مراقب بدعت ها و رسوخ خرافات باشیم‎ ‎

ماه شعبان که از راه می رسد، پس از سپری شدن آغازین روز های آن که مصادف با ولادت امام حسین علیه السلام، حضرت ابالفضل علیه السلام و امام سجاد علیه السلام است، گویی شهر و دیار، کوی و برزن به جنبش و تکاپو برای گرامیداشت مولود نیمه شعبان می افتد و از این رهگذر صحنه های زیبای عشق به مهدی موعود علیه السلام در جنبشی کاملاً مردمی و عاشقانه خلق می شود که بدون شک در ایام دیگر سال مثل آن تکرار ناشدنی است. ‎ ‎

برگزاری جشن های باشکوه نیمه شعبان اگر چه زیبا و پر از حسنه است اما متأسفانه رسوخ خرافات و انجام برخی حرکات نسنجیده، زیبایی آن را تحت الشعاع قرار می دهد، به عنوان مثال ساختن مجسمه های اژد ها، حیوانات و این قبیل ساخته های عوامانه، ضمن آن که حال و هوای مذهبی و معنوی جشن ها را کمرنگ و نامحسوس می کند، به دلیل رسوخ خرافات و بدعت هایی در آن، ذهن جوان مسلمان ایرانی را از درک حقیقت و معرفت مهدوی دور می کند؛ حقیقت و معرفتی که بی گمان غایت اصلی همه این شور و شعف ها و برگزاری جشن ها می باشد و غفلت از آن ضایعه اسف باری است که دل نازنین امام عصر(عج) را به درد می آورد. ‎ ‎

مسأله تأسف بار دیگر پخش موسیقی های لس آنجلسی در برخی چادر هایی است که به مناسبت نیمه شعبان درکوچه و محلات دایر می شود که گذشته از حرمت شرعی آن، خود عامل وهن اهل بیت علیه السلام و شخص امام زمان(عج) است. البته ناگفته نماند که در سالیان اخیر حجم این قبیل ناهنجاری های دینی در شهر ها رو به کاهش گذاشته است با این حال نمی توان به طور کلی از وجود آن غافل شد و بی تفاوت از کنارش گذشت. ‎ ‎

نکته حایز اهمیت دیگر در این میان ضرورت تبیین زوایای گوناگون مهدویت برای جوانان و به ویژه پاسخ گویی به ده ها و صد ها شبهه ای است که در ارتباط با امام زمان(عج) طرح می شود. این وظیفه البته در وهله نخست از عالمان دینی مورد انتظار است و این که بتوانند متناسب با درک و فهم مخاطبان خویش و نیز بهره گیری از بیان شیوا و جذاب در انجام این مأموریت خطیر موفق باشند و برای این کار چه زمانی بهتر از ایام نیمه شعبان و چه مکانی مناسب تر از چنین محافلی که جوانان در آن گردهم می آیند. ‎ ‎چه خوب است بانیان این مجالس و محافل از اساتید و روحانیونی که در این زمینه دارای تخصص لازم اند و از انحرافات و آسیب ها جدایند بهرة کافی ببرند.

آنچه مشخص است این که متاسفانه عوامل تخریب فرهنگ مهدویت متاسفانه در سالهای اخیر افزایش یافته است. شاید اشاره به این عوامل به اختصار لازم باشد تا خطرها مطرح گردند و افرادی که‎ ‎برای مقابله با این خطرها احساس وظیفه می کنند به فکر چاره بیافتند‎.

‎1 ‎ـ ترویج خرافات و پیرایه بستن به وجود مقدس حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف‎.

‎2 ‎ـ توقیت‎ ‎یا تعیین زمان برای ظهور حضرت با آن که مورد نهی صریح است و کسی نمی تواند و حق ندارد زمانی برای ظهور تعیین کند.

‎3 ‎ـ ادعای ارتباط با حضرت حجت علیه السلام که شمار مدعیان در سالهای اخیر رو به فزونی رفته و همچنان ادامه دارد‎.

‎4 ‎ـ بیان این قبیل ادعاها ـ چه مربوط به گذشته و چه مربوط به حال ـ توسط بعضی سخنرانان و مداحان و سرگرم کردن مردم بی خبر به‎ ‎مطالبی که با مبانی دینی در تضاد است‎.

‎5 ‎ـ پخش برخی مطالب سست از رسانه ملی که وجهه ای حکومتی دارد و در باور مردم تاثیرگذار است‎.

‎6 ‎ـ اضافه شدن بر تعداد اماکنی که ادعای تعلق آنها به حضرت امام زمان علیه السلام از طریق افراد سودجو مطرح می شود و افراد‎ ‎بی خبر نیز آنرا باور می کنند و این اماکن به محل رفت و آمدهای عمومی تبدیل می شوند و عناصر فریبکار هر روز پیرایه هائی نیز بر‎ ‎پیرایه های موجود اضافه می نمایند‎.

‎7 ‎ـ رواج ملاهی و مناهی و منکرات در مجالس جشن نیمه شعبان و به فراموشی سپرده شدن سنت های قدیمی که بر اعتقادات دینی‎ ‎استوار بودند و پایه های اعتقادی مردم را تحکیم می کردند‎.

‎8 ‎ـ سوء استفاده هائی که دشمنان مهدویت از رواج خرافات در میان مردم می کنند و اصل اعتقاد به مهدی موعود را زیر سئوال‎ ‎می برند‎.

‎در برخورد با این خطرها‎ ‎وظیفه همه پیروان اهل بیت بسیار سنگین‎ ‎است. با تمام تلاش و کوشش مراجع بزرگوار و علمای دلسوز، باز به نظر می رسد، جای افرادی چون شهید مطهری ‎ ‎خالی است که با قلم و بیان خود در برابر اینهمه انحرافات ایستاده و امام زمان علیه السلام را با علم خود در این دوران غربت یاری‎ ‎نمایند.

فرهنگ مهدوی مظلوم است. این مظلومیت را حوزه های علمیه با قیام علمی و تبلیغی خود می توانند برطرف کنند‎.‎

وختم کلام هم این که اگر ما ادعای شیعه بودن داریم و خود را از محبان حضرت حجت (عج) به حساب می آوریم ـ که ان شاء ا... همین گونه هم است ـ باید ضمن حضور در شادی های اهل بیت علیه السلام با رفتار و کردار خود وظیفه شیعه بودن خویش را به درستی انجام دهیم و بکوشیم که در برگزاری جشن های ماه شعبان، موجب عزت مندی بیشتر دین و آیین مان گردیم نه این که خدای ناکرده با افتادن در دام خرافات، موجب وهن بزرگان دین مان باشیم. ‎