تا انسان مراحلی از سازندگی را طی نکرده باشد نباید درکارهای اجتماعی وارد شود.افرادی که بدون خودسازی جذب کارهای اجتماعی سیاسی شوند قطعا ضرر انان بیشتر از نفعشان خواهد بود. این بی عقلی ها را باید کنارگذاشت که تند تند کتابها را بخوانیم(درهررشته ای) تا به جایی برسیم.خیر،باید درس ها را با حوصله و دقت خواند و درعمل پیاده کرد.راه سازندگی نیاز به ممارست شدید دارد. باید دراین مسیر امتحانها داده شود. همه باید بدانیم با تزکیه نفس است که قدرت مفید است خدمت ارزش دارد. ایت الله بهاالدینی(رحمه الله علیه).
il'hl f,nk jc;di kts , jugdl
تا انسان مراحلی از سازندگی را طی نکرده باشد نباید درکارهای اجتماعی وارد شود.افرادی که بدون خودسازی جذب کارهای اجتماعی سیاسی شوند قطعا ضرر انان بیشتر از نفعشان خواهد بود.
این بی عقلی ها را باید کنارگذاشت که تند تند کتابها را بخوانیم(درهررشته ای) تا به جایی برسیم.خیر،باید درس ها را با حوصله و دقت خواند و درعمل پیاده کرد.راه سازندگی نیاز به ممارست شدید دارد.
باید دراین مسیر امتحانها داده شود.
همه باید بدانیم با تزکیه نفس است که قدرت مفید است خدمت ارزش دارد.
ایت الله بهاالدینی(رحمه الله علیه).
3 تشکر شده از کاربر مدافع حرم313 برای ارسال مفید :
علم مقدم است يا تزكيه؟
از آنجا كه تزكيه روح از ناحيه عمل و اخلاق تحقق مي يابد، پس اول بايد به اعمال صالح و اخلاق نيكو عالم شد، و بعد به آنها عمل كرد، و در ساية اين عمل، به تدريج پاكيِ دل و تزكيه روح حاصل شود.[1]
بنابراين، علم مقدمة تزكيه بوده و جنبة مقدمه بودن دارد.
ج: چرا در بعضي موارد تزكيه مقدم بر تعليم شده و در برخي ديگر تعليم مقدم بر تزكيه؟
در قرآن كريم 4 بار به صورت صريح در چهار آية جداگانه تعليم و تزكيه در كنار هم ذكر شده كه از اين چهار مورد فقط در يك مورد آن تعليم مقدم بر تزكيه ذكر شده: در سورة بقره آية 151، جمعه آيه 2، آل عمران آيه 164، تزكيه مقدم بر تعليم ذكر شده ولي در سورة بقره آيه 129تعليم مقدم بر تزكيه ذكر گرديده است.
تزكيه از نظر رتبه و مقام مقدّم بر تعليم بوده، نسبت به تعليم اصل و غايت و هدف مي باشد، منتهي تعليم مقدمة تزكيه است و تا علم نباشد و شخص عالم، به اخلاق و افعال نيكو نباشد تزكيه حاصل نمي شود. و در يك موردي هم كه تعليم مقدم بر تزكيه ذكر شده (بقره 129) از باب مقدميت تعليم بر تزكيه است.[2]
براي توضيح بيشتر نخست آيات مورد بحث ذكر مي شود سپس به طور خلاصه توضيح داده مي شود. 1. خداوند متعال در آيه 129 سوره بقره مي فرمايد: «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ ؛ پروردگارا! در ميان ايشان فرستاده اي از خودشان براي آنها بفرست تا آيات تو را بر ايشان تلاوت كرده و كتاب و حكمت تعليمشان داده و پاكيزه شان گرداند...»
2. خداوند در آيه 151، سوره بقره مي فرمايد: «كَما أَرْسَلْنا فِيكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِنا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ ...؛ همانگونه كه در ميان شما فرستادگاني از خودتان فرستاديم كه آيات ما را بر شما تلاوت كرده و شما را پاك مي گردانند و كتاب و حكمة را به شما مي آموزند...»
