در کتاب معانی‌الاخبار جریان گفت‌وگوی حضرت عیسی(ع) با یکی از مردگان درباره عاقبت کسانی

که محبت بیش از اندازه به دنیا داشتند و طاغوت را می‌پرستیدند آمده است.

 عیسی‌ بن مریم(ع) با جمعی از یاران خود از قریه‌ای گذر می‌کردند که در آنجا عده‌ای دسته‌ جمعی

در راه‌ها و خانه‌های خود مرده بودند.

حضرت به یاران خود فرمود: این‌ها با عذاب الهی اینگونه مرده‌اند وگرنه باید دفن می‌شدند.

یکی از اصحاب عرض کرد: دوست داریم ماجرای آنها را بدانیم.

مسیح(ع) خطاب به مردگان فرمود: ای اهل قریه!

یکی از آنان جواب داد: لیبک یا روح الله

فرمود: قصه‌ شما چه بوده است که اینگونه مرده‌اید؟

جواب داد: ما صبح در سلامت بودیم و شب خود را در هاویه دیدیم.

حضرت سوال کرد: هاویه چیست؟

عرض کرد: دریاهایی از جهنم که در آن کوه‌هایی از آتش وجود دارد.

حضرت پرسید: چه شد که اینگونه عذاب شدید؟

عرض کرد: محبت به دنیا داشتیم و طاغوت را می‌پرستیدیم.

فرمود: در چه حدی به دنیا محبت داشتید؟

عرض کرد: به همان اندازه که کودک مادرش را دوست دارد.

وقتی مادر را می‌بیند شادمان می‌شود و وقتی مادر از نزد او می‌رود اندوهگین می‌گردد.

سوال فرمود: عبادت شما برای طاغوت در چه حدی بود؟

عرض کرد:‌ هر دستوری می‌دادند اطاعت می‌کردیم.

فرمود: چرا فقط تو از بین همه آنها به من جواب دادی؟

پاسخ داد: زیر آنها به لجام‌هایی از آتش بسته شده‌اند و ملائکه غلاظ و شداد بر آنها گمارده شده‌اند.

اما من در بین آنها بودم ولی همه رفتارهای آنان را انجام نمی‌دادم. زمانی که عذاب فرا رسید مرا هم

در بر گرفت و در حال حاضر کنار جهنم معلق هستم و همواره می‌ترسم که در آن بیفتم.

سپس مسیح(ع) فرمود: پس خواب در جای نامناسب و خوردن نان جو که با سلامت دین همراه

باشید بیشترین خوبی است.

امیرالمومنین(ع) نیز در این باره می‌فرمایند: "از دنیا(محبت دنیا) بپرهیز که هم دشمن دوستان خدا و

هم دشمن دشمنان خداست؛ زیرا دوستان خدا را غمناک می‌کند و دشمنان او را فریب می‌دهد.

دنیا سرایی است بس فریبنده و مکار، هر روز همسری برمی‌گزیند و هر شبی خانواده‌ای را به قتل

می‌رساند. او هر ساعت و لحظه‌ای جمعی را از هم متفرق می‌کند.