منظور از حرکت ها(که به صداهای کوتاه یا حرکت ها ی کوتاه نیز معروف است) صداهایی ست که کشش صوت در آنها کم است وهرگاه حرف باآنها تلفظ می شود صدای حرف به صورت کوتاه شنیده می شود بر خلاف صداهای کشیده که با کشش صوت در هنگام تلفظ حرف همراه است. به صداهای کوتاه ، حرکت های کوتاه نیز گفته شده است.این صدا ها سه عدد هستند که در عربی به نام های فتحه،ضمه و کسره شناخته می شوند.صداهای کوتاه بیشترین کاربرد را در تلفظ الفبای زبان عربی دارند.

فتحه:

فتحه در لغت به معنای یک بار باز شدن(دهان) است و در اصطلاح تجویدی به حرکتی گفته می شود که در هنگام تلفظ آن دهان و لب ها به نوعی از هم باز می شوند.برای نشان دادن شکل فتحه نیز از پاره خط مایل کوچکی بر بالای حرف استفاده می شود و نشانگر این است که حرف مذبور با صدای فتحه تلفظ می شود.حرفی را که فتحه داشته باشد مفتوح می گویند. در هنگام تلفظ حرف مفتوح باید دقت کرد تا صدای حرف کشیده نشود و به صدای کشیده ی الف مدی نزدیک نگردد.

کسره:

کسره به معنای شکستن است و شاید به خاطر اینکه در هنگام تلفظ حرف با علامت کسره لب پایین حالت افتادگی و نوعی شکستن به خود می گیرد، این علامت را کسره نامیده اند.شکل این علامت نیز به صورت پاره خط کوچکی ست که به صورت مایل در زیر حرف، یا در زیر علامت دیگری مثل تشدید، قرار می گیرد.حرف دارای کسره را مکسور نامیده اند. نکته ی مهمی که در مورد حرف مکسور باید به آن توجه داشت، نحوه ی تلفظ آن است .در اصل کسره را باید کمی متفاوت با آنچه در فارسی بکار برده می شود، تلفظ کرد.یعنی کمی متمایل به یاء، بدون اینکه تبدیل به یاء شود یا صدای آن کشیده شود.مثل زمانی که در فارسی بعد از حرف مکسور یاء میآید(خیابان ، بیابان )،در عربی تقریبا تمام حروف مکسور اینگونه تلفظ می شوند چه بعد از آنها یاء باشد چه نباشد.در مورد کسره هم باید دقت کرد تا صدای حرف مکسور کشیده نشود و به یاء مدی تبدیل نشود.

ضمه:

ضمه به معنای به هم پیوستن و جمع شدن است و چون در هنگام تلفظ حرفی که این علامت را دارد لب ها به هم نزدیک شده و تا حدی به هم می پیوندند،این نام برای این علامت انتخاب شده است.برای نشان دادن شکل ضمه از واو کوچکی بر بالای حرف استفاده می شود چون ضمه متمایل به واو است .حرف دارای علامت ضمه مضموم نام دارد.در هنگام تلفظ حرف مضموم علاوه بر اینکه باید توجه داشت تا کشش صدا بوجود نیاید در نحوه تلفظ آن نیز باید دقت کرد و آن را کمی متمایل به واو تلفظ کرد بدون اینکه تبدیل به واو شود و بدون کشش.گفته شده است در زبان فارسی هرگاه بعد از حرف مضموم،حرفی با صدای (او) بیاید،ضمه متمایل به واوشده و مثل ضمه ی عربی تلفظ می شود(مثل ب در بُلوک).

صداهای کشیده:

صداهای کشیده که به حروف مدی نیز معروف است،صداهایی ست که موجب کشش دو برابرصدای حرف می شوند.به عبارتی حروف مدی دو برابر صداهای کوتاه در تلفظ حرف کشش ایجاد می کنند.به عبارت بهتر حروف مدی باعث کشش دو برابر صداهای کوتاه می شوند.صداهای کشیده نیز مانند صداهای کوتاه سه نوعند.

الف مدی: 

صدای کشیده ی فتحه را الف مدی گویند یعنی اگر فتحه را دو برابر بکشیم الف مدی می شودبه عبارتی میزان کشش صدا در حرفی که دارای الف مدی ست دو برابر حرف مفتوح است.الف مدی یکی از صداهای کشیده است که حروف الفبای عربی به کمک آن تلفظ می شود.الف مدی بسته به رسم الخط و موقعیت های مختلف شکل های متفاوتی دارد.

شکل الف مدی:الف مدی را به صورت الف معمولی با یک فتحه در کنار آن(سَاءَ)، و یا یک الف مقصوره در کنارآن می آورند همچنین به شکل تنها یک الف مقصوره در بالای حرف یا در بالای یائی که پایه ی الف مدی شده است می آورند مثل موسی

نحوه ی تلفظ الف مدی:

به طور کلی به جز در موارد استثنا،نحوه ی تلفظ الف مدی مانند فتحه است با باز شدن دهان و درست به شیوه ی تلفظ فتحه،منتها با کشش دو برابر صدای حرف.جَعَلَ،جَامِعُ.

