آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
اطلاعات نویسنده |
سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ ۰۲:۱۱ بعد از ظهر
|
|||||||
بانو
شماره عضویت :
70
حالت :
ارسال ها :
5183
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
568
دعوت شدگان :
2
اعتبار کاربر :
34682
پسند ها :
6789
تشکر شده : 6057
|
الف) از امام صادق(عليه السلام) نقل شده است كه هر كس سه روز از آخر ماه شعبان را روزه بگيرد و به ماه مبارك رمضان متّصل سازد، خداوند متعال ثواب روزه دو ماه متوالى را براى او بنويسد.(1)
ب) اباصلت هروى مى گويد: جمعه آخر ماه شعبان خدمت امام رضا(عليه السلام) رسيدم. حضرت فرمود: اى اباصلت! اكثر ماه شعبان رفت و امروز جمعه آخر ماه است، پس تقصيرها و كوتاهى هاى گذشته را در بقيّه اين ماه جبران كن، و به آنچه براى تو سودمند است روى آور; بسيار دعا كن و استغفار نما و قرآن را بسيار تلاوت كن و از گناهان خود توبه نما، تا وقتى كه ماه رمضان داخل مى شود، خود را براى خدا خالص ساخته باشى و هر دَيْن و امانتى بر عهده دارى، ادا كن و كينه هر كس كه در دل دارى بيرون نما و گناهانى را كه انجام مى دادى ترك كن و از خدا بترس و در امور پنهان و آشكار خود بر خدا توكّل نما، كه هر كس بر خدا توكّل كند، خداوند امور او را كفايت مى نمايد، و در بقيه اين ماه اين دعا را بسيار بخوان:
الف) از امام صادق(عليه السلام) نقل شده است كه هر كس سه روز از آخر ماه شعبان را روزه بگيرد و به ماه مبارك رمضان متّصل سازد، خداوند متعال ثواب روزه دو ماه متوالى را براى او بنويسد.(1)
ب) اباصلت هروى مى گويد: جمعه آخر ماه شعبان خدمت امام رضا(عليه السلام) رسيدم. حضرت فرمود: اى اباصلت! اكثر ماه شعبان رفت و امروز جمعه آخر ماه است، پس تقصيرها و كوتاهى هاى گذشته را در بقيّه اين ماه جبران كن، و به آنچه براى تو سودمند است روى آور; بسيار دعا كن و استغفار نما و قرآن را بسيار تلاوت كن و از گناهان خود توبه نما، تا وقتى كه ماه رمضان داخل مى شود، خود را براى خدا خالص ساخته باشى و هر دَيْن و امانتى بر عهده دارى، ادا كن و كينه هر كس كه در دل دارى بيرون نما و گناهانى را كه انجام مى دادى ترك كن و از خدا بترس و در امور پنهان و آشكار خود بر خدا توكّل نما، كه هر كس بر خدا توكّل كند، خداوند امور او را كفايت مى نمايد، و در بقيه اين ماه اين دعا را بسيار بخوان: اَللّـهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فيما مَضى مِنْ شَعْبانَ، فَاغْفِرْ لَنا فيما بَقِىَ مِنْهُ. خدايا اگر در آن قسمت از ماه شعبان كه گذشته ما را نيامرزيده اى در آن قسمت كه از اين ماه مانده بيامرزمان امام(عليه السلام) در ادامه فرمود: خداوند به احترام و عظمت ماه مبارك رمضان، بنده هاى بسيارى را در ماه شعبان از آتش جهنّم آزاد مى گرداند.(2) ج) دعاى شب آخر ماه شعبان و اوّل ماه رمضان حارث بن مغيره نضرى از امام صادق(عليه السلام) روايت كرده است كه آن حضرت در شب آخر ماه شعبان و شب اوّل ماه رمضان اين دعا را مى خواند:
اَللّـهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَكَ الَّذى اُنْزِلَ فيهِ الْقُرآنُ، هُدىً لِلنّاسِ
خدايا اين ماه مباركى كه قرآن در آن نازل گشته آن قرآنى كه راهنماى مردم گرديده
وَبَيِّنات مِنَ الْهُدى وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ، فَسَلِّمْنا فيهِ وَسَلِّمْهُ لَنا، وَتَسَلَّمْهُ
و نشانه هاى روشنى از راهبرى و جدا كردن ميان حق و باطل است فرا رسيده پس ما را در اين ماه سالم بدار
مِنّا فى يُسْر مِنْكَ وَعافِيَة، يا مَنْ اَخَذَ الْقَليلَ وَشَكَرَ الْكَثيرَ، اِقْبَلْ مِنِّى
و آن را در حال آسانى و تندرستى از ما بگير اى كه بگيرد اندك راو بسيار قدردانى كند، اين طاعت
الْيَسيرَ، اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ اَنْ تَجْعَلَ لى اِلى كُلِّ خَيْر سَبيلاً، وَمِنْ كُلِّ ما
اندك را از من بپذير خدايا از تو خواهم كه براى من بسوى هر كار خيرى راهى و از هر چه
لا تُحِبُّ مانِعاً، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ، يا مَنْ عَفا عَنّى وَعَمّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ
دوست ندارى سر را هم مانعى قرار دهى اى مهربانترين مهربانان اى كه گذشتى از من و از آن
السَّيِّئاتِ، يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْنى بِارْتِكابِ الْمَعاصى، عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ
كارهاى زشتى كه در پنهانى كردم اى كه مرا به سبب دست زدن به گناهان نگيرى گذشت، گذشت، گذشت تو را خواهانم
ياكَريمُ، اِلـهى وَعَظْتَنى فَلَمْ اَتَّعِظْ، وَزَجَرْتَنى عَنْ مَحارِمِكَ فلَمْ اَنْزَجِرْ،
اى بزرگوار خدايا مرا پند دادى ولى من پند نگرفتم و از كارهاى حرام خود بازم داشتى ولى من باز نايستادم
فَما عُذْرى فَاعْفُ عَنّى يا كَريمُ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ، اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الرّاحَةَ
پس چه عذرى به درگاهت دارم اى كريم از من گذشت كن كه عفوت و گذشتت را خواهانم خدايا از تو درخواست دارم آسودگى
عِنْدَ الْمَوْتِ، وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ، عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدِكَ، فَلْيَحْسُنِ
هنگام مرگ و گذشت در وقت حساب را بزرگ است گناه از بنده ات پس بايد
التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ، يااَهْلَ التَّقْوى، وَ يا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ،
گذشت از جانب تو نيز نيكو باشد اى شايسته پرهيزگارى و اى شايسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم
اَللّـهُمَّ اِنّى عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ اَمَتِكَ، ضَعيْفٌ فَقيرٌ اِلى رَحْمَتِكَ،
خدايا من بنده و فرزند بنده و فرزند كنيز توأم ناتوان و نيازمند مهر تو هستم
وَاَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنى و الْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبادِ، قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ، اَحْصَيْتَ اَعْمالَهُمْ،
و تويى كه دارايى و بركت بر بندگانت فرو فرستى و تو چيره و توانايى كارهاى بندگانت را شماره دارى
وَقَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ، وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسِنَتُهُمْ وَ اَلْوانُهُمْ، خَلْقاً مِنْ
و روزيشان را قسمت كرده و زبانها و رنگهاشان را متفاوت كردى آفرينشى پس از
بَعْدِ خَلْق، وَ لا يَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَكَ، وَلا يَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَكَ، وَ كُلُّنا فَقيرٌ
آفرينش ديگر و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند و همه ما نيازمند
