جايي اگر نبود خدا را صدا کنيد
باب الجواد(ع) و سايه ي ايوان طلا که هست....

اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي
الامامِ التّقي النّقي و حُجَّتکَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ
و مَن تَحتَ الثري الصّدّيق الشَّهيد
صَلَوةَ کثيرَةً تامَةً زاکيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه
کافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِکَ.
خدايا رحمت فرست بر علي بن موسي الرضا امام با تقوا و پاک و حجت تو بر هر که روي زمين است
و هر که زير خاک، رحمت بسيار و تمام با برکت و پيوسته و پياپي و دنبال
هم چنان بهترين رحمتي که بر يکي از اوليائت فرستادي

تکه هاي خورشيد

شفيع
پدرش گفت: زيارت رضا مثل زيارت خداست در عرش. خودش مي گفت: سه موقع مي آيم سراغتان. اول نامه هاي اعمال را که مي دهند. دوم پل صراط، سوم پاي حساب کتاب. پسرش گفت: از طرف خدا ضمانت مي کنم بهشت را براي زائر با معرفت پدرم.
امام صادق آرزو داشت ببيندش. به پسرش موسي مي گفت: «عالم آل محمد از توست، کاش مي ديدمش، همنام اميرالمؤمنين است.» مي گفتند: دو نفر به فريادرسي مشهورند: عالم آل محمد و قائم آل محمد(ص)

در ياد مايي
تنگ دست بود و روزگارش به سختي مي گذشت. يکي از طلبکارها براي گرفتن پولش او را در فشار گذاشته بود. رفت تا امام رضا (ع) را ببيند. مي خواست خواهش کند وساطت کنند از او بخواهد که مدتي صبر کنند. زماني که به خدمت امام رسيد، مشغول صرف غذا بودند. حضرت او را هم دعوت کرد تا چند لقمه اي بخورد. بعد از غذا، از هر دري سخن به ميان آمد و فراموش کرد به چه منظوري آمده بود. مدتي که گذشت، حضرت رضا (ع) ، اشاره کردند که گوشه سجاده اي را که در کنارش بود، بلند کند. زير سجاده، سيصد و چهل دينار بود. نوشته اي هم کنار پول ها قرار داشت. يک روي آن نوشته بود: «لا اله الا الله، محمد رسول الله، علي ولي الله». و در طرف ديگر آن هم اين جملات را خواند: «ما تو را فراموش نکرده ايم. با اين پول قرضت را بپرداز! بقيه اش هم خرجي خانواده ات است».

ميهمان دوستي امام عليه السلام
مرد گفت: «سفر سختي بود. يک ماه طول کشيد». امام رضا عليه السلام فرمودند: «خوش آمدي!» مرد گفت: «ببخشيد که ديروقت رسيدم. بي پناه بودن مرا مجبورکرد که دراين وقت شب، مزاحم شما شوم». امام لبخندي زدند و فرمودند: «با ما تعارف نکن! ما خانواده اي ميهمان دوست هستيم». در اين هنگام روغن چراغ گردسوز فرونشست و شعله اش آرام آرام کم نور شد. ميهمان دست برد تا روغن در چراغ بريزد، اما امام دست او را آرام برگرداند و خود، مخزن چراغ را پر کرد. مرد گفت: «شرمنده ام! کاش اين قدر شما را به زحمت نمي انداختم». امام در حالي که با تکه پارچه اي، روغن را از دستش پاک مي کرد، فرمودند: «ما خانواده اي نيستيم که ميهمان را به زحمت بيندازيم».

