عارف بالله و معلم بزرگ اخلاق مرحوم حضرت آیت الله العظمی شهید حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی(نور الله قبره الشریف) می فرمایند:

در روایات اهل بیت(علیهم السلام) خصوصا در چند مورد تاکید شده که (شخص) استعاذه

کند(اعوذ بالله من الشیطان الرجیم) گوید.

نخست در هنگام حکومت است،اگر کسی را حاکم قرار دادند ،در مرافعات به قدری خطرناک است که جز استعاذه چاره ای ندارد.

دوم هنگام تنها شدن با زن بیگانه و نامحرم در جای خلوت است،به قدری خطرناکست که غالبا خواهی نخواهی شیطان معبود واقع می شود،حاکم بر تو شیطان می شود،اینقدر جلوه می دهد و وسوسه می کند تا هلاک کند!

سوم مورد غضب است،حکومت و خلوت با اجنبیه(نامحرم) کم اتفاق می افتد،لکن حال غضب زیاد مورد ابتلا هر فردی است،وقتی که ناگهان عصبانی می شود،خونش به جوش می آید،شیطان در او کاملا نفوذ می کند

البته شیطان به حسب خلقت از آتش و لطیف است،مثل برق در بشر نفوذ می کند.

همان مثالی که خودش برای نوح(علیه السلام) زد که در حال خشم،بنی آدم در دست من مانند توپ در دست بچه است.

دیده اید بچه توپ را به هر طرف و هر جور بخواهد می اندازد،در حال خشم هم شیطان این طور بر بشر مسلط می گردد که او را به هر حرامی وا دارد،چه بسا در آن حال از او کفر سر می زند مگر کسی که خدا او را نگه دارد...

منبع:استعاذه ص 9

نویسنده:حضرت آیت الله العظمی شهید محراب دستغیب شیرازی(رضوان الله تعالی علیه)