درختان صف به صف، شکوه جاودانه آمدنت را به تماشا ایستاده اند

و آبشارها، قد کشیده اند زلالی و سرفرازی نگاهت را.

جاده ها، شوق رسیدنت را، سراسیمه دویده اند. 
بوی تو وزیدن گرفت و تمام گردنه ها به سمت مدینه چرخیدند.

تمام دشت ها پیراهن گل به تن کردند. 
یا غریب الغربا!

شور آمدنت، چه رستاخیزی بر انگیخته در چهار گوشه عالم !
پلک که وا می کنی، تمام شادی ها متولد می شوند با تو
خوشبختی و رستگاری همیشگی است.

نزول جاودانه مهربانی ات، بر شوره زار غربت
و تنهایی زمین، خجسته باد.



 

عیدتون مبارک

هلا که فخر زمین، خاک آستانه توست

نگاه خلق جهان، در طواف خانه توست

تو ای طلیعه هشتم ز نور حضرت دوست

تشعشع دلم از نور جاودانه توست

به آسمان بلا هر کسی شود مجروح

نگاه ملتمسش سوی آشیانه توست

کبوتران دل اینجا شوند دست آموز

تحولات دل، اعجاز آب و دانه توست

ببین که ابر نگاهم ز شوق بارانی است

دخیل بسته یک لطف دوستانه توست

ولی نعمت من! صادقانه می گویم

بیا که در دل غمگین من، بهانه توست

(سید مصطفی حسینی راد، اشارات )