بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خوباي عالم اميدوارم هماني باشيم كه خدا و حجتش مي خواهد

در صفحه ي آخر کتاب اشتی با امام عصر(عجل تعالی فرجه الشریف) نوشته شده بود " بعد از خواندن در اختيار ديگر منتظران بگذاريد " منم برا اينكه شماهام بتونيد ازش استفاده كنيد قصد دارم بخش هايي از اين كتاب رو هر شب براتون بذارم تا با خوندنش فاصله هايي كه بين ما و امام عصرمون هست رو كم كم از بين ببريم. مولف اين اثر كه همچون بسياري از مردم اين روزگار سال هاي متمادي عمر گران خود را در غفلت و بي خبري از ولي نعمت خويش سپري نموده است اين نوشتار رو به قصد آشتي با امام عصر(ع) و توبه از گذشته هاي آكنده از غفلت و نيز به منظور جلب توجهات و عنايات آن امام مظلوم و غريب به رشته ي تحرير دراورده است بدان اميد كه:

تذكري براي مؤمنان

قوت قلبي براي منتظران

روشني چشمي براي عاشقان

هشداري براي غافلان

و اتمام حجتي براي همگان باشد.

من هم اميد بر اين دارم كه با خوندن اين كتاب و با كمك خدا ي مهربون نقص هامون رو به كمال برسونيم و در فكر جبران بدي هامون باشيم و ظاهر وضمير درونيمون رو با خوبي و مهربوني جلا بديم تا فقط تظاهر به خوبي نكرده باشيم چون خدا دانا به نهان و آشكار هست.مطمئنم اگه ما بخوايم و باورمون بشه خدا ومولاي مهربونمون دستامون رو مي گيرن و ياورمون ميشن.و مي دونم شما هم بعد از خواندن هر بخش از كتاب متاثر خواهيد شد.

اسم كتاب:آشتي با امام عصر (عج)

مؤلف:دكتر علي هراتيان

 ودرپايان سخنم از خدا اينچنين خواهانم:

خداوندا ...تو كريمي و مهربانيت وصف نشدني

تو را به خاطر مهرباني و بزرگيت ما را در اين راه راست كه تو خود آن را برايمان نشان داده اي تا زماني كه هماني شويم كه تو مي خواهي ثابت قدم بفرما، ياريمان كن و تنهايمان نذار.

تا در هنگامه ي ظهور مولايمان شرمنده و روسياه چشمان زيبايش نشويم." آمین یا رب العالمین "

اغاز کلام

اي  حجت يزدان و اي امير دوران!

اي موعود انبيا و منجي انسان ها!

اي ذخيره ي خدا در زمين!

اي مهربانترين...

اي كاش اهل عالم مي دانستند كه با آمدنت چه سعادتي به آنان  روي خواهد آورد كه نه چشمي آن را ديده و نه گوشي آن را شنيده.

اي كاش مسيحيان جهان مي دانستند كه مسيح(ع) خود دلداده ي توست و براي ظهورت لحظه شماري مي كند تا از آسمان فرود آيد؛در نماز به تو اقتدا نمايد و پيروان خويش را به تبعيت از تو فراخواند كه اگر عيسي(ع) بنا به ضرورت و با اتمام حجت ، مرده اي را زنده مي كرد؛تو اي مقتداي مسيح(ع)زمين و زمان ، انسان و جهان و اسلام و قرآن را زنده خواهي كرد.

"السلام عليك يا اما المسيح"

اي كاش كليميان جهان مي دانستند كه نه تنها يد بيضا ، عصا و سنگ موسي(ع) الواح تورات و انگشتر سليمان كه تمام مواريث انبيا در نزد توست و همان خضر(ع) كه حضرت موسي(ع)مصاحبت با وي را تاب نياورد و اينگونه مخاطب وي قرار گرفت كه:
"هذا فراق بيني و بينك"
چرا كه:
"ما لم تستطع عليه صبرا"

در مقابل تو دست ادب بر سينه مي نهد و به خدمتگذاري و همنشيني ات افتخار مي كند و لحظه اي فراق و دوريت را برنمي تابد.

موسي(ع)منجي بني اسرائيل بود ولي تو منجي عالم بشريتي.

امام عصر (عج) به مومني كه او را ديده ولي نشناخته بود و از ايشان سوال كرد گمان مي كنم شما خضر باشيد؛فرمودند:" به خدا قسم من آن كسي هستم كه خضر محتاج ديدن اوست "

موسي با يك فرعون برافتاد تو همه ي طاغوت هاي عالم هزاران فرعون را به جاي خويش نشانده و فرعونيت را ريشه كن خواهي كرد.

