وقتی انسان زندگی شهدای هسته‌ای را مطالعه می‌کند، می‌بیند اعتقادات و دقت نظرهایی داشتند که خداوند به آنها کرامت نموده و لایق شهادت شدند که گاهی شاید برخی از این نمونه کارها را، ما در زندگی به راحتی از کنار آن بگذریم و بی‌توجه به آن باشیم و اعتنایی به آن نکنیم. در حالی که چه بسا همین موقعیت‌ها را برخی از انسان‌ها برای رسید به اهدافشان طور دیگری بهره برداری نمایند. گاهی این دقت نظرها در موضوعات ریز، توفیقاتی را برای انسان فراهم می‌کند.

داریوش رضایی نژاد شهیدی بود که وقتی به مسائل زندگی‌اش دقت می‌کنیم می‌بینیم واقعاً لایق شهادت بودند و کمتر از شهادت برای او جفایی بود که می‌توانست اتفاق بیافتد ولی خداوند عالم و عادل به همه انسان‌ها و اعمال آنها، بصیر و آگاه است و کسانی را که با خداوند معامله نمایند را خوب خریداری می‌نماید.

هر انسانی در زندگی از عطری خاص وجودش را معطر می‌کند شهدا حقیقتاً بوی خدا می‌دادند و این عطر خوش بو در زندگی و رفتارشان نمایان بود.

برای نمونه، خاطره زیبای شهید رضایی نژاد، از زبان همسرش خیلی به ما درس می‌دهد و برای خیلی‌ها الگو و روشن کننده وظیفه خواهد بود.

همسر شهید می‌فرمود: اصلا به اضافه کار اعتقاد نداشت. می‌گفت: وقتی تو زمان انجام کار، تموم کارهامو انجام بدم دیگه لزومی نداره که اضافه کار بمانم!
همین دقت‌ها و ریزه‌کاری‌هاش بود که برکت رو به زندگی مون آورده بود. نمونه‌ی دیگه‌ش حساسیت روی بیت المال بود. کارهای تحقیقاتی‌اش رو به خاطر بعضی مسائل محرمانه، نمی‌تونست بیرون از خونه پرینت بگیره و چون خودمون هم چاپگر نداشتیم مجبور بود از چاپگر محل کارش استفاده کنه. اما تو این جور مواقع، حتما برگه‌ی سفید از خونه می‌برد تا از امکانات اداره استفاده نکنه. یادم نمی‌ره که بهم می‌گفت: میلیاردها تومن پول در اختیارم قرار می‌گیره. اگه ازش سوءاستفاده کنم ضررشو می‌کشم. اصلا این پول‌ها خوردن نداره، باید از چیزی که حقمه استفاده کنم. [1]
___________________________

پی نوشت:

[1]. http://pahreh.ir/?p=14011