وصیت نامه شهید محمود برجعلی زاده صبوری

بسم الله الرحمن الرحيم

اكنون، آن روز فرا رسيد كه هر لحظه انتظارش را مي كشيدم تا شايد بتوانم به ديار هميشه زندگان بپيوندم و دينم را به اسلام و قرآن ادا كنم. امروز مي بينم؛ رژيم بعثي مخالفت خود را با امت مسلمان تا جايي رسانده كه آنها را به توپ و موشك مي بندد ليكن بي خبر از آن جاست كه اينان (رزمندگان كفرشكن اسلام) از مكتب حسين -عليه السلام- الهام گرفته اند و شهادت را پيروزي مهم تري مي دانند. من چند ماموريت به عنوان پيوستن به نيكان (شهدا) رفتم ولي سعادت نيافتم. شايد بتوانم در اين خطه خوزستان (محل زندگي مسلمانان) كه به وسيله صدام تكريتي و به دستور اربابانش اشغال شده خاري باشم تا در موقع بلعيدن، گلويشان را بدرم. بايد بگويم كه اين ناجوانمردان كه نتوانستند به ما ضربه كاري بزنند اگر بخواهند از نظر اقتصادي چاه هاي نفت ما را بگيرند؛ آنقدر مي جنگيم تا خونمان با طلاي سياه آميخته شود و كارشان را مختل سازد و اين گونه اسلام را به آنها بنمايانيم و اين چنين جهان را به حيرت وا داريم و ادامه خون حسين بن علي -عليه السلام- را به نمايش بگذاريم. … پدر و مادرم براي اسلام نگران باشند نه براي من. پدر بزرگوارم! بعد از من چيزهايي را كه از من باقي مانده به آنهايي كه از من طلب دارند بدهيد مثلاً بانك و جاهاي ديگر، به آن صورت بدهكاري ندارم اگر داشته باشم يادم نيست، يك اندازه هم خيرات بدهيد . به فرموده امام از نظر مادي به فقرا بنگريد و از نظر معنوي به اولياء الله ]بنگريد[. سعي كنيد به فقرا كمك كنيد . برادر و خواهرهايم را قرآن تعليم دهيد و آنها را به جريانات روز واقف گردانيد. به جاي اين كه ناراحت شويد خوشحال شويد زيرا افتخار از اين بزرگ تر نيست. خداحافظ پدر و مادر و برادران و خواهرانم . شما را به خداي بزرگ مي سپارم تا زنده هستيد از خدمت كردن به اسلام سستي نورزيد. … حماسه گران ايراني مي خروشند و خون مي افشانند. تاريخ نويسان قلمشان از حركت باز نمي ايستد. جوانان با فرياد الله اكبر به لقاءالله مي پيوندند. پدران صبر و بردباري پيشه مي كنند تا خانواده را همچنان پا برجا نگهدارند و مادران شيردل با داغي كه به گوشه جگرشان رسيده همچنان با ياد خدا استقامت مي كنند. چرا؟ پرواضح است، اينان فقط به پيروزي قطعي اسلام فكر مي كنند و اين جانبازان را كه در جبهه مي بينيد هدفشان نابودي كفر و نفاق است. آيا وقت آن نرسيده ما هم دينمان را به اين ملت زحمتكش و ستم كشيده ادا كنيم؟ ما مي رويم. اميدواريم خدا هم ما را بپذيرد و اين شهادت را سرپوش گناهانمان كند . به مادرم بگوئيد برايم گريه نكند چون از اجر و ثوابي كه بايد برايش بنويسند كم مي كنند و اصلا افسوس نخورد. بلكه افتخار كند. برادرانم و خواهرانم را حزب اللهي و در خط امام تربيت كنيد تا حسابي در مقابل مسامحه گران بايستند . پيامم به ملت بيدار هميشه در صحنه اين است كه هيچ گاه از امام و خطش جدا نشويد .

فداي همه شما ملت ستم ديده

 محمود برجعلي