شهید 14 ساله زینب(میترا) کمایی به سال 1346 در آبادان به دنیا آمد؛

 پدرش به نام­‌های ایرانی علاقه داشت و اسم او را «میترا» گذاشت؛

وقتی او بزرگ شد، از نامش ناراضی بود و به همین خاطر آن را به «زینب» تغییر داد.

خانواده کمایی با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و محاصره آبادان،

 به اصفهان رفتند اما برادر و خواهران زینب همچنان در آبادان مقاومت می‌کردند؛

 زینب در سال 1359 به رغم آوارگی در شهر جدید و فرصت تحصیل سه ماهه،

 با موفقیت پایۀ سوم راهنمایی را گذراند.

زینب با آن‌که در «شاهین­ شهر» غریب بود اما فعالیت­های مذهبیِ خود را در آن شهر شروع کرد؛ 

علاوه بر فعالیت‌های متعدد فرهنگی، برنامه‌های خودسازی را نیز لحظه‌­ای فراموش نمی­کرد.

نمودار برنامۀ خودسازی یک هفته­ای­ این دانش‌آموز، مؤید این مطلب است.

فعالیت‌‌های مذهبی زینب، مورد غضب منافقین قرار گرفته بود

 و این کوردلان در آخرین نماز مغرب اسفند­ ماه سال 1360 هنگام بازگشت از مسجد او را ربودند؛ 

سپس با گره زدن چادرش او را خفه کرده و به شهادت رساندند.

پیکر مطهر زینب، سه روز بعد پیدا شد

و با پیکرهای غرقِ به خون 360 شهید عملیات «فتح‌المبین» در اصفهان تشییع و در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.

مادر این شهید 14 ساله درباره دفتر خودسازی زینب، این گونه روایت می‌کند:

زینب در دفتر خودسازی خود جدولی کشیده بود که بیست مورد داشت؛ 

از نماز به موقع،

 یاد مرگ، 

همیشه با وضو بودن، 

خواندن نماز شب، 

نماز غفیله و نماز امام زمان(عج)، 

ورزش صبحگاهی، 

قرآن خواندن بعد از نماز صبح،

حفظ کردن سوره‌های قرآن کریم،

دعا کردن در صبح و ظهر و شب،

کمتر گناه کردن تا کم‌خوردن صبحانه، ناهار و شام.

دخترم جلوی این موارد ستون‌هایی کشیده بود و هر شب بعد از محاسبه کارهایش جدول را علامت می‌زد؛

 من وقتی جدول را دیدم به یاد سادگی زینب در پوشیدن و خوردن افتادم

به یاد آن اندام لاغر و نهیفش که چند تکه استخوان بود،

به یاد آن روزه‌های مداوم و افطارهای ساده،

به یاد نماز شب‌های طولانی و بی‌صدایش،

 به یاد گریه‌های او در سجده‌هایش و دعاهایی که در حق امام خمینی(ره) داشت.

زینب در عمل، تک‌تک موارد آن جدول خودسازی و خیلی از چیزهایی که در آن جدول نیامده بود را رعایت می‌کرد.