به نام خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ

در سوریه دومین شب از ماه محرم اولین مراسم عزاداری سیدالشهدا (علیه السلام) در حرم دختر 3 ساله ایشان حضرت رقیه(سلام الله علیها) برگزار شد.
در دمشق پایتخت سوریه اگرچه از جنگ خبری نیست و زندگی روال عادی خود را دارد، اما هنوز سایه ناامنی دست از سر آن برنداشته است.
ایست و بازرسی‌های متعدد برای عبور و مرور در سطح شهر، حرکت خودروها را کم می‌کند و در مناطق شلوغ مثل بازارها و زیارتگاه‌ها و میادین اصلی، حضور نیروهای امنیتی پررنگی دارند.
برق در برخی نقاط دمشق خصوصا در شبها برای ساعاتی قطع می شود و تنها مراکزی که از دستگاههای موتور برق و برق اضطراری برخوردارند می توانند از روشنایی استفاده کنند اما خیابانها تاریک است.
در این میان منطقه منتهی به حرم حضرت رقیه(سلام الله علیها) که در نزدیکی بازار معروف حمیدیه و مسجد اموی قرار گرفته، وضعیت متفاوت تری دارد. کوچه پس کوچه های منتهی به حرم عموما باریک با دیوارهای سنگی بلند هستند که هنوز در برخی از آنها سنگرهایی با کیسه های شنی برجای مانده و نیروهای امنیتی در آن بیشتر به چشم می خورند.
برای رسیدن به حرم حضرت رقیه(سلام الله علیها) دست کم باید 5 پست ایست و بازرسی را رد کرد. بازرسی ها با احترام صورت می گیرد و همه هم می دانند که فعلا برای حفظ امنیت چاره دیگری نیست.
حرم حضرت رقیه(سلام الله علیها) در روزهای گذشته تنها از ساعت 8 صبح تا بعد از نماز مغرب و عشا باز بود اما از امشب (شب دوم محرم) ساعاتی بیشتر حرم برروی زائرین باز است تا مراسم عزاداری در آن انجام شود.

حرم چندان شلوغ نیست خصوصا در روز اما هرچه به مغرب نزدیک می شویم جمعیت بیشتری خود را به صحن کوچک حرم فرزند خردسال امام حسین(علیه السلام) می رسانند.
نماز مغرب و عشا به جماعت خوانده می شود و بلافاصله بعد از آن زیارت عاشورا.
پس از مراسم دعا، سخنرانی است و بعد هم روضه و سینه زنی.

هر جای دمشق که باشی، وقتی در این زمان خودت را به حرم حضرت برسانی انگار در ایرانی. اکثر افراد ایرانی هستند و تمام مراسم هم به زبان فارسی است.
تک و نوک هم نفراتی با لباس نظامی هستند که عمدتا از میادین نبرد با تکفیری ها خود را برای عزاداری به حرم حضرت رقیه(سلام الله علیها) رسانده اند، در میان آنها از مجاهدین عراقی و افغانستانی و سوری و پاکستانی هم می توان دیده می شوند.
رزمندگانی که در روز در میدان نبرد می جنگند و شب خود را برای عزاداری به حرم می رسانند.
هم سخنران و هم مداح سعی دارند مجلس خیلی طولانی نباشد تا زائران خسته نشوند و لابد برگزاری چنین مراسمی در شب هم محدودیت های خاص خودش را دارد.

اکثر چشم ها گریان است و وقتی نوبت به دم گرفتن و سینه زنی می رسد، همه سنگ تمام می گذارند.
مداح شور می گیرد و آخرین بخش عزاداری با شور و حال خاصی انجام می شود.
بعد از سینه زنی، یکی از روحانیون دعا می خواند و اصلی ترین دعا هم پیروزی مدافعین حرم است.

سپس زائران به صحن کناری برای صرف شام نذری که قیمه است راهنمایی مس شوند و کم کم حرم را ترک می کنند.

شب که به نیمه می رسد، حرم دیگر زائر ندارد و لابد حالا خود سید الشهدا باید به دیدار دختر 3 ساله اش بیاید تا در خرابه شام تنها نباشد.

منبع:فارس