امیدوارم حالتون خوب باشه.با نامه های دلتنگی در خدمتتون هستم.چند تا عکس بسیار زیبا هم تو ادامه ی مطلب گذاشتم که حتما ببینید.

راستی عزیزانی که دوست دارن به عنوان خادمی شهدا در مناطق عملیاتی جنوب کشور در سال 89-90 شرکت کنند اینجا کلیک کنند.شاید قسمت ما نشد بریم اما کسانی که اسمشون در اومد حتما از دعا برای ما و تمامی دوستان فراموش نکنه.

نامه های دلتنگی1(نامه ی فرزند یک شهید)

سلام

دلتنگ بودم.به فکر افتادم که نامه ای بنویسم.دیدم چه بهتر و با صفاتر از اینکه برای تو بنویسم ای شهید.ای که عنوانت،روح بخش دل انسانها بوده و هست.

تو لبان تشنه ی ما را به نور واژه های تکبیرت سیراب نمودی.

تو لحظه های سرد و بی روح زمین را با خون خود گرمی بخشیدی و زمین خفته را بیدار ساختی.با تو هستم،ای گل سرخ شهادت،ای شهید.

شهید،ای پایگاه قیام و ای شهر دل.ای دریای بی کران خون من.همانند نگین سرخ  زمین،دوستت دارم و یاد لحظه ای رویایی تو را در سرزمین آتش و عشق،بر قلب کوچکم حک خواهم کرد.

ای شهید،تو از دریای موج آفرین خلق گذشتی و از سکوت به فریاد رسیدی.

ای شهید،تو طلوع آزادی بودی و زمین را با حضورت،شور و نشاط بخشیدی!

ای شهید،پرسشی دارم.آیا تو پدر من را میشناسی؟گویا در بین شماست.

می دانی،پدرم راچند ماهه ندیدم؟یا بهتر بگویم،دلم براش اندازه ی سوراخ جورای مورچه شده!!!اگر او را یافتی،سلام پر محبتم رابه او برسان و به او بگو که هیچ وقت کارهایم رابر خلاف نظرش انجام نخواهم داد.به او بگو که دوستش دارم و زمین را به یاد او و همه ی شهیدان چراغانی خواهم کرد.پرچم سرخ رنگ سرور و سالار شهیدان را با یاد همه ی آنها برافراشته خواهم کرد و فریاد((الله اکبر)) و صلوات های عاشقانه را به سوی شما آمدن طلب خواهم کرد.

به همه ی شهیدان بگو که من هر پنجشنبه شب،با دعای کمیل به دیدارتان خواهم آمد.و سر تا سر مزارتان را بوسه خواهم زد تا بوی بهشت را احساس کنم.

پنجشنبه ها،ناقوس شب،از بام هزاران خانه به صدا در می آید و کبوتران حرمتان به پرواز در می آیند.

زبانم الکن است ودیگر یاریم نمی کند.فقط اینکه حتما شهاعت ما را نزد سرورمان حسین بن علی(علیه السلام)بکنید تا بار گناهمان سبک تر شود.دیگر مزاحم گردشتان در باغ بهشت نمی شوم.خداحافظ

شهادت بنده ی حقیر

التماس دعا