3. در آيه 164، سوره آل عمران مي فرمايد: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ ...قطعاً خدا بر مؤمنين نعمت بزرگي داد زماني كه در ميان ايشان فرستاده اي از خودشان براي آنها برانگيخت كه بر ايشان آيات او را تلاوت كرده و پاكشان مي گردانيد و كتاب و حكمت تعليمشان مي داد...»
4. در آيه 2 سوره جمعه مي فرمايد: «.هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ ..؛ او (خدايي) است كه در ميان اعراب بي سواد فرستاده اي را از خودشان براي آنها فرستاد كه آياتش را برايشان تلاوت مي كرد و پاكشان مي گردانيد و كتاب و حكمت برايشان تعليم مي داد...» با دقت در اين آيات شريفه فرق روشني ما بين آية اول (بقره 129) كه علم مقدم بر تزكيه شده با ديگر آيات كه در آنها تزكيه مقدم بر علم شده مي يابيم.
هر سه آية (بقره/151، آل عمران/164، جمعه/2)، در مقام و درصدد بيان صفت مربيگري و تربيتي پيامبر مي باشند، و بايد دانست كه كاملاً مشخص و روشن است كه در بحث تربيت، تزكيه مقدم بر تعليم علوم حقه و معارف حقيقيه است.
و اما در آيه 129 بقره (كه بيان درخواست و دعاي حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ است)، مقام، مقام تربيت نيست، بلكه مقام درخواست و دعا است، و حضرت از خدا مي خواهد كه اين زكات و علم به كتاب و حكمت را از طريق رسول به ذريّه اش عطا فرمايد، و معلوم است كه در عالم تحقق و خارج و عطاي الهي اول علم پيدا مي شود، بعد تزكيه؛ چون تزكيه از ناحيه عمل و اخلاق تحقق مي يابد، پس اول بايد به اعمال صالح و اخلاق فاضله عالم شد و بعد به آنها عمل كرد تا به تدريج زكات (پاك دلي) حاصل شود.[3]
د: نتيجه گيري
اولاً مقدم شدن در جايي و مؤخر شدن در جايي ديگر (علم بر تزكيه و تزكيه بر علم) دليل بر توقف بر همديگر نيست.
ثانياً تزكيه مقدم شده، چون از حيث مقام مقدم است و در جايي كه تعليم مقدم شده از باب مقدميت تعليم براي تزكيه مي باشد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. به سوي محبوب، دستورالعملهاي آيت الله بهجت، جمع آوري و نتظيم سيد مهدي ساعي، ص 28 به بعد.
2. تفسير الميزان، همان، ذيل سوره جمعه آيه2.
3. تفسير نمونه، همان، ج1، ذيل آيه 129 بقره.
پي نوشت ها:
[1] . ر.ك: طباطبايي، سيد محمد حسين، ترچمه تفسير الميزان، مترجم سيد محمد باقر موسوي همداني، قم، دفتر انتشارات اسلامي، چاپ يازدهم، 1378ش، ج19، ص 447.
[2] . جوادي آملي، عبدالله، سخنراني نماز جمعه، قم، و ترجمه تفسير الميزان، همان، ج19، ص 447.
[3] . ر.ك: موسوي، سيد محمد باقر، ترجمه تفسير الميزان، قم، انتشارات اسلامي، ج19، ص447؛ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، چاپ سوم، 1372هـ ، ش، دارالكتب الاسلاميه، ج1، ص 457 و 458.
ویرایش ارسال توسط : امیرعلی19
در تاریخ : شنبه ۸ اسفند ۱۳۹۴ ۰۷:۵۱ بعد از ظهر
همگام بودن تزکیه نفس و تعلیم 
[1]
دانلود محتوای موضوع
پرینت موضوع
ارسال این موضوع به یک دوست
