از روایات استفاده می‌شود در عصر ظهور که حاکمیت حق و عدل و نابودی شرک و کفر در آن رقم می‌خورد، منادیان راستی از الطاف و امداد‌های خاص خداوند برخوردار هستند. اگر چه باید توجه داشت برخورداری ایشان از امدادهای غیبی به این معنا نیست که همه اقدامات امام زمان و یارانشان معجزه باشد، بلکه همه امور از اسباب عادی خود محقق می‌شوند، مگر در جایی که برای تحقق آن هدف متعالی راهی جز امدادهای غیبی خداوند متعال نباشد. برخی از امداد‌های الهی برای امام مهدی علیه‌السلام و یارانش چنین است:

۱. آنان از لحاظ جسمی، قوی‌بنیه هستند:
ریان‌بن‌صلت می‌گوید، به امام رضا علیه‌السلام عرض کردم: آیا شما صاحب این امر هستید؟
حضرت فرمود: «من، امام و صاحب امر هستم، ولی نه آن صاحب امری که زمین را از عدل و داد پر می‌کند، آن ‌گاه که از ظلم و ستم پر شده باشد. چگونه می‌توانم صاحب آن امر باشم، درحالی‌که ناتوانی جسمی مرا می‌بینی؟ قائم کسی است که وقتی ظهور کند، در سن پیران است، ولی به نظر جوان می‌آید. اندامی قوی و تنومند دارد؛ به‌طوری‌که اگر دست را به سوی بزرگ‌ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون می‌آورد».[۱]
در وصف یاران امام موعود، از امام سجاد علیه‌السلام نقل شده است که فرمودند:
«آن‌گاه که قائم ما قیام کند، خداوند سستی و ضعف را از شیعیان ما دور می‌کند و دل‌هایشان را چون پاره‌های آهن محکم و استوار می‌نماید و به هر کدام از آنان، قدرت چهل مرد می‌بخشد و آنان فرمان‌روایان و بزرگان زمین می‌شوند».[۲]
و نیز امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
«به هنگام فرا رسیدن امر ما [حکومت امام مهدی علیه‌السلام] خداوند ترس را از دل شیعیان ما برمی‌دارد و در دل دشمنان ما جای می‌دهد، در آن هنگام، هر یک از شیعیان ما از نیزه برنده‌تر و از شیر شجاع‌تر می‌شوند».[۳]

۲. لشکر رعب:
در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «قائم ما اهل‌بیت، با ترس و رعب یاری می‌شود».[۴]

۳. فرشتگان و جنیان:
امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: «خداوند، مهدی را با فرشتگان، جن و شیعیان مخلص یاری می‌کند».[۵]
همچنین ابان‌بن‌تغلب از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «آنگاه که او پرچم پیامبر را به اهتزاز درآورد، سیزده‌هزار و سیزده فرشته به زیر پرچمش گرد می‌آیند که با نوح پیامبر در کشتی، با ابراهیم خلیل در آتش و با عیسی هنگام عروج به آسمان همراه بودند. همچنین چهارهزار فرشته به یاری حضرت می‌شتابند. آنها، فرشتگانی هستند که بر سرزمین کربلا فرود آمده بودند، تا در رکاب حسین بجنگند، ولی اذن این کار را نیافتند و به آسمان رفتند و چون با اذن جهاد بازگشتند، حسین را شهید یافتند و در اندوه از دست‌دادن این فیض بزرگ، همواره ناراحت و اندوهگینند و تا روز رستاخیز، گرداگرد ضریح امام حسین می‌گردند و اشک می‌ریزند».[۶]
در روایتی از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است که فرمودند: «فرشتگانی که در جنگ بدر به پیامبر یاری دادند، هنوز به آسمان باز نگشته‌اند، تا اینکه صاحب‌الامر را یاری رسانند و تعدادشان پنج‌هزار فرشته می‌باشد».[۷]

بنابراین امدادهای الهی به‌صورت‌های گوناگونی شامل حال حضرت و یارانش می‌شود.
_{پی‌نوشت‌ها
۱. بحار‌الانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۲۲.
۲. همان، ص۳۱۷.
۳. همان، صص۳۲۶، ۳۱۸ و ۳۷۲.
۴. مستدرک‌الوسایل، محدث نوری، ج۱۲، ص۳۳۵.
۵. ارشاد‌القلوب، دیلمی، ج۲، ص۲۸۵.
۶. کامل‌الزیارات، ابن‌قولویه ص۱۲۰.
۷. مستدرک‌الوسایل، محدث نوری، ج۲، ص۴۴۸.}