اینگونه به درجات بالای بهشت دست پیدا کنیم

روز قیامت که روز حسابرسی و جزای اعمال است، به هر کس به اندازه اعمال صالحی که انجام داده و آنچه که با خود آورده است، پاداش می‌دهند. آنجا هر کسی در گرو اعمال خودش است. هر کس هر چه در مزرعه دنیا کاشته باشد، آنجا درو می‌کند. شفاعت اولیاء الهی و ارفاق خدا هم به داد خیلی‌ها رسیده، دستشان را گرفته و نجاتشات می‌دهد. اما باید توجه نمود که بهشت مراتب و درجاتی دارد. انسان، بهشت هم که می‌خواهد برود، درست و درمان برود. پیروان امت رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌بایست بلند همت باشند و درجات بالای بهشت را نشانه‌گیری کنند. نباید کوته نظری کرده و به درجات پایین آن قانع شوند. این دستور پیامبر امت است. رسول خدا صلّى اللَّه علیه وآله فرمود: اتَّقُوا اللَّهَ مَعَاشِرَ الشِّیعَةِ، فَإِنَّ الْجَنَّةَ لَنْ تَفُوتَكُم‏ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ بِكُمْ عَنْهَا قَبَائِحُ أَعْمَالِكُمْ، فَتَنَافَسُوا فِی دَرَجَاتِهَا.  اى گروه شیعیان از خداوند بترسید، بهشت از دست شما نمى‏‌رود اگر چه گناهان شما موجب شود كه شما از ورود در آن تاخیر داشته باشید، اكنون براى بدست آوردن درجات بهشت با هم مسابقه دهید. [1]
در قیامت وقتی درجات بهشت را به نمایش می‌گذارند، آنجاست که دیگر آتش اشتیاق رسیدن به جایگاه‌های بالای آن، دل‌ها را شعله‌ور نموده و آرزو می‌کنند که ای کاش بتوانند در طبقات بالای بهشت منزل و مأوا کنند. خیلی سخت است. کسی را مثلا در منزل اول جا دهند در حالی که اولیاء الهی را که عمری به آنها محبت و عشق ورزیده در درجات بسیار بالاتری قرار گرفته‌ و او نتواند حتی آنها را از دور زیارت کند. آنجاست که هر عاشقی تقلا می‌کند تا حداقل بتواند طبقه‌ای بالاتر رود و منزلی به منزل محبوبانش نزدیک‌تر شود. اما چه سود که سرمایه‌اش تا آنجا کفاف داده و بالاتر از آن نمی‌تواند برود. اما در آن روز حسرت عده‌ای خاص هستند که می‌توانند پا را فراتر بگذارند. آزمونی بدهند و جواز رفتن به مراتب بالاتر را کسب کنند. برای اینکه بدانیم اینان چه کسانی هستند و چه خصلت و فضیلتی باعث این ترفیع درجه آنها شده بهتر است به کلام  رسول خدا صلى الله عليه و آله گوش بسپاریم که فرمود:
عَدَدُ دَرَجِ الجَنَّةِ عَدَدُ آيِ القرآنِ. فَإذا دَخَلَ صاحِبُ القُرآنِ الجَنَّةَ قيلَ لَهُ إرْقَ و اقْرَأ. لَكُلِّ آيَةٍ دَرَجَةٌ فَلا تَكونُ فَوْقَ حافِظِ القُرآنِ دَرَجَةٌ تعداد درجات بهشت به تعداد آيه‌هاى قرآن است ، هنگامى كه اهل قرآن وارد بهشت شود به او گفته مى‌شود قرآن بخوان و بالا برو، بنابراين بالاترين درجه از آن حافظان قرآن است. [2]  
اکنون هر که می‌خواهد در قیامت درجات بهشت را درنوردد و خود را به بالاترین مراتب آن  رسانده و از همسایگان و همجواران اولیاء الهی محسوب شود، بشتابد به سوی اُنس با قرآن.
خاصیت قرآئت و حفظ قرآن این است که با جان و دل قاری و حافظ عجین می‌شود و از این رو در قیامت همراه او بوده و او را تنها نگذاشته و او را برای رسیدن به درجات بهشت یاری می‌کند.

پی نوشت:

[1]بحار الانوار،ج‏۱، ۲۷۸

 [2] بحارالانوار/ج89/ص 22