ام البنين(سلام الله عليها) در واقعه كربلا حضور نداشت، هنگامى كه بشير به مدينه بازگشت و ام البنين را ملاقات كرد، خواست تا خبر شهادت فرزندانش را به وى دهد ام البنين(سلام الله عليها) گفت: رگ قلبم راپاره كردى بچه ‏هايم و آنچه زير آسمان است فداى ابا عبد الله عليه السلام، از حسين برايم بگو .
با تسليت فرارسيدن سيزدهم جمادي‌الثاني سالروز وفات شَهادت گونه حضرت ام‌البنين(سلام الله عليها) ، به محضر امام زمان (عجل الله فرجه)و تمامي امت اسلامي ، به گوشه اي از زندگاني و فضايل ايشان مي پردازيم. ام البنين(سلام الله عليها)، (محدث، متوفى سال 70 ه) (فاطمه كلابيه)، دختر حزام، از زنان مؤمن، شجاع و فداكار بود.اميرالمؤمنين(سلام الله عليه) بعد از شهادت صديقه طاهره به وصيت خود آن حضرت به برادرش عقيل فرمودند:مى خواهم زنى برايم خواستگارى نمايى كه از خاندان شجاعت باشد تا فرزند شجاعى برايم به دنيا آورد.عقيل، فاطمه كلابيه (ام البنين) را به ايشان معرفى نمود و گفت: در بين عرب خاندانى شجاعتر از خانواده وى سراغ ندارم.اين مادر ، پسرانش عباس، جعفر، عبد الله و عثمان را چنان تربيت كرد كه همه شيفته برادر بزرگوارشان حضرت امام حسين عليه السلام بودند و در ركاب آن حضرت شهيد شدند.علاوه بر همسري نمونه براي پيشواي نخست شيعيان، با فرزندان حضرت فاطمه زهرا(سلام الله عليها)بهتر از فرزندان خود رفتار كند.
ام‌البنين(سلام الله عليها) در طرز رفتار خود نسبت به فرزندان حضرت فاطمه زهرا(سلام الله عليها) اندكي فروگذاري نكرد و عمر خود را وقف خدمت به آنها كرد تا ذره‌اي كمبود مادر را در زندگي خود احساس نكنند.
ثمره زندگي ام‌البنين(سلام الله عليها)با اميرالمومنان(سلام الله عليه)چهار فرزند پسر بود كه حضرت اباالفضل العباس(سلام الله عليه)به عنوان نمونه بارز ولايت‌مداري در كنار امام حسن و امام حسين(سلام الله عليهما) به ايفاي نقش پرداخت.
امام باقر(سلام الله عليه)ميفرمايد:آن حضرت به بقيع ميرفت و آن قدر جانسوز مرثيه ميخواند که مروان با آن قساوت قلب گريه ميکرد(مقاتل الطالبين ص56 و بحارالانوار ج 45 ص 40)
ام البنين (سلام الله عليها)در واقعه كربلا حضور نداشت، هنگامى كه بشير به مدينه بازگشت و ام البنين را ملاقات كرد، خواست تا خبر شهادت فرزندانش را به وى دهد ام البنين گفت: رگ قلبم راپاره كردى بچه ‏هايم و آنچه زير آسمان است فداى ابا عبد الله عليه السلام، از حسين برايم بگو .
ام البنين(سلام الله عليها) براى عزادارى هر روز همراه نوه ‏اش عبيد الله (فرزند عباس عليه السلام) به بقيع ميرفت و نوحه مي ‏خواند و مي ‏گريست و اين اشعار را زمزمه مي ‏كرد:

منم که سايه نشين و جود مولايم
کنيز خانه غم ؛ خاک پاي زهرايم
منم که خانـــه به دوش غــم علي هستم
منم که همقدم محنت ولي هستم
منم که شاهد زخم شکسته ابرويم
انيس گريه به ياس شکسته پهلويم
منم که در همه جا در تب حسن بودم
منم که شاهد خون لب حسن بودم
منم که جلوه حق را به عين مي ديدم
خداي را به جمال حسين مي ديددم
منم که بوده دلم صبح و شام با زينب
منم ميان همه ؛ هم کلام با زينب
منم که سوگ گلستان و باغبان دارم
به سينه زخم غم کربلائيان دارم
منم که ظهر عطش را نمي برم از ياد
چهار لاله بي سر ز من به خاک افتاد
منم که مادر عشق و اميد و احساسم
فداي يک سر موي حسين عباسم
منبع:عشق به الله