درد و دل با ابراهیم

به چشمان زلالت مینگرم و مینویسم...   تو ای مروارید دشت نبرد...تو ای بزرگمرد صحرای جنگ   تو ای شهید قلب من...   رفتی و چه بی اثر در راه ماندیم...رفتی و چه   بی صدا در کار خود ماندیم   رفتی و فراموش کردیم که روزی همت داشته ایم    رفتی جوانانمان همتشان را باختند   رفتی و تنها گذاشتی یک صف عاشقانت را ...   رفتی به رسم شهید کربلا و بی سر برگشتی   رفتی و دیگر بعد از تو در کوره راهای ظلمت    کسی دستگیرمان نیست   رفتی و پرپر شد گل امید وایمانمان........   به پاکی چشمانت قسم که بعد از تو قلعه   ایمان مردم از کاه
nvn , ng fh hfvhidl