عجب بی عارمردمانی هستیم ما..

بیش ازهزارسال است..ازولادت تومی گذرد وهنوز۳۱۳ مرد نداریم..

چه بي عار مردمي هستيم ! چه بي آب چشماني در سر كاشته ايم!

فرياد!از اين روزهاي بي انتظار..

سرمبارک جدت روی نی ..پهلوی مادربین درودیوار..دست عباس .کنارعلقمه

کمرخمیده ی عمه ی بزرگوارت..روی طل زینبیه

علی تنها میان چاه ..انتظارتورامی کشند.

وخدامی داند که چه قدرچشم انتظارت بودند..

ازآدم گرفته تاخاتم. ازعلی تاحسن عسگری همه وهمه..

فریاد ازاین همه روز مره گی هافریادازاین سکوت درد آورجاده ی انتظار

حسرتا!از شبهاي بي مهتاب. فغان!از چشم و دل ناكشيده هجر.

 حافظ !  يك بار ديگر بر سينه ي مرده من بنشين و بخوان!

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور..

فراق یارنه آن می کند که بتوان گفت..

از درازيِ راه؛از سنگيني بار؛از گل اندودي دل؛از پا و دست بي دست و پا؛ازگنگي سر؛ با تو مي گويم.از

شوكران غيبت،كه هنوز بر جام انتظار مي ريزد؛ ازبغض هاي جمعه شب،كه گلو مي فشارد،سينه مي دراند،و

عبوس مي نشيند.

 باور كن كه بي عمر، زنده ايم ما.

 و اين بس عجب مدار؛

«روز فراق را كه نهد،در شمار عمر».

نیاآقا حالا حالاها نیا ما خوابیم.

جمعه هایمان راهم بیشترش رامی خوابیم نیا ما وقت نداریم می ترسیم توبیایی وآرامش روزمره گی هامان

به هم بخورد..

حالاحالا نیا اقا ماخواب خوابیم..

خواب..خودت فکری به حال بی خیالی های ما بکن