چهار تا آمَنَ !

به نام خدا
دوستانی که در دوره قم بودند می‏دانند که من لااقل 12 سال در خدمت ایشان ( امام خمینی رحمةالله علیه) تحصیل کرده ‏ام؛ باز در سفری که به پاریس رفتم چیزهایی از روحیه این مرد کشف کردم که نه تنها بر ایمان من بلکه بر حیرت من افزود. وقتی که برگشتم رفقا پرسیدندچه دیدی؟ گفتم چهارتا «آمَنَ» دیدم: «امَنَ بِهَدَفِهِ» به هدفش ایمان دارد. دنیا جمع بشوند نمی‏توانند او را از هدفش منحرف کنند. «آمَنَ بِسَبیلِهِ» به راهی که برای هدف خودش انتخاب کرده ایمان دارد، امکان ندارد او را از این راه منصرف کرد؛ شبیه همان ایمانی که پیغمبر به هدفش و به راه خودش داشت. و «آمَنَ بِقَوْلِهِ». من دیدم در همه رفقا و دوستانی که من سراغ دارم احدی به اندازه ایشان به روحیه مردم ایران ایمان ندارد. افرادی به ایشان می‏گویند کمی آرام‏تر، مردم سرد می‏شوند، مردم از پا درمی‏آیند. می‏گوید مردم این طور نیستند که شما می‏گویید، من مردم را از شما بهتر می‏شناسم.
از همه بالاتر: «امَنَ بِرَبِّهِ». در جلسه خصوصی ایشان به من گفت: «فلانی این ما نیستیم [که این نهضت را ایجاد کرده‏ایم،] من دست خدا را حس می‏کنم.» آدمی که دست خدا و عنایت خدا را حس می‏کند و در راه خدا قدم برداشته، مصداق آن اصل قرآنی است: انْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ‏ «2» تو اول یک قدم به طرف خدا بردار، خدا به تو عنایت می‏کند.

[ مرتضی مطهری ، آینده انقلاب اسلامی ایران ، تهران ، انتشارات صدرا، چاپ سی و یکم ، 1389 ، ص 50 و 51 ]

  http://serajnet.org