سلام ماه خدا... سلام رمضان...



در حالی به تو سلام میکنم که ساعتی بیشتر تا غروب آخرینت باقی نمانده.



باید خداحافظی کرد...


اما من آمده ام به تو سلام کنم.


29 روز است در هوایت نفس میکشم اما نفس کشیدن در ماه خدا کافی نیست.


 باید تو را زندگی کرد...


چه سرّیست که همگی بی قرار شدیم در این واپسین ساعت؟؟؟


رمضان عزیز... رمضان دوست داشتنی...


جا دارد به عنوان یکی از بی معرفت ترین بندگان خدا ...


 بگویم که سهم ما از تو فقط گشنگی و تشنگی بود. ما در هوایت نفس کشیدیم. اما


مغلوب هوای نفسمان بودیم....


ما شیرینی تو را خلاصه کردیم در زولبیا و بامیه سفره افطار.


چقدر حقیر و کوته نظریم ما...


اما با تمام بی معرفتی مان ای رمضان دلتنگ تو هستیم.


                            سخت... تلخ...
 

در اوج روسیاهی میگویمت: دوستت دارم ای ماه خدا...


تا ساعتی دیگر باز زنجیر از دست وپای شیطان باز می کنند.


دردا و ندامتا که شرح این دلتنگی در کلام نیاید...


افسوس که غبطه خوردن دیگر سودی نبخشدمان...


میروی رمضان اما بدان که ما را با یک سینه پر درد و بغضی فروخورده تنها میگذاری...


و چه بی وجود شده اند واژه ها در این غروب دلتنگی...

  چه بگویمت ماه خدا؟


قدرت را ندانستیم و فراموشت کردیم اما... اکنون سخت درمانده ایم...


 هر  سلامی  را یک  خداحافظی ست خداحافظ  ماه محبوب...

خداحافظ ای سوزاننده ی گناهان خداحافظ ای وسیله به سوی محبوب



خداحافظ ای شب قدر    خداحافظ .............


             

                     کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

                صد حیف از این بساط که برچیده می شود

                         

انگار همين ديروز بود كه حلول ماه خدا را سلام گفتيم و براي ورود به شهر رمضان آماده شديم. در سحرهاي اين ماه عزيز ۴۴ مرتبه «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ» را زمزمه كرديم و با صاحب رمضان عهد بستيم كه امسال جور ديگري باشيم.

انگار همين ديروز بود كه وقتي نواي خاطره انگيز «ربنا» در آستان دلمان طنين افكند، باورمان شد كه در شهر خدا هستيم و مهمان سفره بي‌انتهاي كرم الهي.

ديري نپاييد كه آن بزم شبانه و عيش روزانه به دلتنگي عارفانه رسيده و ماه مهماني خدا لحظه لحظه به پايان نزديك‌تر مي‌شود.

حس عجيبي است وداع با لحظه‌هاي افطار و سحر و شب‌هاي نوراني قدر. چه سخت است خداحافظي با روزهايي كه خواب روزه‌دار عبادت است و شب‌هايي كه از هزار شب باارزش‌تر.

افسوس كه بساط مهماني خدا برچيده مي‌شود و جز حسرت چيزي براي ما نمي‌ماند.
اين گونه است كه امام سجاد عليه السلام در وداع با ماه مبارك رمضان مي‌فرمايد: «سلام بر تو كه قبل از آمدنت، در آرزويت به سر مى‌برديم و پيش از رفتنت بر هجرانت محزونيم، سلام بر تو كه چه بدى‌ها كه به سبب تو از جانب ما گشته و چه خوبي‌ها كه از بركت تو به سوى ما سرازير شده!، سلام بر تو و بر شب قدرى كه از هزار ماه بهتر است، سلام بر تو كه ديروز چه سخت بر تو دل بسته بوديم و فردا چه بسيار شايق تو مى‌شويم!، سلام بر تو و بر فضيلت تو كه از آن محروم گشتيم و بر بركات گذشته‌ات كه از دست ما گرفته شد.»