اي كاش پيروان زرتشت اين معنا را درمي يافتند كه " پندار نيك ،گفتار نيك و كردار نيك " تنها و تنها در دوران طلايي ظهور توست كه مجال بروز خواهد يافت.

تو را يوسف زهرا صدا مي زنند و به يوسف تشبيه مي كنند اگر چه :

بالاي تخت يوسف كنعان نشسته بود                       هر يوسفي كه يوسف زهرا نمي شود

هر گاه تورا با اين لقب ياد مي كنند نا خوداگاه آيه اي از قرآن كريم برايم تداعي مي شود .آنگاه كه برادران خطاكار يوسف(ع)آنها را با اين بيان مخاطب قرار داد كه:

" هيچ مي دانيد با يوسف و برادرانشان چه كرديد؟ "

بلافاصله بانويي قد خميده  در برابرم مجسم ميشود كه مرا و يكايك شيعيان و مردم جهان را مورد خطاب و عتاب قرار مي دهد كه:
" هيچ مي دانيد با يوسف من چه كرديد؟ "

هيچ مي دانيد در اين 1171 سال كه از شروع غيبتش مي گذرد بر مهدي من چه گذشته؟ از اشك هاي غريبانه اش باخبريد؟ از غصه ها و قلب پر از خونش چه مي دانيد؟ براي خلاصي او از زندان غيبتش چه كرديد؟ چرا براي رهايي او از غربت و غيبت و مظلوميت دعا نمي كنيد؟ بدانيد:

دلي شكسته از من در آن زمانه نبود                   در اين زمانه دل فرزند من شكسته تر است

برگرفته از:کتاب آشتی با امام زمان(عج)

بخش 2 اشتی با امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

ای كاش مسلمانان جهان  اين كلام الهی را در كتاب آسمانی خويش باور می كردند كه
                                       " بقية الله خير لكم ان كنتم  مؤمنين "
ای كاش صد ها ميليون مسلمانی كه هر روز و بارها در نماز های روزانه ی خود:
" اهدنا الصراط المستقيم "می گويند از پيامبر مهربان خويش در حجة الوداع می شنيدند و می پذيرفتند كه در اين عصر و زمانه تنها راه رهايی و يگانه را ه رستگاری يعنی صراط مستقيم ، تو هستی.


تو فصل مشترك ميان تمام اديان و مكاتبی؛اما افسوس كه در ميان شيعيان هنوز زبان مشترك و عزم راسخی برای دم زدن از تو ديده نمی شود.
ای كاش لحظاتی با خويشتن خلوت می كرديم و از خود می پرسيديم كه آيا براستی خداوند حكيم ،اين ولی معصوم و مظلوم  خويش را برای اين آفريده است كه قرن های متمتدی در پس پرده ی غيب بماند و بشر هم در ظلمت و بد بختی دست و پا  بزند؟
ای كاش لااقل شيعيانت ذره ای از غربت و مظلوميت تو را درك می كردند  و با رفتار و گفتار خويش نمك بر زخم های دلت نمی پاشيدند.
كاش می دانستيم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است و چه بركات و آثاری بر آن مترتب است؟


اگر پيام هايت را جدی گرفته بوديم اگر از اين غفلتی كه ريشه در دوازده قرن دوران غيبت دارد فاصله می گرفتيم اگر همه با هم يك دل و يكپارچه از درگاه حضرت حق ظهور نورانی ات را خواستار می شديم تا حال ظهور صورت نپذيرفته بود؟
اوّل مظلوم عالم شكايت خويش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد و درد دل با چاه می گفت.
ای كاش می دانستم در كدام نخلستان سر بر كدامين چاه غربت از بی وفايی و غفلت ما شكوه میكنی؟
افسوس كه پرده های غفلت و معصيت گوش جانمان را شنگين و ناشنوا ساخته است.

ای كاش " هَل مَن مُعين " ات را می شنيديم و تو را لبيك می گفتيم تازه در اين ميدان از ما سر و جان نخواسته ای سخن از شمشير و نيزه و تير و خنجر نيست فقط فرموده ای برای ظهورم دعا كنيد.
وای بر ما! بدا به حال ما كه از انجام همين وظيفه ی ساده نيز طفره رفتيم...
آقای من! روايات دوران غيبت شما را به زندان تشبيه كرده اند.

