به گوشم میرسد

زمزمه ی سبز دعا میشنوم

چه هیاهو شده است در دلها

چه شده در شهر ها!

یا در آن سو ، در آن دهکده ی دور از ما

چه تلاطم شده است!

همه چشم ها به افق محو تماشا شده است

زیر لب طفل یتیم زمزمه داشت:

پدرم پس تو کجایی؟

دیده ام ، دستان من و ، این دل من غرق تمنا شده است

همه احساس من این بود که این هفته بیایی!

تو کجایی آخر؟

من که هرلحظه غم دوری تو میخورم و میگویم:

کاش که اینبار بیایی

و ای کاش که این دوری ما هم برسد سر

لاجرم کاری باید کرد

حرفی شاید زد

بی خودی نیست که برگ میریزد،

گل گلخانه ی ما!

او هم احساس غریبی کرده

باورش شد که بدون باغبان،

دنیایش ارزش ماندن نداشت

کوله اش میبندد

گویا که به جای دگری دل بسته ست

تو کجایی آخر؟

پشت اعمال بدم؟

یا که پشت همه ی نسیان هام؟

یا که پشت حرف بی کردارم؟

شاید هم تو کنارم هستی

میدانم که صدایم میشنوی

نامه ام میخوانی

راستی

شعر من بی وزن است

بی ردیف و بی قافیه!

تو میخوانیش ، میدانم!

اف از این دنیا و تکرار هایش

دیده ام سویی ندارد که ببیند تو را

گوش من پر شده از بی رنگی ها

راستی

آن ز خورشید که هر صبح دروغ سحری میگوید

آن ز ماه شب تاریک که بر نور خودش میبالد

آن ز گلها که به زیبایی خود مینازند

ما هم که همان کبک دری هستیم اندر برف!

من از این دلهره ی مرگ بدون دیدار،

میترسم!

مولا نیا که هنوز دست خط هامان کوفیست!

یا نه ، بیا

قول میدهیم آدم شویم!

جمعه رفت ، سه شنبه هم می آییم!

ما هنوز ...

منتظریم

اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب العصر و الزمان

تعجیل در فرج مولا

صلوات