به نام خدا
سبط ابن جوزى كه از مورخى مشهور است در تذكرة الخواص مى نويسد مردى از علويين در بلخ ساكن بود و يك زن و چند دختر داشت . پس از مدتى آن مرد فوت شد.
وضع زندگى زن او (از نظر پيدا كردن مخارج معاش ) بسيار سخت گرديد و چون آبرومند بود به واسطه سرزنش ‍ دشمنان نمى توانست در بلخ زندگى كند، از اينرو به سمرقند رفت . گفت در موقع بسيار سردى با بچه هايم وارد سمرقند شديم . دختران خود را داخل مسجدى جاى دادم و در شهر به جستجو شدم تا شايد براى آنها چيزى تهيه كنيم .
چشمم به محلى افتاد كه مردم اطراف مردى را گرفته اند. پرسيدم اين شخص كيست ؟ گفتند شيخ شهر و بزرگ اين ناحيه است . نزد او رفتم و جريان را شرح دادم . گفت اگر اينطور است شاهدى بياور كه تو سيدى و بچه هايت از ساداتند و ديگر توجهى به من نكرد. از آن شيخ ماءيوس شدم و به طرف مسجد بازگشتم در راه ديدم مردى روى سكوئى نشسته و اطرافش عده اى ايستاده اند پرسيدم اين شخص كيست ؟ گفتند داروغه شهر و مردى مجوسى مذهب است .
گفتم پيش اين مرد مى روم شايد خداوند فرجى در كار ما بدست او بدهد. نزديك شدم و حال خود را برايش شرح دادم . خادمى را صدا زد، خادم پيش آمد. گفت برو به خانم و زوجه من بگو لباس بپوشد و اينجا بيايد.
خادم رفت و چيزى نگذشت كه زن مجوسى در نهايت جلالت با وضعى آراسته و عده اى كنيز آمد. مجوسى گفت با اين زن علويه برو در مسجد فلان محله و بچه هاى او را به خانه بياور. آن زن به مسجد آمد و دخترها را برداشته با هم به خانه آمديم ، براى ما اطاقى جداگانه قرار داد و ما را به حمام فرستاد. لباسهاى فاخر و گرانبها براى همه ما آماده كرد. بعد از حمام انواع غذاها آورد. آن شب با بهترين وضعى خوابيديم .
نيمه شب همان شيخ شهر كه مسلمان بود در خواب ديد قيامت برپا شده و پرچمى در بالاى سر حضرت رسول (صلى الله عليه و آله و سلم ) در اهتزار است قصر زيبائى از زمرد سبز به چشم او خورد پرسيد اين قصر كيست ؟ به او گفتند متعلق به مردى است كه مسلمان و خداپرست باشد. خدمت حضرت رسول (صلى الله عليه و آله و سلم ) رفت تا شايد اجازه ورود به آن قصر را بگيرد ولى آنجناب صورت را از او برگردانيد.
عرض كرد روى از من برمى گردانيد با اينكه مردى مسلمانم ! حضرت فرمود گواه بياور كه تو مسلمانى . شيخ متحير شد. فرمود فراموش كردى چه گفتى به آن زن علويه ؟ اين قصر متعلق به كسى است كه آن زن را ديشب پناه داده .
از خواب بيدار شد و از آشفتگى بر سر مى زد و مى گريست غلامان خود را در شهر فرستاد تا محل آن زن را پيدا كنند و خودش در ميان شهر نيز جستجو مى كرد تا اطلاع يافت در خانه آن مجوسى بسر مى برند.
پيش داروغه رفت و پرسيد آيا از زن علويه خبرى دارى . گفت آرى آنها در خانه ما هستند. گفت ايشان را با من بفرست كه كارى دارم . مجوسى گفت چنين عملى ممكن نيست و تو را نمى رسد كه اين طور دستور بدهى . شيخ هزار دينار پيش او گذاشت و درخواست كرد پول را بردارد و آن زن را در اختيار او بگذارد. داروغه گفت اگر صد هزار دينار بدهى به تو نمى دهم . شيخ چون اصرار زياد كرد مجوسى گفت خوابى كه تو ديشب ديده اى من هم آن را ديده ام و قصرى كه مشاهده كردى خداوند به من داده تو افتخار به اسلامت بر من مى كنى به خدا قسم هيچكدام از خانواده ما نخوابيده اند مگر اينكه به دست آن علويه مسلمان شديم و در خواب پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) را ديدم كه فرمود آن قصر از تو و خانواده ات مى باشد براى اينكه آن زن علويه را پناه دادى و تو از اهل بهشتى .⁽¹⁾

1- كشكول بحرانى نقل از منهاج اليقين علامه و نيز در شجره طوبى .
http://library.yamojir.com