و نـیـز در حـدیـثـى مـرفـوع مـعصوم علیه السلام فرمود: هر که پس از نمازى با دست راسـت ریـش خـود

 را بـگـیـرد و سـه بـار بـگـویـد:یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ ارْحَمْنِی مِنَ النَّارِ

 و دسـت چپ را بلند کند و کف آنرا برابر آسمان بـگـیـرد، سـپس سه بار بگوید: أَجِرْنِی مِنَ الْعَذَابِ الْأَلِیمِ 

 سپس دست را از ریش خود دور کـنـد و بـطـرف آسـمان بلند کند بطوریکه کف آنرا برابر آسمان گیرد، و

بگوید: ((یـا عزیز یا کریم یا رحمن یا رحیم )) سپس دستها را بگرداند و (دوباره ) کفهاى آندو را بـآسـمـان

 کـنـد و سـه بـار بـگـویـد: ((اجـرنـى مـن العذاب الالیم )) (سپس بگوید:) ((صل على محمد و آل محمد و

الملائکة و الروح )) آمرزیده شود و خدا از او خشنود گردد، و تـا هـنگام مردنش همه خلایق بآمرزشخواهى

 براى او بوى احسان کنند، بلکه همه جن و انس بدان وسیله باو نیکى کنند.

فرمود: و چون از تشهد فارغ شدى (یعنى سلام نماز را دادى چون سلام تابع تشهد اخیر اسـت چـنـانچه

 مجلسى (ره ) گوید: پس دستهاى خود را بلند کن و بگو:

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَغْفِرَةً عَزْماً جَزْماً لَا تُغَادِرُ ذَنْباً وَ لَا أَرْتَکِبُ بَعْدَهَا مُحَرَّماً أَبَداً وَ عَافِنِی مُعَافَاةً لَا بَلْوَى بَعْدَهَا

أَبـَداً وَ اهـْدِنـِی هـُدًى لَا أَضِلُّ بَعْدَهُ أَبَداً وَ انْفَعْنِی یَا رَبِّ بِمَا عَلَّمْتَنِی وَ اجْعَلْهُ لِی وَ لَا تـَجـْعـَلْهُ عـَلَیَّ وَ

ارْزُقـْنـِی کَفَافاً وَ رَضِّنِی بِهِ یَا رَبَّاهْ وَ تُبْ عَلَیَّ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یـَا رَحـْمـَانُ یـَا رَحـْمـَانُ یـَا رَحـْمـَانُ یـَا

 رَحـِیمُ یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ ارْحَمْنِی مِنَ النَّارِ ذَاتِ السَّعـِیـرِ وَ ابـْسـُطْ عـَلَیَّ مـِنْ سـَعـَةِ رِزْقـِکَ وَ اهْدِنِی لِمَا

 اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِکَ وَ اعْصِمْنِی مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ وَ أَبْلِغْ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَنِّی

 تَحِیَّةً کَثِیرَةً وَ سـَلَامـاً وَ اهـْدِنـِی بـِهـُدَاکَ وَ أَغْنِنِی بِغِنَاکَ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَوْلِیَائِکَ الْمُخْلَصِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عـَلَى

 مـُحـَمَّدٍ وَ آلِ مـُحـَمَّدٍ آمـِیـنَ

 فـرمـود: هر که این دعا را پس از هر نمازى بخواند خداوند روحش را در گـور او بـوى بـاز گـرداند و زنده گردد

 و روزى داده شود و در نعمت و شادى باشد تا روز قیامت .

اصول کافى جلد 4 صفحه : 325 روایة : 4