اَلسَّلامُ  عَلَیکَ  بِجَوامِعِ  السَّلام
 

سلام  بر تو،  همه‌ی   سلام‌های   جامع  و  فراگیر
خرم آن   روز   که آن   دلبر  جانان  آید
درد  هجران   رود   و  چاره   و   درمان   آید
اللهم عجل لولیک   الفرج

هر جمعه به جاده آبي نگاه مي كنم

و در انتظار قاصدكي مي نشينم كه قرار است خبر گامهاي تو را براي من بياورد،

گام هاي استوار و دستهاي سبزت را.

اگر بيايي، چشمهايم را سنگفرش راهت خواهم كرد.

تو مي آيي و در هر قدم، شاخه اي از عاطفه خواهي كاشت

و قاصدكي را آزاد خواهي كرد.

تو مي آيي و روي هر درخت پر شكوه لانه اي از اميد

براي كبوتران غريب خواهي ساخت.

صداي تو، بغض فضا را مي شكافد.

فضاي مه آلودي كه قلب چكاوكها را از هر شاخه درختش آويزان كرده اند.

تو با دستهايت بر قلبهاي شقايق ها رنگ سبز اميد خواهي زد

و با رنگ پر معناي دريا خواهي نوشت:" به نام خداي اميدها"!

تو مي آيي در حالي كه دستهايت پر از گلهاي نرگس است.

تو دل سرد يكايك ما را با نواهاي گرمت آفتابي مي كني

و كعبه عشق را در آنها بنا خواهي كرد.

دست نوازش بر سر ميخك هايي خواهي كشيد كه باد كمرشان را خم كرده است.

تو حتي بر قلب كاكتوسها هم رنگ مهرباني خواهي زد

تو مي آيي و با آمدنت خون طراوت و زندگي در رگهاي صبح جريان پيدا خواهد كرد...

تو مي آيي اي پسر فاطمه ،

يوسف زهرا يا مهدي.

به اميد آن روز!

دلم سیاه و دو چشمم سفید … آقا جان 

گذشت هفته و جمعه رسید … آقا جان 

به این امید فقط زنده ام مگر روزی …

مکن امیدِ مرا نا امید … آقا جان  

اللهم عجل لولیک الفرج

هر شب یتیم توست دل جمکرانی ام

جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از باد ها نشانی تان را گرفته ام

عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

طی شد جوانی من و رؤیت نشد رخت

" شرمنده جوانی از این زندگانیم"

با من بگو که خیمه کجا می کنی به پا

آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام

در این دهه اگر چه صدایت گرفته است

یک شب بخوان به صوت خوش آسمانی ام

در روضه احتمال حضورت قوی تر است

شاید به عشق نام عمویت بخوانی ام

هم پیر قد خمیدگی زینب توام

هم داغدار آن دو لب خیزرانی ام

این روزها که حال مرا درک می کنی

بگذار دست بر دل آتشفشانی ام

در به دری برای غلام تو خوب نیست

تأیید کن که نوکر صاحب زمانی ام

خشک شد این مزرعه ، باران نمی آید چرا؟
جمعه هم آمد ، ولی مهمان نمی آید چرا؟

شیخ همراه چراغش منتظر مانده هنوز
منتظر مانده ولی! انسان نمی آید چرا؟

سامری گوساله بازی می کند ، موسی کجاست؟
ای خدا! پس لوح ده فرمان ، نمی آید چرا؟

یکه تازی می کند قوم ثمود و لوط و عاد
مانده ام من در جهان ، توفان نمی آید چرا؟

سوی چشمم کم شده از گریه های ندبه ام
یوسف گمگشته ی کنعان ، نمی آید چرا؟

من دعای عهد می خوانم به امید طلوع
آفتاب نیمه ی شعبان نمی آید چرا؟