اغلب انسان ها علاقه شدیدی به سرمایه گذاری دارند
دوست دارند کسب درآمد کرده و این درآمد را در چرخه بازار انداخته و سود آن را جمع آوری کرده و به سرمایه شان بیافزایند
خانه بخرند و ماشین بخرند وآن را ارتقا دهند
همسر و زندگی و فرزند و رفاه و ... داشته باشند
اسلام با رفاه و کسب درآمد و ... نه تنها مخالف نیست بلکه کاملا موافق است! در شریعت اسلام ذکر گردیده که تهیه حداقلی اولیات زندگی بر هر شخص واجب النفقه ای واجب است و بیشتر از آن بر هر مستحب است
اما این سرمایه گذاری از یک نگاه مربوط می شود به دنیادر برخی روایات انسان ها را تشویق به سرمایه گذاری برای آخرتش نموده

قبل از این که نمونه ای از این روایات را بنویسم لازم می دانم سرمایه گذاری اُخروی را توضیح دهم

کسی که در دنیا سرمایه گذاری می کند بدون زحمت ماهانه پولی کسب می کند و تنها زحمت سرمایه گذاری به گردن او بوده
مثلا شخص زحمت کشیده و پولی کسب کرده و با آن پول کارخانه ی تولیدی زده
حال کارگران کار می کنند و حقوقشان را می گیرند و ما بقی به جیب سرمایه گذار می رود
یا سرمایه گذار با پول و سرمایه اش خانه یا ماشین یا مغازه ای تهیه کرده و آن را اجاره می دهد و بدون هیچ زحمتی از حاصل سرمایه اش استفاده می کند
انسانی که سرمایه گذاری برای آخرت کرده عبادت نمی کند اما برایش ثواب می نویسند!
این ادعای بزرگی است اگر برایش روایت نداشته باشیم
 
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده اند:
إِذَا مَاتَ الْمُؤْمِنُ انْقَطَعَ عَمَلُهُ إِلا مِنْ ثَلاثٍ:
وقتی شخص مومنی می میرد پرونده ی عملش بسته می شود و دیگر برای او عملی نوشته نمی شود مگر اینکه سرمایه گذاری برای آخرتش کرده باشد یعنی یکی از سه کار زیر را انجام داده باشد
صَدَقَةٍ جَارِیَةٍ،

صدقه جاریه داده باشد مثلا مسجد یا مدرسه ای ساخته باشد که مفید برای مسلمانان باشد یا راه ساخته باشد یا سرمایه اش را خرج عالمی کرده باشد که علمش سودمند است و یا هزینه ی چاپ کتاب یک عالمی داده باشد که آن کتاب سودمند برای دین مردم باشد و ...
چنین شخصی بعد از مرگش مادامی که مردم از سرمایه گذاری او بهرمند می شوند برایش ثواب می نویسند
ولو این که برای آن ثواب ها زحمتی نمی کشد