همین که بنت اسد گفت: «پای بر ماه است»

خبر رسید خدا را که ماه در راه است

شکفت کودککعبه، خلیل هم خندید

و ماند تا چه بگوید که کوه یا ماه است

سترگ سینه و بازو به کوه می مانست

و چشم چشم نگاهش که ماه را شاه است

و سنگ سنگ زمین چون ستاره چشمک زن

دهان حیرت عالم شد هرکجا چاه است

خبر رسید به یوسف بیا تماشا کن

جمال حضرت حق را ببین چه دلخواه است!

چو دید چشم علی را به چشم خود خندید

و گفت: عین علی، عینِ عینِ اللّه است

محمّد صحّتی سردرودی

روز شعف، ماه طرب

سیزده ماه رجب آمده است

روز شعف، ماه طرب آمده است

من که طلبکار طرب بودهام

منتظر ماه رجب بودهام

آمدی ای ماه دلارای من

سیزده است عید طربزای من

کعبه در این روز شد آراسته

حرمت این ماه خدا خواسته

مولد شاهنشه هر دو سرای

پرتو ذات حق و نور خدای

ای رقم فرّخ پروردگار

آینهدار رخ پروردگار

ای علی عالی فرخنده پی

راه تو شد با قدم صدق طی

مظهرِ اللّه پرستی تویی

تاج سر عالم هستی تویی

عشق تو روشنگر دلها بُوَد

مایه اُمّید دل ما بُوَد

نیست ز مهر تو کسی بی نیاز

هر گرهی را کنی از لطف باز

ما که به درگاه تو باز آمدیم

راستی از روی نیاز آمدیم

من که نبردم به صفات تو راه

از چه کنم دفتر و دیوان سیاه

مدح تو بسیار سرودم ولی

از تو مرا شرم بُوَد یاعلی

گرچه بسی دُرِّ سخن سفته ام

در خور تو کی سخنی گفته ام؟!

بسته به روی خردم این در است

تو دگر و گفته من دیگر است

این قدرم بس که مس دل مرا

زر شده، ای مهر تو ام کیمیا

ذرّه ناچیزم و تو آفتاب

جان و دل از مهر تو در التهاب

گمشدگان را چو تویی دستگیر

گم شدهام دست مرا هم بگیر

زنده دل ما به ولای علیست

جز به ولایش دلم آرام نیست

مدح علی پیش خدا خود دعاست

چون که دعا نزد علی التجاست

ورد من این است ز روشندلی

دست من و دامن تو یا علی

احمد ناظرزاده کرمانی

دیوان اشعار مذهبی / 49