حضرت موسی بن جعفر(ع)پس از سال ها گرفتاری در سياه چال های هارون الرشيد لعنة الله عليه و ديدن شكنجه ها و آزار های طاقت فرسا دست به سوی آسمان بلند كرد
و" خَلِصنی مِن يَد هارون "سر داد.
مادر پهلو شكسته ات پس از ديدن آن همه مصيبت كه خود فرموده است اين دعا را به درگاه خداوند عرضه داشت كه: " عَجل وَفاتی سَريعاً "
 و امير المؤمنين علی(ع) نيز در شكايت از اهل زمانه ی خويش از خداوند تعالی درخواست نمود كه خدايا: "علی را از اينها بگير و بدتر از علی را برايشان مسلط فرما "

جان عالم به فدای غربت تو كه نمی توانی چنين دعاهای را بر لب جاری كني!
صبر و شكيبايی پيشه می كنی چرا كه بايد ماموريت ناتمام همه ی انبيا و اوليا را به اتمام رسانی.
صد ها سال است كه در انتظار صدور فرمان فرج از ناحيه ی حضرت حق روزها و شب ها را سپری كرده ای عجب صبری خدا دارد و عجب صبری به حجت خود داده است.
هر ساله ميليون ها نفر به پابوس سلطان ارض طوس مشرف می شوند خوشا به حالشان.
به يقين قلب مقدس تو از اين ابراز علاقه و محبت شيعيان به اجداد طاهرين ات راضی و خشنود
می گردد؛

اما ای كاش زائران حضرت علی بن موسی الرضا (ع) می دانستند كه آن امام غريب ده ها سال پيش از تولد تو برای ظهورت دعا می كرد و در قنوت نمازش از خداوند می خواست كه در زمره ی اصحابت قرار گيرد.با شنيدن نام زيبايت و به احترام تو از جای بر می خواست و دودست خويش را بر سر می نهاد و اطرافيان خويش را نيز همه به دعا برايت توصيه می فرمود.
اگر زائران حرم رضوی میدانستند كه امام هشتم(ع) هم اينك داغدار غربت توست حداقل كنار ضريح و زير گنبد طلای امام رضا(ع) كه دعا مستجاب است برای شادی خاطر آقا علی بن موسی الرضا(ع) هم كه شده برای فرج و ظهور تو دعا می كردند.

زمانی كه كم سن و سالتر بودم هرگاه به اين روايت از امام جواد(ع) بر می خوردم كه:

" حضرت مهدی(ع) پس از آنكه نامش فراموش شد و بيشتر معتقدان به اماممتش از عقيده ی خود برگشتند قيام می كند "
با تعجب از خود می پرسيدم مگر ممكن است معتقدان به امامت حضرت ولی عصر(ع) از ايشان روی گردان شوند؟آن هم اكثريت آنها! حالا به خوبی می فهمم كه ارتداد فقط به اين معنا نيست كه كسی بلندگو دست بگيرد و با صدای بلند شما را انكار كند و يا قلم به دست گرفته و عليه شما كتاب و مقاله بنويسد همين كه تو را به فراموشی سپرده ايم ؛همين كه غيبت برايمان عادی شده است ؛همين كه دست روی دست گذاشته ، برای ظهورت دعا نمی كنيم ؛همين كه به توصيه ها و پيام هايت وقعی نمی نهيم ؛همين كه خود را در محضر شما نمی بينيم...خود مصداق روشنی از اين حديث نورانی است.

ای كاش بشر از لجاجت و خيره سری در برار آفريدگار مهربان خويش و حجت های او دست بر می داشت.ای كاش  می فهميديم كه آن شمشير زهرآلود كه در محراب مسجد كوفه بر فرق مبارك اول مظلوم عالم فرود آمد عدالت را دو شقه كرد و اين عدالت بود كه در خون غلتيد و اين عدالت بود كه با اميرالمؤمنين دفن شد و تنها حضرت مهدی(ع) است كه عدالت را زنده خواهد كرد.
هنوز دير نشده است فرصت همچنان باقی است بياييم همه با هم برای ظهور موعود جهانيان دست به دعا برداريم.

بخش 3 کتاب اشتی با امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)





فرمايش امام زمان (عج) در غيبت صغری

امام عصر (عج) از طريق محمد ابن عثمان دومين وكيل خويش در زمان غيبت صغری خطاب به همه ی شيعيان فرمودند :

برای تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد كه همانا فرج و گشايش شما در ان است.

در اين سخن دو نكته ی مهم وجود دارد :

1.كثرت دعا يعنی به دعای كم و در زمان محدود اكتفا نشود.آری منتظران واقعی حضرتش از چشم انتظاری ملول نمی شوند و هرگز از تمنای فرج خسته نمی گردند.

