مولایم، امام زمان!

یوسف فاطمه، امام زمان!

شنیده ام كه تو روزهای چهارشنبه به مسجد جمكران می‌روی و افرادی- یعنی آنهایی كه بصیرت دارند- شما را زیارت می‌كنند. به خود گفتم من كه در شهر قم نیستم كه هر چهارشنبه به مسجد جمكران بروم. حال، باید چه كنم؟ تا اینكه تصمیم گرفتم جمكران كوچكی در كنج حیاط خانه درست كنم و روزهای چهارشنبه به انتظار تو بنشینم تا شاید بیایی. نمی‏دانم كه به جمكران حقیر من می‌آیی؟ سال‌ها‌ست كه انتظارت را می‌كشم. آخر برادر! انتظار هم باید روزی به سر آید، پس انتظار من چه موقع به سر می‌آید؟

مهدی جان!

به خدای خود می‌گویم: ای التیام دهنده ی قلب‌ها‌! این نگهدارنده ی خورشید آسمان! ای پروردگار یكتای آشكار و نهان! تو را می‌ستایم و از تو می‌خواهم كه تعجیل فرمایی در ظهور امام زمان! نمی‏دانم كه آیا خدا دعای مرا مستجاب می‌نماید یا نه؟

مولای من!

اطمینان دارم كه اگر پدرم، حسین بی علی (ع) دست بر دعا بردارد و برای ظهور تو دعا كند، یقیناً خواهی آمد. خیلی دلتنگی ات را می‌كنم! آرام و قرار ندارم! فقط به تو می‌اندیشم و دعا می‌كنم كه زودتر از سفر برگردی، ای یوسف فاطمه!

مولایم!

به وجدان وجودم قسم كه هر روز در مقابل خورشید سوزان می‌ایستم و آن را پاك كننده ی اشك‌ها‌یم می‌دانم و بر پنجره ی آرزو خیره می‌شوم و رؤیای تو سیر می‌كنم. در كنار باغچه ی گل می‌نشینم و به یاد تو اشك می‌ریزم و اشك‌ها‌یم را نثار گل‌ها‌ می‌كنم كه شبنم آنها شود. چه بگویم از دلتنگی؟ آن قدر دلتنگ توأم كه خواب به چشمانم نمی‏آید و آنها هر روز ابری اند.

ای امید من! نمی‏دانم دلتنگی ام را چه گونه بیان كنم كه هر چه بگویم و بنویسم، كم گفته ام و كم نوشته ام. چه قدر باید انتظار كشید كه قافله سالار زندگی، تو را به من برگرداند؟

صاحب زمان!

مگذار دست اجل پیش از اینكه تو را ببینم، مرا سوار بر قافله ی خویش كند و من با دلی پر از آروز روانه ی خاك شوم، كه اگر چنین شود، وصیت می‌كنم به دیگران كه در غم فراق من اشك را تسلای دل خود مكنند، بلكه بر حال من بگریند و ذكر مقدس صاحب الزمان (عج) بر لب زمزمه كنند كه مولای من در بر مرگ مرا از عذاب آخرت نجات دهد و من آنجا انتظار دیدارم به پایان رسد.

آقای من!

زمانه تو را می‌طلبد و انتظارت را می‌كشد؛ چون ناحقی زمانه را فرا گرفته و زور و كفر بر دنیا سایه افكنده، دیگر زمانه این ظلم‌ها‌ را بر نمی‏تابد. پس تو را صدا می‌زند كه بیایی و این دنیای دگرگون شده را از بیراهه نجات دهی. مولایم! چشمان منتظرمان را از انتظار بیرون آر!