انقلاب اسلامی ایران به راستی انفجاری از نور در میان ظلمت زمانه بود. اما همیشه نور خوشایند همگان نیست. عده ای که با تاریکی خو گرفته اند و یا از آن سود می برند، همیشه سعی در خاموش کردن نور دارند. هر چند خداوند نورش را بیشتر می کند حتی اگر آنها اکراه داشته باشند.
با پیروزی قاطع اسلام بر نظام کفر، جبهه ی کفر به هر تاکتیکی برای براندازی این نظام دست زدند. یکی از این حربه ها و تاکتیک های ناجوانمردانه ترور شخصیت های اصلی و مهم نظام بود. این عملیات که موسوم بود به عملیات فونیکس [1] مشهور بود. از همان روزهای آغازین انقلاب اسلامی در دستور کار جبهه ی کفر قرار داشت و هر شخصیتی که به نظرشان از یاران امام خمینی (ره) بود را مورد ترور قرار می دادند و شهید می کردند. حضرت آیت الله خامنه ای (حفظه الله) نیز یکی از شخصیت های مهم انقلابی بود که در دستور کار این ترورها قرار گرفت.

مناصب و پست های حکومتی
حضرت آیت الله خامنه ای با حضور فعال در مناصب مختلف حکومتی، نشان می دادند که چه شخصیت مهم و اثرگذاری در نظام اسلامی هستند. در این جا به طور مختصر به مناصب ایشان اشاره می کنیم.

ایشان از طرف امام خمینی (ره) برای رسیدگی به امور مردم سیستان و بلوچستان عازم این منطقه شدند. ایشان در خاطرات خود به این سفر اشاره می کنند: «از طرف امام، یک مأموریتی به من محول شده بود برای سرکشی به شهرهای بلوچستان بروم و با مردم آن جا از نزدیک دیدار کنم و پیام امام را که پیام محبت و دلسوزی بود، برایشان ببرم، که ملاحظه می کنید از همان روزهای اول، امام به فکر افتاده بودند تا به این مستضعفین دورافتاده ای که در نظام گذشته فراموش شده بودند ملاطفت و محبت کنند و لذا مرا که در آن جا سابقه و آشنایی نسبتا زیادی داشتم، برای این منظور فرستادند» [2]

ایشان در سال 1358 به عنوان نماینده شورای انقلاب اسلامی در وزارت دفاع انتخاب شدند.

ایشان در 27 مرداد 1358 سمت معاونت وزارت دفاع را پذیرفتند.

در 10 آذر 1358 پس از اختلافات ایجاد شده در سپاه پاسداران، ایشان از جانب امام خمینی (ره) سرپرستی سپاه پاسداران را به عهده گرفتند.

شورای عالی دفاع که به ریاست مهندس بازرگان (رئیس دولت موقت) تشکیل و اداره میشد، اغلب اعضای آن را افراد وابسته به رژیم ساقط شده ی پهلوی یا لیبرال ها یا غرب زده ها تشکیل می دادند. با ورود آیت الله خامنه ای به این شورا، اولا اطلاعات حساس آن در اختیار عناصر سالم و انقلابی قرار میگرفت، ثانیا در مواضعی که تصمیمات مخالف مصالح نظام و انقلاب بود، ایشان به شدت مخالفت خود را ابراز می کردند. آیت الله خامنه ای در بخشی از خاطراتش به این مسائل اشاره می کنند: «دولت موقت به این نتیجه رسیده بود که هیچ دلیلی ندارد که با امریکا، دولت ثروتمند و قوی که با ما کار هم ندارد، بی خود در بیفتیم و سر بی درد خود را به درد آوریم. و این فکر در دولت موقت نتایجی داشت. یکی از نتایجش این بود که آمریکاییها را در داخل ایران بگذارند بمانند؛ در نیروی هوایی، عده ای از آمریکاییها بودند که تا مدت ها ما خبر نداشتیم. بعد در شورای عالی دفاع که آن وقت من عضو شورای عالی دفاع بودم و آقای مهندس بازرگان رئیس شورای عالی دفاع بود، یکی از مسائلی که عنوان شد، این بود که آمریکایی های مستقر در ستاد نیروی هوایی، پیشنهاد کرده بودند که چون امروز ما این جا هستیم، دیگر اسم دفتر ما دفتر کارشناسی نظامی نیست و ما کارشناس نظامی به آن معنا نیستیم! پس نام دیگری برایش انتخاب کنید تا ما بمانیم» ایشان در جای دیگری از خاطرات خود اشاره می کنند که «در اوایل انقلاب سعی کردند دستگاه مستشاری نظامی آمریکا را در ایران نگهدارند... تا چند ماه بعد از انقلاب، دستگاه مستشاری ارتش آمریکا ....که مرکز اصلی شان در محل ستاد مشترک بود، از بین رفته بود و خودشان فرار کرده بودند؛ اما عناصر اطلاعاتی شان را این جا گذاشته بودند تا سنگر را حفظ کنند .... خدا رحمت کند مرحوم شهید چمران عزیز را. او هم کمک کرد تا مصوبه ای گذرانده شود؛ هر چه زودتر این افراد از ایران بیرون روند. تا این حد این ها وقاحت به خرج دادند و جرأت می کردند که در داخل ارتش جمهوری اسلامی، عناصر مستشاری آمریکایی باقی بمانند» [3]