نشانه مردانگي و انسانيت در نگاه حضرت رضا (عليه السلام)
امام رضا عليه السلام به نقل از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمودند: شش چيز از مردانگي و انسانيت است، سه چيز در حضر و سه چيز در سفر.
اما آن سه که در حضر است : اول تلاوت کتاب خدا (قرآن مجيد)، دوم آباد کردن مساجد خدا و سوم يافتن دوستاني در راه خدا ، و آن سه چيز که در سفر است عبارتند از: اول انفاق کردن از توشه، دوم نيک خلقي و سوم بذله گويي در غير معاصي. (کتاب عيون اخبار الرضا ، ابن بابويه، ج 2)


هشت نکته از زندگي هشتمين خورشيد

1. ارتباط فاميلي را حفظ کنيد!
امروزه بيشتر ارتباطات، حالتي مجازي به خود گرفته اند در حالي که ما نيازمند ديدار يکديگر و بودن در کنار هم هستيم. انسان امروزه با آنکه توانسته به ديگر کشورها سفر کند، مدعي است براي ديدار بستگان و همسايگان خود، وقتي ندارد. عده اي نيز مسائل اقتصادي را بهانه مي کنند و گروهي ديگر، ناسازگار بودن روحيه خود با ديگران را براي قطع ارتباط، توجيه مي آورند. ديدگاه امام رضا عليه السلام در اين باره شنيدني است: «با خويشاوندانت هرچند به جرعه آبي باشد، ارتباط داشته باش. بهترين نوع پيوند خانوادگي، آن است که از رنجاندن اقوام پرهيز کني».

2. با اندکي توجه به ديگران، زندگي بهتري داشته باشيد.
اگر از شما بپرسند بهترين زندگي از آنِ چه کسي است، پاسختان چيست؟ ملاک شما براي يک زندگي ايدئال کدام است؟ پاسخ شما هر چه باشد، خوب است با پاسخ داناي خاندان پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله اندکي مقايسه شود. امام رضا عليه السلام به دوستان خود مي فرمود:
بهترين زندگي را کسي دارد که زندگي شخص ديگري را نيز در سايه خويش نيکو و خوش دارد و بدترين زندگي براي کسي است که تنها خود را در زندگي اداره کند. بي شک، بدترين مردمان، کسي است که کمک و ياري اش را دريغ دارد و به تنهايي غذا بخورد و برده و زير دستش را شلاق بزند. قدر نعمت هايي را که در دست داريد، بدانيد و مطمئن نباشيد که هميشه براي شما باقي خواهد ماند. اگر از دستتان رفت، چه بسا برنگردد.

3. از دارايي اندک و حلال خود لذت ببريد.
داشتن درآمد درست و مناسب، امري پسنديده و لازم براي يک زندگي آبرومندانه است، ولي متأسفانه، تب پول دار شدن در عده اي سبب شده است تا همه زندگي خود را وقف کار کنند. اين گروه فراموش کرده اند که کار براي زندگي است، نه زندگي براي کار. زياده روي در به دست آوردن پول، آن هم به هر قيمت ممکن سبب شده است تا بسياري افراد از نعمت آرامش در زندگي، محروم بمانند. براي در امان بودن از چنين آسيبي، بجاست قدري در سفارش امام رضا عليه السلام انديشه کنيم: «هر کس به مال حلال اندک قانع باشد، زندگي بر او آسان خواهد شد و خداي تعالي مشکلات زندگي و راه حل هاي آن را به او نشان مي دهد و سرانجام با ايماني سالم از دنيا به خانه آخرت خواهد رفت». "(اعيان الشيعه، ج4، ص28)

4. پاکيزه و آراسته باشيد.
روابط اجتماعي، بخشي از برنامه هاي روزانه ما را پر مي سازد. هر کدام از ما در هر سن و موقعيتي، ناگزير از برقراري ارتباط با ديگران هستيم. در اين زمينه، توجه به نکاتي ريز در کنار رعايت ديگر مهارت هاي ارتباطي، مي تواند حضور اجتماعي ما را جذاب تر کند. آراستگي و معطر بودن، از معيارهايي است که هم در ارتباطات فردي کاربرد دارد و هم در رابطه هاي اجتماعي. از اين رو، در سفارشي از امام هشتم چنين آمده است:
«شايسته نيست هيچ گاه انسان عطر و بوي خوش را ترک کند و اگر در هر روز برايش ممکن نيست، دست کم يک روز در ميان عطر بزند و اگر اين مقدار هم نتواند، هفته اي يک بار يا در هر جمعه عطر بزند و اين کار را ترک نکند». (عيون اخبار الرضا، ج1، ص570)

