مشروح سخنان دکتر حسن روحانی در اجتماع بزرگ مردم زنجان به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین 
بسیار خوشحال هستم که خداوند این توفیق را به من و هیأت همراه داد که امروز میهمان مردم شجاع و دلاور زنجان باشیم. شهر انقلابی، شهر ایمان ،دارالعلم، ‌شهر شور و شعور حسینی و من خوشحالم که در آستانه ماه قیام ابی عبدالله الحسین(ع) امروز در خدمت شما هستم. سخن را از نکته‌ای که باید از قیام ابی عبدالله(ع) بیاموزیم آغاز می‌کنم و آنگاه به مسایل مهم استان زنجان اشاره خواهم کرد.
پیام کربلا و ابی عبدالله الحسین(ع)، پیام امر به معروف و نهی از منکر است ،که فرمود انی احب ان آمر بالمعروف و نهی ان المنکر. مسیر، مسیر دعوت جامعه به خیر و صلاح و سعادت و نجات جامعه بود و آنچه که ما باید از کربلا بیاموزیم آنکه، همه یکدیگر را به خیر و صلاح و معروف و عمل صالح و شایسته دعوت کنیم و اگر فردی و جمعی خدای ناکرده از مسیر هدایت فاصله گرفتند، آنها را از منکر و منکرات نهی کنیم.
یک نکته بسیار مهم که ما باید بر آن توجه کنیم و من می‌خواهم بر آن تأکید کنم و آن اینکه امر به معروف و نهی از منکر اختصاص به هیچ فرد، جناح و دسته‌ای ندارد، هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید من آمر به معروف و ناهی از منکرم. و هیچ کس نمی‌تواند جناح، دسته و گروهی را به عنوان عمل کننده به منکر متهم نماید.
اصل قانون اساسی ما راجع به امر به معروف و نهی از منکر آن است که ما باید همه را به خیر و نیکی دعوت کنیم، امر به معروف و نهی از منکر طبق آموزه‌های اسلام و طبق نص قانون اساسی ما یک عمل همگانی و متقابل است یعنی باید شما بنده را به معروف دعوت کنید و نهی کنید از منکر و من هم باید در برابر شما همین تقاضا را داشته باشم.
عمل متقابل و عمل همگانی، این نکته به خوبی بر ذهن‌ها سپرده شود. امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی است. یعنی ۷۷ میلیون آمر به معروف و ناهی از منکر خواهند بود و به یاد داشته باشیم عمل متقابل است،من شما را به خیر دعوت می‌کنم و شما بنده را به خیر و صلاح و شایستگی دعوت می‌کنید. مبادا یک روزی کلمه امر به معروف و نهی از منکر و وظیفه امر به معروف و نهی از منکر که باید وسیله ارتباط نزدیک‌تر جامعه به یکدیگر باشد و وسیله‌ای باشد برای اینکه همگان یکدیگر را به خیر و نیکی دعوت کنند، وسیله‌ای برای تفرقه و جدایی باشد.
قرآن مجید چنین می‌گوید والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف وینهون عن المنكر قبل از مسأله امر به معروف و نهی از منکر قرآن به ما می‌گوید که والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض. اول باید پیوند ولایت، پیوند محبت، پیوند اخوت و اینکه هرکس نسبت به دیگری حالت سرپرستی دلسوزانه را داشته باشد، همه نسبت به هم احساس پیوند ولایت کنیم و آنگاه امر به معروف و نهی از منکر. در اصل قانون اساسی هم در پایان این اصل به همین آیه شریفه اشاره شده است.
من خیلی دوست دارم که پایان کار مجلس شورای اسلامی در مسأله امر به معروف و نهی از منکر انسجام بیشتر جامعه، وحدت بیشتر جامعه و هدایت کل جامعه به سمت نیکی باشد. از دیدگاه اسلام یک گروه آمر به معروف نیستند. همه مردم و همه مسلمانان وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را بر دوش دارند، مباد فردا که نخواهد بود تحت لوای شعار زیبای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ناامنی آغاز شود.
اساس معروف امنیت، برادری، کرامت انسانی و احترام به یکدیگر است و مباد که منکر را تنها به یک مسأله خلاصه کنیم. دروغ، تهمت، رشوه‌خواری، بورسیه‌های تقلبی را منکر نپنداریم. از صبح تا شب فقط یک مسأله و آن بدحجابی را به عنوان منکر مطلق تلقی کنیم.
زنان ایران، زنانی مسلمان، باعفت و همه آنها طرفدار حجاب هستند. چند نفر در این کشور خودشان را متولی اخلاق مپندارند. درس عاشورا برای ما آن است، همه باید دنبال امر به معروف و نهی از منکر باشیم که قیام امام حسین(ع) برای همین بود و بدانیم باید کاری کنیم. جوان‌های ما شغل داشته باشند. به اعتقاد من طلبه، در حدی که در آموزه‌های اسلام می‌فهمم منکری بالاتر از بیکاری و فقر نیست.
بیاییم دست به دست هم دهیم با فقر مبارزه کنیم. به زندگی مردم توجه کنیم، برای جوانان عزیز ما که فردا از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند به عنوان جوانان اندیشمند و صاحب‌نظر و متخصص شغل و کار فراهم کنیم. اگر می‌خواهیم معروف را ترویج بدهیم، اولین معروف توسعه در این کشور است.
کشور ما باید در مسیر توسعه قرار گیرد، چرا ایرانی مسلمان به یک کشور صنعتی، غربی برود و حسرت زندگی آنها را داشته باشد. چه چیز ما کمتر از آنهاست؟ ایرانی دارای استعداد، هوش، محیط علم و دانش و سرزمین ما، سرزمین معادن، برکت، توسعه انسانی ما در این کشور توسعه فیزیکی ما همه چیز در کنار هم قرار گرفته است.
چرا به اختلاف دامن می‌زنیم. یکی از بالاترین منکرات، اختلاف و تفرقه است. نگذاریم در جامعه ما تفرقه و اختلاف رخنه کند، نگذارید شکاف در جامعه ما ایجاد شود. یک عده ،گویی زندگی‌شان تنها در شکاف است، شکاف تفرقه بین مردم و دولت، بین مردم با مردم، بین این جناح و آن جناح، بگذریم اگر اشکال و گناهی بوده، به تفرقه دامن نزنیم. ما تابع همان حسین بن علی(ع) هستیم که توبه حر را هم قبول کرد و پذیرفت.
من در جامعه کسی را نمی‌یابم که گناهی بالاتر از گناه حر در روز اول و دوم محرم سال ۶۱ هجری قمری مرتکب شده باشد. و عظیم‌الشأنی را در تاریخ بعد از پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین حضرت علی(ع)، چون حسین بن علی(ع) نمی‌یابم. این حسین بزرگ تاریخ در برابر سری که حر خم کرد گذشت و او را در آغوش کشید و به او در نهایت گفت: انت حر فی الدنیا انت حر فی الاخره کَما سَمَّتکَ اُمُّکَ حُرُّ ما درس برادری، محبت، اتحاد و وفاق را از حسین بن علی(ع) بیاموزیم، به هم نزدیک‌تر شویم و دست به دست هم دهیم.