استان قزوین که در حوزه مرکزی ایران با مساحتی معادل ۱۵۸۲۱ کیلومتر مربع بین ۴۸ درجه و ۴۵ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۵۰ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه و ۳۷ دقیقه تا ۳۶ درجه و ۴۵ دقیقه عرض شمالی قرار دارد از شمال به استان های مازندران و گیلان ، از غرب به استان های همدان و زنجان ، از جنوب به استان مرکزی و از شرق به استان تهران محدود می شود . سلسه جبال البرز مرکزی و کوه های رامند و خرقان از سه جهت استان را فرا گرفته و دشت گسترده ای را به وجود آورده اند که از شمال به جنوب ۷۵ کیلومتر و از شرق به غرب حدود ۹۵ کیلو متر است . ارتفاعات شمال استان به بیش از ۴۰۰۰متر و جنوب غربی به ۲۷۰۰ متر از سطح دریا می رسد و کوه های معروف آن سیالان ، شاه البرز ، خشچال ، سفید کوه ، شجاع الدین ، اله تره ،رامند ، آق داغ ، خرقان ، ساری داغ ، سلطان پیر، سیاه کوه و... هستند که سیالان با ۴۱۷۵ وشاه البرز با ۴۰۵۶ متر بلندتر از دیگرانند . محدوده مرکزی و شرق استان که دشت پهناور قزوین را تشکیل داده دارای شیبی است که از شمال غرب به جنوب شرق امتداد یافته و در پایین ترین نقطه ۱۱۳۰ متر است . کمترین نقطه استان از سطح دریا با ۳۰۰ متر در منطقه تارم سفلی و کناره های دریاچه سد سفید رود واقع شده که تفاوت آشکاری را از نظر توپوگرافی به وجود آورده است.

اقلیم آب و هوایی:

ساختار توپوگرافیکی متفاوت ، شرایط اقلیمی مختلفی را در پهنه جغرافیایی استان به وجود آورده که با نوسان آشکاری همراه است . این گونا گونی برحسب عوامل و عناصر متاثر در شرایط آب و هوایی چهار محدوده جغرافیایی را برجسته می سازد:

الف ) آب و هوای سرد کوهستانی که نواحی شمالی و نیزارتفاعات جنوب غربی استان را در برمی گیرد .

ب ) آب و هوای معتدل کوهپایه ها و دامنه ها.

پ) آب و هوای نسبتا خشک تانیمه خشک نواحی مرکزی دشت قزوین و بوئین.

ت ) آب و هوای مرطوب گرمسیری در بخش هایی از تارم و دره شاهرود.

میانگین بارندگی استان در حدود ۳۳۰ میلی متر در سال است . بررسی کلیموگرام نشان می دهد بارانی ترین ماه سال فروردین و خشک ترین ماه تیر بوده ، میزان بارش با شرایط توپوگرافیکی متغیر است به نحوی که مناطق کوهستانی نسبت به پایکوه ها و اراضی واقع در دشت از بارش بیشتری برخوردارند.

دو جریان عمده باد گرم وسرد در استان وجود دارد که آن را " باد مه " و " باد راز "می نامند . جریان باد گرم – شره – که از جهت جنوب شرقی به شمال غربی می وزد موجب افزایش دما و تبخیر و کاهش چشمگیر رطوبت می شود . باد سرد ـ مه ـ که از شمال و شمال غربی جریان می یابد تحت تاثیر سیستم های پر فشار عمل می کند به افزایش سردی و رطوبت می انجامد.

آب های سطحی استان در۲ حوزه آبریز جاری است :

الف) حوزه شمالی که از رودخانه های طالقان رود و الموت رود که در منطقه شیر کوه به هم می پیوندند و رود پر آب شاهرود را به وجود می آورند. رودخانه های خارود ، نینه رود ، اربدیان ، وجینک ، سردرود ، تارولات ، گرما رود و اندج رود نیز در مسیر به سوی سد سپید رود به آن می ریزند . شاهرود با میزان حدود ۱۱۵۰ میلیون متر مکعب در شهر لوشان از استان خارج می شود.

ب) حوزه آبریز جنوبی ( شور ) که رودخانه های حاجی عرب ، ابهر رود و خر رود را شامل می گردد و بیش از چهل رود فصلی دامنه های جنوبی البرز از جمله ارنزک و دیزج نیز در آن جاری هستند.
aftabir.com

پوشش گیاهی منطقه

تنوع آب وهوایی این منطقه موجب ایجاد گونه‌های متفاوت از زندگی جانوری شده‌است، به طوری که انواع مختلفی از حیوانات وحشی، پرندگان مهاجر وجانوران آبزی در این منطقه زندگی می کنند.همچنین رویش گونه های مختلف گیاهی که در استان قزوین مشاهده می شود، حاصل تنوع آب و هوایی در این استان می باشد. بیشتر مساحت استان را استپ (کوهی، کوهپایه ای و بیابانی) پوشانده است، که اغلب گیاهان آن عبارت اند از: گون، درمنه و خارشتر. همچنین مراتع این استان شامل،  قلمرو استپی و چمنزار کوهستانی بوده که حدود 60 درصد از مساحت آن را دربرمیگیرد.این مراتع همراه با جنگل های استان ارزش اقتصادی و زیست محیطی فراوان داشته و حفظ آن ها ضروری است. بررسی ها نشان می دهد، عوامل متعددی درتخریب پوشش گیاهی استان نقش دارند،که عمده ترین آن ها عبارتند از : چرای بی رویه در مراتع، قطع درختان جنگلی، زراعت در زمین های پرشیب

تنوع اقلیمی استان و قابلیتهای آبی و خاکی زمینه مناسبی برای کشت انواع محصولات گرمسیری در منطقه طارم سفلی و رودبار الموت و سایر محصولات سردسیری را در دیگر نقاط استان فراهم آورده است. کل اراضی قابل کشت استان حدود ۴۷۰ هزار هکتار می باشد. میزان مراتع استان حدود ۹۵۰ هزار هکتار در قالب مراتع درجه یک ، دو و سه است.       
جنگلهای استان در ارتفاعات دو تا سه هزار متری بخش الموت و طارم سفلی به صورت درختان پراکنده و نامنظم روئیده که ذخیره گاه ژنتیکی درختانی مانند ارش، زالزالک ، بلوط، گردوی وحشی، آلو جنگلی، بادام کوهی و پسته وحشی می باشد.   
در گذشته تنوع گونه ها و وضعیت جانوری آن در حدی گزارش شده که یکی از عرصه های طبیعی کشور محسوب می گردید. در ۳۰ سال گذشته روند تخریب و دگرگونیهای انجام شده در قلمرو زیستگاهی به تدریج باعث کاهش جمعیت وحوش شده و بخصوص در ۱۰ سال اخیر سیر قهقرایی تراکم جمعیت حیات وحش ثبت گردیده است. کل و بز، میش و قوچ، آهو، خرگوش، گرگ، روباه معمولی ، شغال، خرس قهوه ای، گراز، پلنگ و احتمالاً سیاه گوش از جمله وحوش استان به شمار می روند. همچنین گونه های مختلف پرندگان شکاری و پرندگان قابل شکار در نقاط مختلف استان مشاهده می شوند.

گفتنی ها زیاده ولی بیشتر از این وقت شما بزرگواران را نمیگیرم
در پست های بعدی با مکان های دیدنی و تاریخی استان قزوین آشنا شوید

با تشکر