پژوهشگرانی که در این باره دست به تحقیق زده اند، از شخصیت، عزت نفس، اعتقادات مذهبی، سرمایه اجتماعی – فعالیت های اوقات فراغت، ورزش هفتگی، نداشتن سابقه بیماری عصبی، خوش بینی به زندگی و بسیاری از موارد دیگر، به عنوان عوامل مؤثر در پدیده شادکامی افراد یاد کرده اند.

نتایج یک پژوهش بر روی ۲۷ هزار و ۸۸۳ ایرانی با میانگین سنی ۱۸ تا ۶۵ سال در کشور نشان داده که ۳۹.۳ درصد مردم از شادکامی سطح متوسطی برخوردارند. ۳۵.۴ درصد نیز شادکامی خود را کم توصیف کرده و در این میان، تنها ۳ درصد خود را در سطح «بسیار زیاد» شادکام می دانند.

در این پژوهش که از هر استان کشور دست کم ۸۰۰ نفر مورد بررسی قرار گرفته اند، سطح شادکامی با پرسش «آیا فردی با نشاط و شاداب هستید؟» در پنج سطح «بسیار زیاد»، «زیاد»، «نه زیاد، نه کم»، «کم» و «بسیار کم» مورد سنجش قرار گرفت.

شادترین استان های ایران
یافته های پژوهش «شادکامی مردم ایران و عوامل موثر بر آن» از میان ۳۰ استان مورد بررسی، استان زنجان را با ۳/۶۹ درصد میانگین امتیاز شادکامی، شادترین استان کشور معرفی کرده است و از یزد با ۳/۱۲ درصد میانگین امتیاز شادکامی، به عنوان پایین ترین سطح شادکامی نام برده است.
 

همچنین استان های گلستان، بوشهر، هرمزگان و کردستان از میزان شادکامی بالاتری از خط میانگین برخوردار بوده اند.

کاهش شادکامی با هر سال افزایش سن از دیگر نتایج قابل توجه این پژوهش، کاسته شدن یک درصد از شادکامی افراد به ازای افزایش هر یک سال به سن آنها است.

مجردها، شادتر از متاهل ها
یافته های به دست آمده از این تحقیق نشان داده که افراد مطلقه و متاهل از سطح شادکامی کمتری نسبت به افراد مجرد برخوردارند؛ به گونه ای که افراد مطلقه ۱.۷۰ و افراد متاهل ۱.۱۱ برابر نسبت به افراد مجرد، سطح شادکامی کمتری دارند.

دانش آموزان و دانشجویان شادتر از خانه دارها و شاغلان
یافته های پژوهش فوق همچنین از این حکایت می کند که افراد دارای سطح تحصیلات بیشتر نسبت به افراد کم سوادتر، شادترند و در سطوح تحصیلی پایین تر، کاهش شادکامی نمایان تر است.

همچنین افراد خانه دار، شاغل و بیکار نسبت به دانش آموزان/ دانشجویان به ترتیب ۱.۳۹، ۱.۳۲ و ۱.۴۰ برابر سطح شادکامی کمتری دارند.

درآمد بالاتر، شادکامی بیشتر
 

نتایج این تحقیق در ادامه این موضوع را مورد تاکید قرار داده که افراد در سطوح اقتصادی پایین تر در مقایسه با افراد در سطح اقتصادی «خوب/ بسیار خوب» به صورت معناداری، سطح شادکامی کمتری دارند. به گونه ای که افراد در سطوح اقتصادی ارزیابی شده در دسته بندی «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسیار بد» به ترتیب احتمال ۱.۷۵، ۲.۱۴ و ۲.۳۳ برابر نسبت به افراد دارای وضعیت اقتصادی بسیار خوب، وضع شادکامی خود را نامناسب تر گزارش کرده اند.

تاثیر معنادار سلامت بر سطح شادکامی
بر اساس نتایج حاصله از این پژوهش که توسط دکتر علی منتظری، عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی و همکاران انجام شده، افرادی که از سطوح «پایین تر» سلامت برخوردار بوده اند، در مقایسه با افراد دارای سطح سلامت «بسیار خوب» به صورت معناداری شادکامی خود را کمتر ارزیابی کرده اند. به گونه ای که افراد در سطوح «خوب»، «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسیار بد» به ترتیب ۲.۲۸، ۵.۱۸، ۷.۸۴و ۷.۸۲ برابر نسبت به افراد دارای سطح «بسیار خوب»، وضعیت شادکامی خود را نامناسب تر گزارش کرده اند.

طبق این پژوهش ابتلا به بیماری های مزمن تاثیر چندانی بر میزان شادکامی ندارد.