5. در برابر وضعيت ديگران، بي توجه نباشيد.
توجه به وضعيت ديگران، سبب افزايش رضايت از زندگي مي شود و انسان ها را در محيطي سرشار از مهرورزي و صميميت، به شکوفايي سوق مي دهد. در ترغيب به اين مسئله، اسوه اي براي ما معرفي شده است که در اوج عزت مندي، از انجام دادن کارهايي که برايش ممکن بود، دريغ نمي ورزيد تا نيازمندان را نقطه اميدي باشد. امام رضا عليه السلام در معرفي اين الگوي رسيدگي به محرومان، مي فرمايد: «خداوند، ابراهيم عليه السلام را خليل و دوست خود برگزيد؛ زيرا هيچ حاجتمندي را بدون انجام دادن خواسته اش رد نمي کرد و از کسي هم جز خداوند عزوجل حاجتي نمي خواست». ( دادگستر جهان، ص25)

6. همراهان ديني خوبي براي يکديگر باشيد.
دوستي و همراهي کردن، يکي از دشوارترين کارها در دنيايي است که سودجويي، سراسر وجود آدم ها را فرا گرفته است. در دوران کنوني، انسان خزيده در تار و پود خود که حاضر نيست ديوار تنهايي را بشکند و از تارهاي مجازي تنيده به دور خود، خارج شود، نيازمند نصيحت گري است که کلام او تا اعماق جانش نفوذ کند و دلش را طراوتي نو بخشد. امام رضا عليه السلام همه پيروان خود را به دوستي واقعي و با برنامه پيشنهادي مشخص، فرا مي خواند و در سفارشي معنوي مي فرمايد:
هر فرد، موظف است برادر ديني خود را از صميم قلب دوست بدارد، از نظر مالي به او کمک کند و در مقابل ستم ديگران، او را ياري دهد. مؤمن هرگز به برادر ديني خود ستم نمي کند، او را فريب نمي دهد، به او خيانت نمي کند و غيبت او را روا نمي دارد....

7. کليدهاي زندگي لذت بخش را به ياد داشته باشيد.
از خوراک خود کم کنيد تا بدني سالم و مقاوم در برابر بيماري داشته باشيد.
خسيس و حسود نباشيد. هيچ خسيسي طعم آرامش و هيچ حسودي طعم لذت از زندگي را نخواهد چشيد.
خاموشي و سکوت، يکي از درهاي حکمت است. خاموشي، محبت آورد و راهنماي پرخيري است.
هم نشيني با بدان، موجب بدگماني به نيکان است.
شما که نمي توانيد مردم را با دارايي خود راضي کنيد، پس بکوشيد تا با روي خوش و خوي نيکو، خشنودشان سازيد.
بر حق شکيبا باشيد، اگرچه تلخ و ناگوار باشد.
آن کس که زمانه را سرزنش کند، سرزنشش به طول مي انجامد.
عفو، آن زمان پسنديده است که با سرزنش و ملامت همراه نباشد.
کيفر ناشکري، سريع تر از عقوبت ديگر گناهان است.
امام مهربان، دوست، امين و دلسوز امت و همانند مادري است که عاشقانه به خردسال خود عشق مي ورزد.
(هشتاد و هشت کلام از هشتمين امام، ص96)

8. اللّهمّ عَجِّلْ لِوَليک الْفَرَجْ
فرهنگ ياد کردن از مهدي موعود و آموزش ديگران به احترام و دعا براي آن حضرت، از ديرباز در دستور کار معصومان عليهم السلام بوده است تا مردمان دوره ما را در اين مسئله، حيران و سرگشته رها نسازند. امام رضا عليه السلام در يکي از مجالس خراسان، با شنيدن نام «قائم» به پا خاست و دست مبارکش را بر سر نهاد و فرمود: «خدايا فرجش را نزديک و ظهورش را آسان گردان». (بحارالانوار،)