پدرم دروغ نمی گوید

  اول مهر بود.نسیم درختان آبادی رابه رقص درآورده بود.بچه ها به صف ایستاده بودند.آزادهم باکفشهای پاره اش درصف ایستاده بود.دوست داشت امروز اول مهر نبود تاپدرش از شهر بیاید.پدرقول داده بود برایش یک جفت کفش بخرد...   پدرآمد.پدرراست گفته بود.اوپسررادرآغوش کشید وبوسید.کفش رابه پسرداد.آزاد برای فرداوبرای صف صبحگاه لحظه شماری می کرد.اوقول داد رنج های پدررابی پاسخ نگذارد.قول داد درس بخوا   مدتی ازسال گذشته بود،آزادشاگرداول کلاس بود.آقامعلم اوراخیلی دوست داشت.اومنظم ترین شاگردکلاس بود...   آزاد آن روزمشق ننوشته بود.آقامعلم پرسید چراننوشته ای؟ آزاد چشم به زمین دوخت!دستش رابالابرد وباصدایی بغض آلودگفت:    آقااجازه نمی نویسم!من ازاین
\nvl nv,y kld ',dn