آمدي و کعبه، لحظه هاي رسيدنت را در آغوش معطرش تجربه کرد.

تو نخستين بشارت خداوندي پس از پيامبر؛

ادامه دهنده جاده اي که او در طول سال هايي پر مشقت، به سمت يگانه پرستي گشوده بود.
اجاق هميشه روشن عدالتت، تا جهان باقي است، دل هاي آزاده بشريت را گرم خواهد کرد...


از ابتداي صبح ازل مقتدا عليست

تا انتهاي شام ابد رهنما عليست

حبل المتين محکم و برهان قاطع است

لوح و قلم عليست قدر تا قضا عليست

جاري ترين ترانه ايمان و آبرو

شبگرد دلشکسته درد آشنا عليست

از خود به خود بيا زعلي تا خدا برس

نور خدا و آينه حق نما عليست

روح عبادت است و بلنداي معرفت

سرمايه قبولي طاعات ما عليست

رکن نماز و روزه و خمس و زکات ماست

حج و طواف و مروه و سعي و صفا عليست

در سيزدهم رجب سال 30 عام الفيل، حادثه بس عجيبي رخ داد
که هرگز در تاريخ بشريت سابقه نداشته و بعد از آن نيز تکرار نشده است،
و آن حادثه، به دنيا آمدن نوزادي است
در درون خانه کعبه که به نام علي عليه السلام اسم گذاري شد.

مادر وي فاطمه، دختر اسد فرزند هاشم است که جزء نخستين زناني شمرده مي شود
که به پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله ايمان آورد و
پيش از بعثت از آيين ابراهيم پيروي مي کرد.
همين فاطمه زني است که سخت مورد احترام پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله بوده است.
پدر اين طفل، عمران معروف به ابوطالب،
حامي بزرگوار رسول خدا صلي الله عليه و آله بود.
ولادت علي عليه السلام در درون خانه خدا رمز و رازش اين است که
بدانيم قلب خانه خدا و توحيد را ولايت و امامت علي تشکيل مي دهد. 
 

در منابع روايي اِشاراتي به اين مطلب شده است، از جمله:
1. در ذيل جملاتي که فاطمه بنت اسد در لحظه خروج از خانه خدا شنيد، مي خوانيم: «فَطُوبي لِمَنْ اَطاعَهُ وويلٌ لِمَنْ اَبغَضَه وَعَصاهُ؛پس خوش به حال کسي که او را دوست بدارد و اطاعتش کند و واي بر کسي که او را دشمن بدارد و نافرماني کند.» قبلاً اشاره شد جملات فوق راز ولادت علي عليه السلام را در درون کعبه اين مي داند که مردم مطيع و فرمانبر او گردند و از امامت و ولايت او سرپيچي نکنند.
2. در دعوت نامه ابوطالب از مردم براي وليمه حضرت علي عليه السلام مي خوانيم: «وَقالَ هَلُمُّوا وَطَوِّفُوا بالبَيْتِ سَبْعا وَادْخُلُوا وَسَلِّموا عَلي عَليٍّ وَلَدِي؛ گفت: مردم! بياييد و هفت بار دور خانه طواف کنيد، [آن گاه] داخل [خانه من] شويد و بر فرزندم علي سلام کنيد.»
اين سخن به اين رمز که علي عليه السلام امام و رهبر آينده شماست، اشاره دارد.
3. امام باقر عليه السلام فرمود: «اِنَّما اُمِرَ النّاسُ اَنْ يَأْتُوا هذِهِ الاَحْجارَ فَيَتَطَوّفُوا بِها، ثَمَّ يَأْتُونَنا فَيُخْبِروُنا بِوِلايَتِهِمْ وَيَعْرِضُوا عَلَيْنا نُصْرَتَهُمْ؛همانا به مردم دستور داده شده است که بيايند و اين سنگها (کنايه از کعبه) را طواف کنند. سپس نزد ما (امامان) آيند و خبر ولايتشان را [نسبت به ما] اظهار نمايند، و ياري شان را نسبت به ما عرضه دارند».
نتيجه آنکه راز ولادت اميرمؤمنان عليه السلام در درون خانه کعبه اين است که مردم در حال نماز رو به کعبه باشند و صورت دل را به سوي امامت امامان معصوم و در رأس آنها اميرمؤمنان داشته باشند و هرگز از ياد نبرند که علي در درون خانه توحيد جا دارد.

