پرونده گناه مرا کم مرور کن...
آقـا خودم به جای شما غصه میخورم...

غایب چه گونه ای که جهان،غرق نورتوست؟

خورشید،کوچک آیینه ای از حضور توست

* * *

غبار غربت پاییزرا،دوامی نیست

به انتظارطلوع بهار برخیزیم

* * *

غروب جمعه ی دلگیر،بادعای «سمات»

دل شکسته ی من می زنددوباره صدات

* * *

غروب عمر شب انتظار،نزدیک است

طلوع مشرقی آن سوار،نزدیک است

هر شب یتیم توست دل جمکرانی ام
جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از باد ها نشانی تان را گرفته ام
عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

طی شد جوانی من و رؤیت نشد رخت
" شرمنده جوانی از این زندگانیم"

با من بگو که خیمه کجا می کنی به پا
آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام

در این دهه اگر چه صدایت گرفته است
یک شب بخوان به صوت خوش آسمانی ام

در روضه احتمال حضورت قوی تر است
شاید به عشق نام عمویت بخوانی ام

هم پیر قد خمیدگی زینب توام 
هم داغدار آن دو لب خیزرانی ام

این روزها که حال مرا درک می کنی
بگذار دست بر دل آتشفشانی ام

در به دری برای غلام تو خوب نیست
تأیید کن که نوکر صاحب زمانی ام

تقدیم به پیشگاه مهدی فاطمه ...
یا صاحب الزمان...
.
من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم
از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم!
.
همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم!
.
رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم!
.
همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم!
.
سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست
من از بی مهری این ابرهای تار میترسم!

تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم
از آن روزی که این منصب کنم انکار میترسم!
.
طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است
از آن شرمی که دارم از رخ عطار میترسم!
.
شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد
من از بیماری آن دیده خونبار میترسم!
.
به وقت ترس و تنهایی، تو هستی تکیه گاهم
مرا تنها میان قبر خود نگذار، میترسم!
.
دلت بشکسته از من، لکن ای دلدار رحمی کن
که از نفرین و از عاق پدر بسیار میترسم!
.
هزاران بار رفتم، ولی شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسیدم ولی این بار میترسم!
.
دمی وصلم ، دمی فصلم، دمی قبضم، دمی بستم
من از بیچارگیِ آخرِ این کار میترسم.....

اللهم عجل ولیک الفرج

سلام….

سلام آقا….

چه جمعه ی غریب و دلگیری...

آقا جونم ماها خاک کف پاتم نمیشیم چه برسه یارانت…

غریبی حالا معنی پیدا کرده…

درد و اندوه حالا رنگ گرفته…

الانه که ادم میفهمه انتظار وغریبی معنا داره…

وقتی بی وفایی و بیمعرفتی میبینی دلت خون میشه…

وقتی تو دعای سلامتی میکنی واونا با بی وفایی دلت رو میشکنن..

اون وقته که دلت ب درد میاد و چشات میشه کاسه ی خون…

اونوقتکه قربت و غریبی میاد سراغت….

اقاجونم چه دلی داری تو…

دریای درد و غم…

عجب جمعه های دلگیریست…