به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: از حضرت امیر(علیه السلام) نقل شده است که هر جا بسم‌الله بگویند و صلوات بفرستند – یعنی بگویند بِسم‌اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَصَلَّی اللهُ علی مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ – خداوند ملکی می‌فرستد که در آن مجلس غیبت نمی‌شود.
من به این حدیث احتیاج داشتم که خدا آن را رساند، زیرا در اکثر مجالس، روضه‌ها و مساجد وقتی نگاه می‌کنید می‌بینید غیبت وجود دارد. غیبت چند جور است. یک وقت غیبت از برادر ایمانی است. یک وقت هم هست که گوینده از امامش غائب است و حرف می‌زند. این هم غیبت است. تو که امامت را ندیده‌ای چرا حرف می‌زنی؟ غیبتِ خواص این است. غیبت عوام این است که پشت سر مردم حرفی بزنند که خوششان نیاید. وقتی امامِ آدم غائب است چه؟ آیا این غیبت نیست که حرف بزند؟ این هم یک نوع غیبت است که دهان و زیانِ خواص را می‌بندد. وقتی این معنا پیاده شود دیگر کسی حرف نمی‌زند. برای خاص‌ها غیبت این جور است.
علما و روحانیون که روز و شبشان را در دین خدا زحمت می‌کشند خواصّ ملّتند. راهنمایند به سوی خدا و حجّت و عزیز خدا و به سوی امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف. اینها هم نباید غیبت کنند. غیبت اینها مال خودشان است. حسابشان هم با خودشان است. با من و شما نیست. خواستم بگویم غیبت چند قسم است.
کسی هست که او را ملاقات کرده است. برای او دیگر غیبت نیست، هرچه بگوید، هرجا برود، هرچه بکند و هر حرفی بزند. مگر امامان ما هم غیبت می‌کنند؟ آنها هر کاری بکنند زیبا از آب در می‌آید. جوانی مادرش کولش بود و می‌رفت. پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود چرا نمی‌گذاری خودش راه برود؟ گفت: نمی‌تواند. به هیچ کار نمی‌رسم. خسته شده‌ام، به نمازم نمی‌رسم. حضرت فرمود شوهرش بده. گفت: چی! او را شوهر بدهم؟ زن خوشش آمد. گفت تو بهتر می‌دانی یا پیغمبر(صلی الله علیه وآله). منظور این است که بزرگان وقتی حرفی می‌زنند آن درست است و قشنگ از آب در می‌آید.
در واقع هم تا آنها هستند ما نباید حرف بزنیم. برای همین است که بسم‌الله می‌گویند. یعنی آقا شما بفرمائید. بسم‌الله در هر امری یعنی آقا شما جلو باشید. آیا ندیده‌ای هر وقت بسم‌الله می‌گویی آن کار خوش عاقبت می‌شود؟ با بسم‌الله به صاحب عمل می‌گویی بفرمائید، لذا آن کار خوب از آب در می‌آید.
آیا حقیقت بسم‌الله را گرفتی؟ هیچ کاری بدون بسم‌الله انجام نمی‌گیرد اگر هم انجام بگیرد دُم بریده است، ناقص است، نصفش نیست، خراب است، فاسد است. البته اگر انجام بگیرد، بلکه انجام نمی‌گیرد. بسم‌الله است که درست می‌کند.
بسم‌الله معانی حقیقی‌اش این است که آقا شما بفرمایید. آیا بعضی اوقات چنین نمی‌گوییم؟ حالا این را به خدا می‌گویی یا به پیامبر(صلی الله علیه وآله) می‌گویی، نمی‌دانم! آنها خودشان می‌دانند، بینشان دعوا نیست. هر کدام نیّتت بود، قلبت و روحت متوجه بود یا اینکه اصلاً توجه نداشت – آنها خودشان می‌دانند چه کسی باید جلو برود.
پس بسم‌الله در هر کاری یک خاصیّتش این است که شما دیگر نیستی. کمک از خداست، و کار تا آخر خوب از اب در می‌آید.

کتاب طوبی محبت جلد سوم – ص 9
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی