لالایی ...

لالایی لا لالایی لا لالایی

بگیر این طفلک شش ماهه ام را

ببین از تشنگی افتاده از پا

علی

جان می کنَد دریاب او را

ببر میدان نما سیراب او را

که تاب ِ گریه ای دیگر ندارد

گمانم جان ، علی اصغر ندارد

لالایی لا لالایی لا لایی

عمویش رفته میدان آب آرد

امیدی بهر این بی تاب آرد

ولی کشته شد ، آخر گشت نومید

حرم لب تشنه مشک ِ پاره می دید

اگر چه قطره آبی در حرم نیست

ولیکن تشنه تر از اصغرم نیست

لالایی لا لالایی لا لالایی

تحمل احتزارش را ندارم

از این سان دیدنش جان می سپارم

نه ممکن تا کند شیرین زبانی

گهی بی هوش و ، هوش آید زمانی

علی

شمع و حرم پروانه ی او

فدای نرگس ِ مستانه ی او

تکلّم می کند با بی زبانی

نگاهش دارد اسرار ِ معانی

تلظی می کند در گاهواره

ببین دیگر ندارم راه ِ چاره

ز فرط ِ تشنگی خشکیده شیرم

نشد از شرم من آخر بمیرم...

البته ادامه همین نوحه،  زبان حال سید الشهدا در فراق حضرت ابوالفضل هستش و...