چون روایات متعددی از پیامبر(ص) در این مسائل وجود دارد که قابل انکار نیست و تنها دقت در مساله مدعیان دروغین مهدویت نشان می دهد که بحث مهدویت در جامعه اسلامی، چقدر فراگیر بوده و همه منتظر ظهور منجی بوده اند،

و برای نمونه چند مورد از اظهار نظرهای اهل سنت را بیان می کنیم:

حافظ ابوعبدالله گنجی شافعی متوفای ۶۵۸ه ق، درکتاب البیان خود می گوید: «احادیث پیامبر اکرم(ص) درباره مهدی(ع) به دلیل راویان بسیاری که دارد به حد تواتر رسیده است».
ابن حجرعسقلانی شافعی متوفای ۸۵۲ ه ق، درکتاب «فتح الباری» که درشرح «صحیح بخاری» نوشته است، در این مورد می گوید: «اخبار متواتر رسیده است که مهدی(ع) از این امت است و عیسی(ع) از آسمان فرود خواهد آمد و پشت سرمهدی نمازخواهد خواند».

اختلاف شیعه با اهل سنت نیز، در بعضی از مسائل دیگر است که در آن مسائل نیز همه اهل سنت، مخالف شیعه نیستند. مثلا بعضی از اهل سنت با اعتقاد شیعه در مورد تولد حضرت مهدی(عج) مخالف هستند، در حالی که عده زیادی از اهل سنت نیز قبول دارند که حضرت مهدی(عج) متولد شده است. که ما برای نمونه چند مورد از آنها را نیز بیان می کنیم:

۱- علامه شمس الدین قاضى ابن خلکان شافعى (متوفاى ۶۸۱ ه)
او مى ‏گوید: « ابوالقاسم محمّد بن حسن عسکرى فرزند على هادى فرزند محمّد جواد، دوازدهمین امام نزد شیعه دوازده امامى معروف به حجّت … ولادت او در روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجرى اتفاق افتاد. هنگام وفات پدرش پنج سال داشت … ».[۱]

۲- علامه صلاح الدین خلیل بن أیبک صفدى‏
« حجت منتظر محمّد بن حسن عسکرى فرزند على هادى، فرزند محمّد جواد، فرزند على رضا، فرزند موسى کاظم، فرزند جعفر صادق، فرزند محمّد باقر، فرزند زین العابدین، فرزند حسین بن على، فرزند على بن ابى طالب، حجت منتظر، دوازدهمین امام نزد شیعه امامیّه که به اعتقاد آنها، او قائم مى‏باشد و در سال ۲۵۵ هجرى متولد شده است …».[۲]

۳- ابن اثیر جزرى‏
وى در مورد حوادث سال ۲۶۰ هجرى مى ‏گوید: «در آن سال ابو محمّد علوى عسکرى وفات یافت. او یکى از امامان دوازده گانه طبق مذهب امامیه است. فرزند او محمّد است».[۳]

۴- علامه میر خواند
« ولادت امام مهدى که هم نام رسول اکرم صلى الله علیه و آله و هم کنیه با او است در سامرا نیمه شعبان سال ۲۵۵ اتفاق افتاد. عمر او هنگام وفات پدرش پنج سال بود. خداوند متعال در آن سن به او حکمت داد؛ همان گونه که در کودکى به حضرت یحیى عنایت فرمود و او را امام قرار داد و حضرت عیسى را نیز به مقام نبوت برگزید …».[۴]

۵- على بن حسین مسعودى (متوفاى ۳۴۶ ه)
« در سال ۲۶۰ هجرى ابو محمّد حسن بن على بن محمّد بن على بن موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب علیهم السلام، در عصر خلافت معتمد عباسى رحلت نمود، در حالى که ۲۹ سال داشت. او پدر مهدى منتظر و امام دوازدهم امامیّه است …».[۵]

۶- ابوالفداء اسماعیل بن على شافعى (متوفاى ۷۳۲ ه)
او در رخدادهاى تاریخ سال ۲۵۴ ه مى ‏گوید: «حسن عسکرى پدر محمّد منتظر صاحب سرداب است. محمّد منتظر طبق رأى امامیه دوازدهمین امام است. از القاب او قائم، مهدى و حجت است …»[۶]

۷- علامه محمّد فرید وجدى‏
او مى ‏گوید: «ابوالقاسم محمّد بن حسن عسکرى فرزند على هادى … بنا بر اعتقاد امامیه، دوازدهمین امام از امامان و معروف به حجت است … شیعه معتقد است که او داخل سرداب پدرش شده و هنوز خارج نشده است …».[۷]

۸- سبط بن جوزى‏
وى در فصلى راجع به امام حجت حضرت مهدى علیه السلام مى ‏گوید: «محمّد بن حسن بن على بن محمد … کنیه او ابوعبداللَّه و ابوالقاسم است و او جانشین و حجت، صاحب الزمان و قائم و منتظر است …»[۸]

۹- محمّد بن طلحه شافعى‏
او در شرح حال امام مهدى علیه السلام مى ‏گوید: «محمّد بن حسن خالص فرزند على فرزند محمّد … در سامرا متولد شد … کنیه ‏اش ابوالقاسم و لقبش حجّت، خلف صالح و بنا بر قولى منتظر است …».[۹]

۱۰- شمس الدین محمّد بن طولون حنفى (متوفاى ۹۵۳ ه)
او در شرح حال امامان مى‏گوید: «… دوازدهمین آنان، فرزندش محمّد بن حسن ابوالقاسم است … ولادتش در روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجرى اتفاق افتاد و هنگام وفات پدر، پنج سال داشت …».[۱۰]
و … .

همچنین باید گفت که احادیث در مورد حضرت مهدی(ع) را بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت درکتابهایشان آورده اند، مانند: احمد حنبل، ابی داود، ابن ماجه، ترمذی، مسلم، نسائی، بیهقی، ماوردی، طبرانی، سمعانی، و… . و عده ای از بزرگان اهل سنت کتابی مستقل درباره حضرت مهدی(عج) نوشته اند؛ مانند: اخبارالمهدی، نوشته حماد بن یعقوب./ مناقب المهدی، نوشته حافظ ابونعیم اصفهانی./ المهدی، ازشمس الدین ابن قیم الجوزیه./ البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان، ازعلی بن حسام الدین متقی هندی مؤلف کنزالعمال. و… .

پی نوشت :

[۱]. وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶٫
[۲]. الوافى بالوفیات، ج ۲، ص ۳۳۶٫
[۳]. الکامل فى التاریخ، ج ۴، ص ۴۵۴٫
[۴]. روضة الصفا، ج ۳، ص ۵۹٫
[۵]. مروج الذهب، ج ۴، ص ۱۱۲٫
[۶]. المختصر فى اخبار البشر، معروف به تاریخ ابوالفداء، ج ۱، ص ۳۶۱٫
[۷]. دائرة المعارف، ج ۶، ص ۴۳۹٫
[۸]. تلبیس ابلیس، ص ۱۱۸٫
[۹]. مطالب السؤول فى مناقب آل الرسول، ج ۲، ص ۱۵۲ و ۱۵۳، باب ۱۲٫
[۱۰]. الشذرات الذهبیه، ص ۱۱۷ و ۱۱۸٫