به نام خدا
در روایات ما حرمت مؤمن بالاتر از کعبه دانسته شده است[1] و لذا کسی که بخواهد آبروی مؤمنی را بریزد، شدیدا مذمت شده است. یکی از مواردی که موجب می شود آبروی مؤمنی ریخته شود، غیبت است که شدت گناهش از زنا بیشتر است.[2] امام حسین (علیه السلام) غیبت را خورشت سگ های جهنم دانسته اند و به مردى كه نزد ایشان از شخص دیگری غیبت می کرد فرمودند: «فـلانى! از غيبت بپرهيز؛ زيرا غيبت، خورشت سگ هاى دوزخ است.»[3] قرآن هم از غیبت به عنوان خوردن گوشت برادر مرده یاد کرده است[4] و شاید وجه شباهتش این باشد که گوشت مرده را وقتی از بدنش جدا کنی دیگر قابل پیوند نیست و آبروی ریخته را هم دیگر نمی توان به شخص غیبت شونده برگردانند.
به هر حال غیبت، از مصادیق بارز حق الناس است که خداوند با آن که تمامی گناهان شهید را می بخشد ولی از حق الناس او نمی گذرد.[5]
لازم است با این آیات و روایات تکان دهنده، کمی به خود بیایم و ریختن آبروی مؤمنین را نقل مجالس خود نکنیم.

_____________
[1]. خصال، صدوق، ج 1، ص 27.
[2]. همان، ص 63.
[3]. تحف العقول، ابن شعبه حرانی، ص 175.
[4]. حجرات/ 12.
[5]. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 13، ص 85.