در تاریخ 24 دی ماه 1358 آیت الله خامنه ای طی حکمی از جانب امام خمینی (ره) به امامت جمعه تهران منصوب گشتند. [4] تاریخ هرگز نماز جمعه ی مورخ 24 اسفند 1363 را فراموش نمی کند. در آن روز در حالی که انفجار بمب توسط منافقین در صفوف نمازگزاران ده ها شهید و مجروح گرفت و موج انفجار حتی جایگاه امام جمعه را به لرزه در آورد، در آن شرایط سخت و هراسناک، ایشان با قدرت و صلابت به خطبه های خود ادامه دادند و نگذاشتند صفوف نماز به هم بخورد و نماز جمعه تعطیل شود. این حادثه آنقدر ارزشمند و شگفت آور بود که حتی امام خمینی (ره) در پیام سال نو به آن اشاره فرمودند: «من فراموش نمی کنم قصه ی روز جمعه را که آن طور با شکوه، با نورانیت و استقامت گذشت؛ آن طور با طمأنینه، با آن صداهایی که می آمد. با آن رگبارهایی که می آمد. من ملاحظه میکردم، نگاه می کردم. مخصوصا نگاه می کردم ببینم در بین مردم چه وضعیتی هست. ندیدم حتی یک نفر تزلزلی در او پیدا بشود و آن وقت امام جمعه آن طور با طنین قوی صحبت کرد. مردم آن طور گوش کردند و فریاد زدند که ما برای شهادت آمدیم. [5].

این مناصب را آیت الله خامنه ای قبل از قضیه ی ترور به عهده داشتند. ایشان فعالیت های مهمی نیز در راستای اهداف انقلاب اسلامی انجام دادند.
با پیروزی انقلاب اسلامی، در 22 بهمن 57 رادیو به دست جوانان انقلابی افتاد. اولین مقاله ای که در رادیو قرائت شد، مقاله ی آیت الله خامنه بود با نام «پس از نخستین پیروزی». ایشان در افشای ماهیت دولت موقت و نقش لیبرال ها و تفکراتشان در دولت، اقدامات و سخنرانی های فراوانی داشتند. [6] همچنین مقابله ی جدی و اساسی ایشان با طرح اعضای جبهه ی ملی در راستای انحلال مجلس خبرگان رهبری قابل توجه است. [7] این طرح که تقریبا از طرف اکثریت وزرای دولت تأیید شده بود، قرار بود بدون اطلاع امام (ره) به صورت عمومی اعلام شود که حضرت امام را در عمل انجام شده قرار بدهد و مجلس خبرگان منحل اعلام گردد. اما با فشارها و اصرارهای آیت الله خامنه ای که از طرف شورای انقلاب در جلسه حضور داشت، طرح پیش از انتشار به محضر امام ارائه شد و ایشان به شدت با طرح مخالفت کردند و طرح دیگر منتشر نشد. [8]

ترور آیت الله خامنه ای
پس از این که امام، بنی صدر را عزل کرد، بنی صدر به منافقین پناهنده شد و همراه با مسعود رجوی از ایران گریخت. شخصیت هایی که در پیروزی انقلابیون نقش و سهم زیادی داشتند مورد هجوم و ترور منافقین قرار گرفتند. در تاریخ 6 تیر ماه 1360 آیت الله خامنه ای در حال سخنرانی در مسجد ابوذر مورد ترور قرار گرفتند و به شدت مجروح شدند و به مدت 42 روز تحت معالجه قرار داشتند و پس از معالجه دیگر دست راستشان سلامت نیافت و ایشان به مقام افتخار آمیز جانبازی نائل آمدند.

فردای روز ترور آیت الله خامنه ای در هفتم تیر در سرچشمه ی تهران، در مقر حزب جمهوری اسلامی ایران بمبی منفجر شد که در اثر آن دکتر آیت الله بهشتی و 72 تن از مسئولین نظام که تعداد زیادی از اعضای هیئت دولت و نمایندگان مجلس درآن بودند به شهادت رسیدند.
آیت الله خامنه ای در روز ترور شهید بهشتی در بیمارستان و در حال سختی به سر می بردند اما با این حال به شدت جویای احوال اعضاء ترور شده بودند و به شدت از این جریان متأثر و ناراحت بودند. [9]

--------------------------------------------------

پی نوشت:
[1]. اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس؛ به نقل از خبرگزاری فارس.
[2]. مصاحبه ها، ص112.
[3]. روزنامه جمهوری اسلامی، 5 اردیبهشت 1374.
[4]. صحیفه نور، ج12، ص78.
[5].همان، ج19، ص124.
[6]. روزنامه جمهوری اسلامی، 25 اسفند 1359. جریانات کامل عملکرد بازرگان را می توانید در کتاب «نقش روشنفکران وابسته» مطالعه کنید.
[7]. چهره ی حقیقی مصدق السلطنه، ص190-194.
[8]. روزنامه جمهوری اسلامی، 25 اسفند 1359.
[9]. مصاحبه ها، صص260 و 261.