دلبستگی به خانواده، حفظ و حراست از بستگان و رسیدگی به آنان، اهتمام به صله‌ی رحم، استوار ساختن پیوند خویشاوندی، ازسنت‌های نیکو و از اصول اساسی در فرهنگ اسلام است و پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر سنت و اصل صله رحم بسیار پای فشرده و تأکید فرموده است.
امام علی(علیه‌السلام) نیز در این زمینه پیشتاز بوده است؛ چنان که خود در یکی از سخنانش به این مطلب تصریح کرده است: «هیچ کس، در پذیرش دعوت حق و صله‌ی رحم، چون من پیشتاز نبوده است.»[1] در سخنی دیگر می‌فرماید: «ای مردم، بی گمان هیچ کس[هر چند دارای ثروت فراوان و مکنت بی شمار باشد] از خویشان و بستگان خود بی نیاز نیست که از وی با زبان و دست دفاع کنند. خویشاندان بزرگترین گروه از مردم هستند که از انسان پشتیبانی می‌کنند و ناراحتی او را از بین می‌برند. هنگامی که حادثه‌ای برای شخص پیش آید، آن‌ها پر عاطفه‌ترین مردمند. آگاه باشید که نباید از بستگان و خویشان بینوای خود روی تأیید و از آنان چیزی را دریغ دارید که اگر بر آنان اتفاق نکنید، بر دارایی نیفزاید و اگر به آنان اتفاق  کنید، کاستی در مالتان پدید نیاید. هر کس از یاری عشیره و خویشان خود دست فرو بندد، فقط یک دست از یاری آنان کاسته شده؛ ولی وی خویش را از دست‌های بسیاری محروم ساخته است. هرکس بانزدیکان و اطرافیان خویش مدارا کند، همواره دوستی و مهربانی آنان را نصیب خویش ساخته است.»[2]
حضرت در یکی دیگر از سخنان خود درباره‌ی خویشاوندان چنین سفارش می‌کند: «کسی که خداوند به او توانگری داده، باید پیوند خویشاوندی را استوار سازد[صله رحم کند] و از میهمانان به خوبی و شایستگی پذیرایی کند.»[3] و در وصیتی به فرزند خود، امام حسن(علیه‌السلام) می‌فرماید: «خویشانت را گرامی بدار که بال‌های تواند و به نیروی آنان می‌توانند پرواز کنی و همچنین که با آنان به دشمن یورش می‌بری.»[4]
به این ترتیب حضرت پیوند خانودگی و خویشاوندی را بسیار محترم می‌داشت و به حفظ پیوندی خویشاوندی سفارش می‌فرمود و خود در این راه پیشگام و پیشتاز بود.
پی‌نوشت:
[1]. نهج البلاغه، خطبه‌ی 139
[2]. همان
[3]. همان، خطبه‌ی 142
[4]. همان، نامه‌ی 31

منبع: خبرگزاری رسا