دل را ز علــي اگر بگيرم چه کنم

بي مهر علــي اگر بميرم چه کنم

فردا که کسي را به کسي کاري نيست 

دامان عــلي اگر نگيرم چه کنم

شش سال داشت که سرپرستي وي را حضرت محمّد(ص) به عهده گرفت. پس از آن هميشه با آن حضرت بود، با او مي خورد و با او مي خوابيد و با او بيدار مي شد و سايه به سايه او؛ و پا به پاي او راه مي رفت و بزرگ مي شد.
ده سال از عمرش گذشته بود که حضرت محمّد(ص) به پيامبري برانگيخته شد و او اوّلين کسي بود که به رسول خدا ايمان آورد و اسلام را به عنوان آخرين دين خدا پذيرفت.
شانزده سال از زمان را پشت سر گذاشته بود که محاصره اقتصادي آل هاشم شروع شد که به همراه پدرش و رسول خدا(ص) سه سال در شعب ابي طالب، محصور و به نوعي زنداني شدند.
بيست و سه سال داشت که در شب هجرت (ليلة المبيت) در جاي رسول اللّه خوابيد تا آن حضرت از خطر رهيد و به مدينه هجرت کرد.
در حالي که جوان مردي بيست و چهار ساله بود، پنج ماه پس از هجرت به مدينه با حضرت صدّيقه کبري دختر رسول خدا(ص) ازدواج کرد.
بيست و پنج سال از عمرش سپري شده بود که در جنگ بدر (بدر کبري) مانند ماهي تمام و کامل درخشيد تا شب کفر و ستم را با نور ايمان و شجاعتش از هم دريد.
بيست و شش سال داشت که در جنگ اُحُد پيروزي را نصيب مسلمانان ساخت و مدال «لافتي الاّ علي؛ لاسيف الاّ ذوالفقار» را به گردن آويخت.
سي سال داشت که در جنگ خيبر، چون خورشيد درخشيد تا دمار از روزگار يهوديان خيبري درآورد و قلعه هاي آنها را گشود و با نامِ «فاتحِ خيبر» شناخته شد.
سي و سه سال از عمر مبارکش گذشته بود که در هجدهم ذي حجّه سال دهم هجرت، در غدير خم هنگام بازگشت رسول اللّه(ص) حجّ خود (حجّة الوداع) از سوي خدا و پيامبرش به امامت اُمّت و خلافت رسول اللّه(ص) نصب شد.

بزرگداشت روز پدر
پدرها؛ يگانه حامي و قهرمان داستان زندگي ما هستند.
آنها را دوست بداريد، که دوست داشتن، خالصانه ترين هنر پدرهاست.
هميشه و در همه حال قدر پدرتون رو بدونيد:
در 4 سالگي مي‌گفتم: پدرم بهترينه. 
در 6 سالگي مي‌گفتم: پدرم همه را مي‌شناسه. 
در 12 سالگي مي‌گفتم: وقتي بچه بودم پدر مهربان تر بود. 
در 16 سالگي مي‌گفتم: پدرم مال عصر و دوره‌ي ما نيست. 
در 25 سالگي مي‌گفتم: پدر با همه‌ي کارهام مخالفه.
در 30 سالگي مي‌گفتم: خيلي سخته با پدر به توافق برسيم!
در 40 سالگي مي‌گفتم: پدرم ما رو با ضوابط و قواعد بسياري تربيت نمود، من هم بايد چنين کنم.
در 45 سالگي مي‌گفتم: در حيرتم پدر چطور موفق شد ما رو تربيت کنه!
در 50 سالگي مي‌گفتم: کنترل فرزندان خيلي دشواره، پدر چقدر براي تربيت ما متحمل سختي شد.
در 55 سالگي مي‌گفتم: پدرم خيلي دور انديش بود، و براي آينده‌ي ما برنامه ريزي مي‌کرد، پدري نمونه و مهربان بود.
اما اکنون در سن 60 سالگي ميگم: پدرم بهترينه.
در اين گردش 56 ساله‌ي عمر به نقطه‌ي آغاز در چهارسالگي بازگشتم: «پدرم بهترينه»