اِلى رَحْمَتِكَ، فَلا تَصْرِفْ عَنّى وَجْهَكَ، وَاجْعَلْنى مِنْ صالِحى خَلْقِكَ
رحمتت هستيم پس اى خدا رو از من مگردان و مرا
فِى الْعَمَلِ وَالاَْمَلِ، وَالْقَضآءِ وَالْقَدَرِ، اَللّهُمَّ اَبْقِنى خَيْرَ الْبَقآءِ، وَاَفْنِنى خَيْرَ
در كردار و آرزو و امور مربوط به قضا و قدر از شايستگان خلق خويش قرارم ده خدايا زنده ام بدار به بهترين وضع زندگى و بميرانم به بهترين
الْفَنآءِ عَلى مُوالاةِ اَوْلِيآئِكَ، وَ مُعاداةِ اَعْدآئِكَ، وَ الرَّغْبَةِ اِلَيْكَ، وَ الرَّهْبَةِ
مردن (يعنى) با دوستى دوستانت و دشمنى با دشمنانت و رغبت به درگاهت و ترس
مِنْكَ، وَالْخُشُوعِ وَ الْوَفاءِ وَ التَّسْليمِ لَكَ، وَ التَّصْديقِ بِكِتابِكَ، وَ اتِّباعِ
و خشوع از تو و وفادارى و تسليم بودن در برابرت و تصديق كردن كتاب تو (قرآن) و پيروى از
سُنَّةِ رَسُولِكَ، اَللّـهُمَّ ما كانَ فى قَلْبى مِنْ شَكٍّ اَوْ رَيْبَة، اَوْ جُحُود اَوْ
روش پيغمبرت خدايا آنچه در دل دارم از شك و ترديد يا انكار يا
قُنُوط، اَوْ فَرَح اَوْ بَذَخ اَوْ بَطَر، اَوْ خُيَلاءَ اَوْ رِيآء اَوْ سُمْعَة، اَوْ شِقاق اَوْ
نااميدى يا خوشى يا گردن فرازى يا اسراف در خوشگذرانى ياخودبينى يا خودنمايى يا شهرت جويى يا ايجاد دو دستگى يا
نِفاق، اَوْ كُفْر اَوْ فُسُوق، اَوْ عِصْيان اَوْ عَظَمَة، اَوْ شَىْء لا تُحِبُّ، فَاَسْئَلُكَ
دورويى يا كفر يا فسق يا گناه يا بزرگ طلبى يا چيزهاى ديگرى كه تو دوست ندارى پس اى پروردگارا از تو خواهم
يا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَنى مَكانَهُ اِيماناً بِوَعْدِكَ، وَ وَفآءً بِعَهْدِكَ، وَ رِضاً بِقَضآئِكَ،
كه آن را تبديل كنى به ايمان به وعده ات و وفادارى به پيمانت و خشنودى به قضا و قَدرت
وَ زُهْداً فِى الدُّنْيا، وَ رَغْبَةً فيـما عِنْدَكَ، وَ اَثَرَةً وَ طُمَاْنينَةً وَ تَوْبَةً
و پارسايى در دنيا و اشتياق بدانچه نزد توست و فضيلتى و آرامشى و توبه
نَصُوحاً، اَسْئَلُكَ ذلِكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ، اِلهى اَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصى،
خالص، اين را از تو خواهم اى پروردگار جهانيان خدايا تو را بخاطر بردباريت نافرمانى كنند
وَمِنْ كَرَمِكَ وَجُودِكَ تُطاعُ،فَكَأنَّكَ لَمْ تُعْصَ، وَ اَ نَا وَمَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكّانُ
وبه طمع جود و كرمت اطاعت كنند پس گويا نافرمانيت نكرده اند و من با كسانى كه نافرمانيت نكردند همه ساكنان
اَرْضِكَ، فَكُنْ عَلَيْنا بِالْفَضْلِ جَواداً، وَبِالْخَيْرِ عَوّاداً، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ،
زمين توييم تو بر ما به فضل خويش بخشنده باش و به نيكويى بازگردنده اى مهربانترين مهربانان
وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ صَلاةً دآئِمَةً لا تُحْصى وَلا تُعَدُّ، وَلا يَقْدِرُ
و درود خدا بر محمّد و آل او درودى هميشگى كه به شماره و عدد درنيايد و
قَدْرَها غَيْرُكَ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.(3)
اندازه اش نتواند جز تو اى مهربانترين مهربانان.
1. اقبال، صفحه 723 (اين روايت در زادالمعاد، صفحه 81، از امام رضا(عليه السلام) نقل شده است). 2. زاد المعاد، صفحه 81 و 82. 3. مصباح المتهجّد، صفحه 850.
می پسندم 1 0 1 تعداد آنلایک ها ( 0 ) از این کاربر
|
|||||||
|
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
|