مادر....

همه خاب بودن و من بودم وکتابهای نخوانده ام(البته به لطف روم)و یک اتاق وگلدان هایی که همیشه کنارم هستن ومنو نگاه میکنن وشاهد همه ماجراهای زندگیم بودند ومن بودم وی بشقاب پرتقال ولیمو شیرین دیشب تا دیر وخت روم بودمخابم هم نمی اومد برا خودم گفتم بردارم یکم کتاب بخونم ولی ساعت 3 صبح بود ودیگه مغزم برا کتاب خوندن نمی کشهکتابمو بستم وپریدم تو تختم اما نه ی چی کم بود ی حسی اومد تو وجودم  دلم ی اهنگ ارام میخاست و نوشتن دفتر روز نوشتم که
lhnv....