وقتی که حروف اطباق و استعلا و حرف راء الف مدی می گیرند به علت وجود صفت این حروف،تلفظ الف مدی تغییر می کند و دیگر حالت صدای کشیده ی فتحه را ندارد بلکه به نوعی مانند صدای( آ) در فارسی ست منتها کمی پر حجم تر. قَالَ ، خَاسرین، ارَادَ، (ص، ض، ط، ظ، غ، ق، خ، ر)

یاء مدی:

صدای کشیده ی کسره را یاء مدی گویند یا طبق بعضی از تعاریف:هرگاه بعد از حرف مکسور یاء بیاید، باعث کشش دو برابر حرکت کسره شده و در این حالت است که گفته می شود حرف مذبور دارای صدای کشیده ی کسره یا یاء مدی ست. جیءَ، اَمین

واو مدی:

صدای کشیده ی ضمه یا به عبارتی:وقتی بعد از حرف مضموم حرف واو قرار بگیرد،میزان کشش ضمه دو برابر شده و حرف با صدای واو مدی که همان صدای کشیده و اشباع شده ی ضمه است تلفظ می شود. سُوء، یؤمِنُون

سکون:

سکون مشخصه ی حرفی ست که هیچکدام از شش علامت فتحه،ضمه،کسره،الف مدی،واو مدی و یاء مدی را نداشته باشد.حرف دارای سکون را ساکن می نامند. حرف ساکن به کمک حرف ماقبل خود خوانده می شود و هیچگاه در اول کلمه به صورت مستقل نمی آید.حرف ساکن هیچگونه حرکتی به خود نمی گیرد فقط حروف (ق،ط،ب،ج،د) در حالت سکون کمی حرکت به خود می گیرند که به اندازه ی یک حرکت کامل نیست بلکه چیزی بین سکون و حرکت های کوتاه است .به این صفت قلقله می گویند.

شکل علامت سکون به صورت یک نیم دایره و گاهی به شکل یک دایره ی کوچک در بالای حرف دیده می شود.در قرآن های چاپ جدید و مخصوصا قرآن عثمان طه علامت سکون فقط به صورت نیم دایره آورده می شود و شکل بیضی یا دایره ی کامل نشانه ی حروف ناخوانا ست که بر سر حروف ناخوانا می گذارند یکی حروف ناخوانای دائمی و دیگری حروفی(الفی) که در هنگام وصل خوانده نمی شوند.

تشدید:

اگر حرفی پشت سر هم تکرار شود در حالی که اولی ساکن و دومی متحرک باشد، در هم ادغام می شوند و گفته می شود حرف مشدد شده است.شاید علت تشدید این باشد که تکرار یک حرف به چنین صورتی(اولی ساکن و دومی متحرک)برای دستگاه تکلم ثقیل باشد لذا جهت راحت تر شدن و تلفظ بهتر، اولی را در دومی ادغام می کنندودر حقیقت یک بار اندام گفتاری برای تلفظ  دو حرف بکار گرفته می شود.حالت تشدید به این صورت است که در حالت سکون(هنگام تلفظ حرف اول)اندام های گفتاری مربوط به تلفظ حرف بایکدیگر درگیر شده و به اصطلاح به هم می چسپند و با تلفظ حرف دوم که متحرک است از هم جدا می شوند و حرف تلفظ می شود منتها با شدتی بیشتر از یک حرف بدون تشدید یعنی به صورتی که کاملا احساس شود دو حرف وجودداشته است.

برای نشان دادن تشدید از سین کوچکی بر بالای حرف استفاده می شود.البته بعضی ها هم گفته اند شین بوده و به نشانه ی حرف اول کلمه ی تشدید آمده ولی برای سهولت در کتابت نقطه های آن حذف شده است.همچنین گفته اند مبتکر این شکل خلیل بن احمد فراهیدی بوده است.در قدیم گروه دیگری برای نشان دادن حرف مشدد از شکلی شبیه دال بر بالای حرف مشدد استفاده می کردند(علمای مدینه و اندلس) که امروزه دیگر مورد استفاده نیست.

نکته: تشدید از علاماتی ست که با علامت دیگری از حرکات سه گانه بر حرف می آید که در اصل آن علامت از آن حرف دوم یا مدغم فیه است.
مثال :
 

أتّخِذُ، اُبَلِّغُ، صَبّحَهُم،بَثّ، بَنّاء، تَحَاضّونَ، تَدّخِرونَ، رَتّل، الثّری،سَحّار، رُجَّت،جَنّات، اَلحَاقّةُ، خَرّاصُون،عَزّزَ،لَذّةً، ذَکّیتُم، سُعِّرَت،سَمَّاعونَ، اَلشّهرُ، صَافّون، لُمتُنَّنی، مُتَوَسِّمینَ،مُدهَامّتَان، نَجزِیَنَّ، یَتَفَضّلُ،یَتَخَطّفُ، وَهّاب

در سایه سار صاحب دین و شریعت باشید