✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿چه زندگی قشنگى✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿

شب خسته و کوفته بر می گشت،اما با یک دنیا محبت.   یادم نمی آید لبخند از روی لب هایش محو شده باشد.   همیشه به یادم می آورد چقدر دوستم دارد و خیلی هم منتظر مانده   تا به هم برسیم.چقدر هم شاکر بود.   روح او آنقدر بزرگ بود که درکش گاهی برایم سخت می شد.   جور خاصی وضو می گرفت،آرام و با آرامش.   نگاهم بزرگ می شد از دیدنش،آرام می-شدم از آرامش درونی اش.   به بهانه ای می ایستادم یک گوشه و وضو گرفتنش را نگاه می کردم.   با آداب و دعاهای وارده وضو می گرفت و
✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿]i ckn'd rak'ى✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