دلهره آورترین لحظات، ثانیه هایی است که یک رزمنده در موقعیّت عملیّات قرار می‌گیرد. امّا آنچه در چهره رزمندگان موج می زند آرامش و طمأنینه آنهاست. آری کسی که اعتقادی راسخ به خداوند داشته باشد؛ در پرتوی ایمان و توکّل هیچگاه آرامش خود را از دست نمی‌دهد و بهترین انتخاب را برمی گزیند.

شهید سیّد جعفر تهرانی مسئولیت خطیری داشت، مسئول اطلاعات عملیات لشگر 27 محمّد رسول الله (ص) بود. در لحظه‌های خطرناک زیادی هم قرار گرفت. امّا از آنجا که «أَلاَ به ذکر اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[2] را عمل می‌کرد. و به «هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ»[3] ایمان داشت؛ در تمامی لحظات عملیّات با آرامش ظاهر می‌شد و پیروزی‌های بزرگی را رقم زد. در ادامه یک خاطره از حضور ایشان در جبهه‌های نبرد حقّ علیه باطل آمده است.

عملیات خیبر شروع شده بود. گردان‌ها برای یورش به دشمن، در پشت نقطهٔ رهایی آمادهٔ نبرد بودند. سیّد جعفر به عنوان مسئول اطلاعات گردانِ خط شکن «مقداد»، جلوی گردان، شروع به حرکت کرد. خیلی خونسرد و با آرامش بود. انگار نه انگار که عملیّات شروع شده است. توپخانهٔ عراق، آسمان و زمین را به هم دوخته بود؛ امّا او با خونسردی کارش را ادامه می‌داد. ساعتی از حرکت گردان می‌گذشت. دو جناح لشکر به شدّت در جزایر شمالی درگیر شده بودند و فقط این گردان بود که هنوز درگیر نشده بود. او سعی می‌کرد نیروها را به نزدیکی کمین عراقی‌ها برساند. در آن جا پای دو سنگر عراقی‌ها یک نفر نیروی نارنجک انداز گذاشت و همهٔ این کارها را در اوج خونسردی و دقّت انجام می‌داد. وقتی که پای تک تک سنگرها نیرو چید، یکباره دستور حمله را صادر کرد و همزمان نارنجک بود که سنگر عراقی‌ها را منهدم می‌کرد. عراقی‌ها اصلاً فرصت مقابله پیدا نکردند. این عملیات در اوج صبر، تاکتیک و شجاعت ایشان، بدون دادن حتی یک نفر تلفات، با موفقیّت انجام شد و این گردان به راحتی مواضع کمین را تصرف کرده، خود را به کانال سی متری رساند، از آن جا عبور کرد و با خط اصلی درگیر شد[4].

روحش شاد و راهش پُر رهرو باد.

-----------------

پی نوشت:

[1] - دهخدا، لغت نامه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1377 چاپ اول، ج 1، ص 98.

[2] - رعد/ 28: آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد.

[3] - فتح/ 4: او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزاید.

[4]- مردان مرد، صفحه 134