ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم

امام خمینی ره

مدتی است که روند فیلم های تولید شده در سینمای ایران یک رویکرد متفاوتی رو آغاز کرده است در قالب "موج خیانت"

این روند که از فیلم زن ها فرشته اند شروع شد، با فیلم زندگی خصوصی قوت گرفت و با فیلم «من مادر هستم» اثر فریدون جیرانی به اوج خودش رسید. بعد از آن کارگردانان بیشتری به خود اجازه ساخت فیلم هایی را با مضمون خیانت به خود دادند و فیلم هایی نظیر زندگی خصوصی آقا و خانم میم، سعادت آباد، برف روی کاج ها، پل چوبی و به خاطر پونه تولید و اکران!!! شد.

مطمئن هستم این روند افزایشی خواهد بود اما دلیل اصلی آن را شبکه های ماهواره ای می دانم که ذائقه مخاطب ایرانی را تغییر داده است. زیرا در اکثر این سریال ها محور اصلی داستان خیانت زن و شوهر نسبت به یکدیگر است. مثلاً در فارسی 1 میتوان به سریال های همسایه ها، نقاب آنالیا، طلسم زیبا، در جستجوی پدر، افسانه افسونگر و...اشاره کرد.

در شبکه GEM TV نیز سریال های عشق ممنوع، از بوسه تا عشق، شمیم عشق، عمر گل لاله کوزی گونی و... نیز اشاره کرد که باعث تغییر نگرش مردم ایران در مسئله خیانت خانوادگی (زناشویی) شده است. 

اما به هر حال این توجیه اقدام برخی کارگردانان در تولید این گونه فیلم ها نیست...