آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
اطلاعات نویسنده |
جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۲ ۰۹:۳۴ قبل از ظهر
|
|||||||
![]() نام: سید محمد حسین بهجت شهریار تبریزی نام پدر: حاج میراقا خشکنابی تخلص: شهریار تولد و وفات: (۱۲۸۵ - ۱۳۶۷) شمسی محل تولد: ایران - آذربایجانشرقی - تبریز شهرت علمی و فرهنگی: شاعر شعر مادر (استاد شهریار)
این غم نامه را شهریار در از دست دادن مادرش سروده است روحشان شاد *** هر روز می گذشت از این زیر پله هاآهسته تا بهم نزند خواب ناز ما امروز هم گذشت در باز و بسته شد با پشت خم از این بغل کوچه می رود چادر نماز فلفلی انداخته به سر کفش چروک خورده و جوراب وصله دار او فکر بچه هاست هر جا شده هویج هم امروز می خرد بیچاره پیرزن همه برف است کوچه ها ***
او مُرد ودر کنار پدر زیر خاک رفت *** او پنج سال کرد پرستاری مریضدر اشک و خون نشست و پسر را نجات داد اما پسرچه کرد برای تو؟ هیچ، هیچ تنها مریضخانه، به امّید دیگران یک روز هم خبر: که بیا او تمام کرد. در راه قُم به هر چه گذشتم عبوس بود پیچید کوه و فحش به من داد و دور شد صحرا همه خطوطِ کج و کوله و سیاه طومار سرنوشت و خبرهای سهمگین دریاچه هم به حال من از دور می گریست تنها طواف دور ضریح و یکی نماز یک اشک هم به سوره ی یاسین من چکید مادر به خاک رفت. ***
این هم پسر، که بدرقه اش می کند به گور ***
آینده بود و قصه ی بی مادریّ من ***
می آمدم و کله ی من گیج و منگ بود *** باز آمدم به خانه، چه حالی! نگفتنیدیدم نشسته مثل همیشه کنار حوض پیراهن پلید مرا باز شسته بود انگار خنده کرد ولی دل شکسته بود: بردی مرا به خاک سپردی و آمدی؟ تنها نمی گذارمت ای بینوا پسر می خواستم به خنده درآیم به اشتباه اما خیال بود ای وای مادرم...
می پسندم 1 0 1 ![]() تعداد آنلایک ها ( 0 ) از این کاربر
|
||||||||
![]() ![]() |
|
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
|