2.فرج و گشايش در همه ی امور ما (دنيوی و اخروی) تنها و تنها به فرج و ظهور امام (عج) وابسته است.

در كتاب شريف مكيال المكارم آمده است :

يكی از زنان با ايمان و پارسا در هنگام تسلط كفار بر كشور اسلامی و غم و ناراحتی شديد مردم بزرگی را در عالم رويا ديد كه فرمود : اگر مؤمن پس از نمازهايش به همان طورر كه وقتی خود مريض می شود يا به گرفتاری ديگری دچار می آيد برای رفع گرفتاری خود به دعا كردن به جد رو می آورد در دعا برای فرج مولايش مواظبت و مداومت كند آنسان كه فراق امام زمان (عج) باعث غم و ناراحتی او شده و قلبش را شكسته و احوالش را پريشان كرده باشد چنين دعايی در اين حال يكی از اين دو امر را موجب می شود : يا امام زمانش سريعتر ظهور می كند يا غم و ناراحتی مؤمن دعا كننده با برطرف شدن گرفتاری هايش و نجات از فتنه ها به خوشحالی مبدل می شود.

حضرت امام حسن عسگری (ع) در زمان حيات خويش به احمد بن اسحاق قمي فرمودند :

" سوگند به خدا فرزندم دارای غيبتی خواهد بود كه هيچ كس در آن دوران از هلاكت و نابودی رهايی نمی يابد مگر خداوند اورا بر اعتقاد به امامت وی استوار و بر دعا برای تعجيل ظهورش موفق بدارد "

نامه ی  حضرت بقية الله خطاب به شيخ مفيد

 از آنجا كه نامه ی مزبور طولانيست به بخشی از آن اشاره می گردد :

" ...اگر شيعيان ما كه خداوند متعال ايشان را به اطاعت خويش موفق بدارد با دلهای متحد و يكپارچه بر وفای به عهد و پيمان خويش اجتماع می كردند ملاقات ما از آنها به تاخير نمی افتاد و سعادت ديدار و مشاهده ی بامعرفت برای انها حاصل می شد و زودتر از اين به ديدار ما نايل می شدند آنچيزی كه ما را از آنان دور كرده (و باعث طولانی شدن غيبت شده ) است گناهان و خطاهايی است كه مرتكب می شوند و ما چنين انتظاری از انها نداشتيم... "

در اين بخش نامه دو نكته ی مهم جلب توجه ميكند :

1.ناهمدلی در وفا نسبت به فرمان برداری از امام زمان (عج) ولزوم همدل شدن همه ی شيعيان برای وفای به عهد و پيمان امامت.

2.مرتكب گناه شدن شيعيان و ضرورت اتفاق همگی آنان بر توبه ی حقيقی و بازگرداندن حقوق از دست رفته ی امام (ع) به ايشان.

تذكر بسيار مهم اين است كه در رأس همه ی گناهان گناه عدم انجام وظيفه نسبت به آستان مقدس امام عصر(عج) است.اين نامه در اواخر سال412 هجری صادر شده و هم اكنون بيش از هزار سال از صدور آن ميگذرد به راستی كدامين اجتماع و كدامين اتحاد برای وفا به عهدی كه شيعه با پيشوای خويش بسته است صورت گرفته است ؟ كدام توجه و توبه ی دسته جمعی انجام شده است آری كوتاهی و عدم وفای به پيمان الهی موجب محروميت شيعه و جهان بشريت از اين بزرگترين نعمت الهی شده و اين جريان غفلت تا هم اكنون نيز امتداد يافته است كه :

" چگونگی بهره مندی‌ از من در دوران غيبتم چون بهره بردن از خورشيد است زمانی كه ابرها آن را از ديدگان مستور می دارند "

طبق اين كلام شريف وجه غيبت خورشيد را بايد در وجود ابرها جستجو كرد وگرنه آفتاب بنابه ماهيت خويش يكسره قابل رويت است خورشيد امامت نيز سراسر لطف و رحمت است و مردم اند كه با عدم آمادگی برای قبول حكومت الهی او و ارتكاب گناهان آن وجود نازنين را در پس پرده های سياه غفلت و معصيت خود پنهان ميكنند.

خواجه نصير طوسی در تبيين اين حقيقت جمله ی معروفی‌ دارد كه : وجود امام مِهر است و تصرف او ( در جايگاه هدايت انسانها بودنش ) مِهری ديگر و نبود او از ماست.