شهید محمد رضاخالقی دهمین فرزند حاج کریم در سال 1338 به دنیا آمد. حاج کریم نامش را محمدرضا گذاشت. بعد از گذراندن دوره ابتدایی در مدرسه توکلی که بعدها اسمش مدرسه محرم شد، به همراه اولین گروه به مدرسه راهنمایی راه یافت.

بعد از سه سال وارد دبیرستان کوروش کبیر شد. بعد از انقلاب اسم آن دبیرستان به دکتر شریعتی تغییر یافت. محمدرضا در رشته ریاضی فیزیک به تحصیل ادامه داد. در طول تحصیل همراه یار و مددکار پدر در کارهای کشاورزی و خانه بود.

آخرین سال های تحصیل او با قیام مردم مسلمان ایران همزمان شد. مبارزه با طاغوت و رژیم ستم شاهی را با هماهنگی کردن جوانان محله به طور جدی آغاز کرد.

تشکیل کتابخانه و کلاس های فکری از دیگر اقدام های انقلابی او بود. مسجد را پایگاهی برای درگیری با سلطنت پهلوی و بعدها مبازه با گروهک های ملحد و ضد انقلاب کرد.

با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از اولین نفرهایی بود که به آن پیوست. استعداد و لیاقتش در مدت کوتاهی از او فرماندهی شایسته ساخت.
او فرماندهی گروهی را در تپه های تکاب به عهده داشت که جنگ شروع شد بعد از شروع جنگ فرماندهی اولین گروه اعزامی از سپاه سمنان به عهده او گذاشته شد.

بعد از فرار بنی صدر سپاه اقدام به تشکیل یگان های مستقلی کرد و از آن زمان محمدرضا و هم رزمانش در قالب گردان و تیپ عمل می کردند.
در عملیات طریق القدس به شدت مجروح شد و مدت پنج ماه در بیمارستان و منزل بستری گردید.

بعد از عملیات بیت المقدس ازدواج کرد. دو فرزند از او به یادگار مانده است. او در تأسیس تیپ 12 قائم (عج) نقش مؤثری داشت.
شهید محمد رضا خالصی در روز جمعه 7 مرداد ماه 1367 در عملیات مرصاد در مبارزه با منافقین کوردل در تنگه چهارزبر، پس از سه روز درگیری با اصابت گلوله آرپی جی به خودروشان به شهادت رسید.

پیکر پاکش به همراه شهید محمود اخلاقی، شهید نوروز ایمانی نسب و شهید تقی مداح به سمنان منتقل و در جوار رقد مطهر حضرت امام زاده یحیی سمنان دفن شد.

وصیت نامه شهید خالصی

ای که کریمی، رحیمی  قادری و عالمی، ای که بود و نبود ما از آن توست، منت نه بر این بنده گنهکار رو سیاه و نظری از روی لطف کن بر من که گناه زیاد کرده‌ام. کمرم از شدت گناه و معصیت خم گشته؛ از همه جا بریده و نالان و سرگردانم. فقط روزنه امیدم تویی. از تو ناامید نیستم، ای خدا! به

جبهه آمده‌ام به خاطررضای تو و یاری و کمک به اسلام و حسین زمان؛ باشد که مورد قبول واقع و این حرکت ناقابل من پذیرفته شود. بعد از بخشش از گناه‌ها و خطایا مرا هم در راه خودت به فوز عظیم شهادت نائل بگردان! باشد که سرخی خونم به کارنامه سیاه اعمالم فائق آید و خدمتی باشد در راه اسلام و قرآن که در دوران عمرم جز معصیت و گناه کاری برای اسلام انجام نداده‌ام.