من یک آریایی‌ام.

اما نان به نرخ روز خور نیستم.

من یک آریایی ام، اما نه از آن نوع که دلش برای وطن و هم وطنش نمی‌تپد.

من یک آریایی ام نه از آنهایی که غرب را بهشت خود می دانند و میمون‌وار حتی اسیر آداب غلط غرب هم هستند.

من یک آریایی ام، اصالتم را به فطرت خداجو و روح حقیقت پویم می‌دانم، نه به پول، پوز، پست و پوک‌باورهای خرافی اجتماع و والدینم.

من یک آریایی‌ام، با این که اسلام به زبان ما نبود، چون با عقلمان همخوانی داشت سخت در آغوشش گرفتیم.

من یک آریایی‌ام، الگوی من خواننده‌ای نیست که برای دنیایش، آخرتش را هم چوب حراج می زند و غیرتش را در معرض باد «هوا» قرار می دهد.

من یک آریایی ام، عاشق روزبه، نه به خاطر این که اصفهانی بود و آتش پرست ونه از آن جهت که پدر تیلیاردرش کشته مرده اش بود و روزبه جوان، وارث آن همه دارایی‌.

به دلیل این که روزبه، برای رسیدن به حقیقت به همه مال و منالش خداحافظی کرد و مسیحی شد. و نه به خاطر این که مسیحی شد که مسیحی هم باقی نماند، به خاطر این که عطش او با آب مانده مسیحیت فرو ننشست؛ برای رسیدن به چشم حیات حقیقت، سفرهای زیادی کرد و سرفراز از هفت خان تحقیق و بردگی گذشت تا این که خود را به ساقی شراب معرفت، رسول مهربانی محمد مصطفی (ص) رسانید و ثروت حقیقی را در جام اسلام و می معارفش یافت.

.....و بشنوید از پیامبر (صلوات الله علیه و آله) همو که از عمق باور سلمان خبر داشت. کسی که زخمی تیرهای زهرآهگین بسیاری از هم‌وطنان و هواخواهان دو رو و متظاهرش  شده بود و در بیابان بی وفایی، در وجود سلمان یک گلستان صفا و صداقت دید. آسمانی رسولی که چون را سلمان هم‌کیش مهر خود یافت، او را «هم‌وطن فطری» خود نامید و با افتخار اعلام گرد:

 سلمان از ماست ( سلمان منّا اهل البت).

دکتر محمد حسین قدیری(زندگی ارام)