حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) دختر امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(علیهما‌السلام) است. امام موسی کاظم(علیه‌السلام) دختران زیادی داشتند که علمای شیعه حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) را برتر سایر دختران آن حضرت می‌دانند؛ به عنوان نمونه «شیخ عباس قمی» در «منتهی‌الآمال» می‌نویسد: «... بر حسب آن‌چه به ما رسیده افضل آن‌ها[یعنی افضل دختران حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام] سیده جلیله معظّمه فاطمه بنت امام موسی(علیه‌السلام) معروف به حضرت معصومه است».[۱]
حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) دارای القاب زیادی هستند[۲] که در میان آن القاب، دو لقب مشهور آن حضرت «معصومه» و «کریمه اهل بیت» است.

اما معنای کریمه چیست؟
واژه کریمه چند معنا دارد، اولین معنایی که از کریمه، استفاده می‌شود، به معنای گران‌بها، گران‌قیمت و ارزشمند می‌باشد مثلا به سنگ‌های قیمتی نظیر عقیق و فیروزه و ... «احجار کریمه» گفته می‌شود.
معنای دیگر کریمه، به «اصالت خانوادگی» تعبیر شده است.
معنای سوم کریمه، بخشندگی است که در احسان و انفاق کردن دریغ نمی‌کند.
حضرت معصومه‌(سلام‌الله‌علیها) در واقع، هر سه ویژگی و معنا را در وجود الهی خود دارا هستند.

آن‌چه که برای ما مشخص است این است که لقب «معصومه» را امام رضا(علیه‌السلام) به ایشان داده است؛ آن‌جا که در روایتی، امام رضا(علیه‌السلام) فرمود: «هر کس معصومه را در قم زيارت کند، مانند کسی‌ است که من‌را زيارت کرده است».[۳]

اما سوال این‌جاست که لقب زیبای «کریمه اهل بیت» برای حضرت فاطمه معصومه(علیهاالسلام) از کجا آمده است؟
آیا از طرف زائرینی که کرامت و بزرگواری آن حضرت را دیده‌اند، به ایشان اطلاق شده یا از سوی امامان معصوم(علیهم‌السلام) بوده است؟ گر چه صاحب کتاب «فروغی از کوثر» در علت این نام‌گذاری گفته است: «اولیای الهی منشا کرامات و عنایاتی بوده‌اند که آثار یک عمر اخلاص و وارستگی آن‌هاست، از دیر زمان، آستانِ قدس فاطمی منشا هزاران کرامت و عنایت ربانی بوده است...».[۴]
ولیکن به نظر می‌رسد علت این نام‌گذاری، داستان و اتفاق زیبایی دیگری باشد؛ اتفاقی که منجر شد یکی از بزرگ‌ترین علمای اسلام یعنی آیت الله «سید شهاب الدین مرعشی نجفی» از نجف اشرف، رخت سفر بربندد و برای همیشه به شهر مقدس قم هجرت کند و دست آخر در همان‌جا هم از دنیا برود و دفن گردد!

داستان از این قرار بود که آیت الله «سید محمود مرعشی نجفی»(متوفای ۱۳۲۸ه.ق) پدر بزرگوار عالِم عظیم الشأن عالَم تشیع «آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی» بسیار علاقه داشت که به هر طریقی که شده، محل قبر شریف حضرت صدیقه طاهره(علیهاالسلام) را به دست آورده و یک‌بار هم که شده از نزدیک، قبر بی بی دو عالم را زیارت کند؛ برای همین هم یک ختم مجربی [منظور ذکر و دعایی است که بارها تجربه شده که جواب می دهد] را انتخاب کرد و چهل شب در حرم امیرالمومنین(علیه‌السلام)، بر آن ختم مداومت نمود تا شاید از طریقی او را از محل قبر شریف حضرت زهرای مرضیه(سلام‌الله‌علیها) آگاه نماید.
شب چهلم که شد، بعد از انجام ختم و توسلات فراوان، مقداری استراحت نمود؛ شب چهلم پس از انجام ختم و توسل فراوان، استراحت کرده و در عالم رؤیا و یا مکاشفه به محضر مقدس حضرت باقر یا حضرت صادق(علیهما‌السلام)، مشرف شد.[۵]
امام به ایشان فرمود:  سید محمود! چه می‌خواهی؟
ایشان عرض می‌کند: که آقا جان! می‌خواهم بدانم قبر حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) کجاست؟ می‌خواهم آن را از نزدیک زیارت کنم!
حضرت می‌فرمایند: «علیک بکریمه اهل البیت» به سوی کریمه اهل بیت برو.
آیت الله سید محمود مرعشی نجفی، به خیال این‌که منظور امام از «کریمه اهل بیت» حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) است، به حضرت عرض می‌کند: بله! قربانتان گردم! من هم این ختم را انجام دادم که محل قبر شریف آن حضرت را به طور دقیق بدانم و به زیارتش مشرف شوم.
در این‌جا بود که حضرت فرمودند: «منظور ما قبر حضرت معصومه در قم است»؛ سپس اضافه فرمودند: به جهت مصالحی خداوند اراده فرموده است که محل قبر شریف حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) از همگان مخفی باشد؛ لذا قبر حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) را تجلی‌گاه قبر حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) قرار داده است؛ اگر قرار بود قبر حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) ظاهر باشد، هر جلال و جبروت و عظمتی که برای آن قبر شریف بود، خداوند متعال همان جلال و جبروت و عظمت را برای قبر حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) قرار داده است.

آن قبر که در مدینه شد گم                  پــیدا شـده در مـدینـه قــــم
آیت الله سید محمود مرعشی نجفی(ره) پس از این مکاشفه، تصمیم می‌گیرد که برای زیارت حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) ره‌سپار ایران شود.
این جریان در کتاب «کریمه اهل بیت» نقل شده است؛ مؤلف بعد از نقل این جریان در پاورقی کتابش اضافه می‌کند که: «این داستان را مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی چندین بار در ملاقات‌های این‌جانب با ایشان از پدر بزرگوارشان نقل کردند و حقیر آن را بدون هیچ‌گونه تصرفی در این‌جا آوردم.[۶]
این داستان در کتاب «حرم فاطمیون»[۷] هم‌چنین در کتاب «حضرت معصومه، فاطمه دوم»[۸] با اقتباس از کتاب «کریمه اهل بیت(سلام‌الله‌علیها)» هم نقل شده است. حجة السلام محمدی اشتهاردی بعد از نقل این داستان می‌نویسد: «ماجرای فوق را مرحوم آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی به طور مکرر برای افراد مختلف نقل کرده است. یکی از شاگردان آیت‌الله نجفی می‌گفت: ایشان در درس خود می‌فرمود: علت آمدن من به قم، همین مطلب بود».[۹]

آیت الله العظمی «سید شهاب الدین مرعشی نجفی(رحمه‌الله‌علیه) فرزند برومند مرحوم آیت الله سید محمود مرعشی نجفی بعد از رحلت پدر بزرگوارشان و البته به سفارش ایشان در سال ۱۳۴۳(ه.ق) [بیش از نود سال پیش] به قم مشرف شده و برای همیشه در جوار کریمه اهل بیت(سلام‌الله‌علیها)] میهمان گردید. ایشان در قم معروف بودند به کبوتر حرم؛
تا این‌که در شب هشتم صفر ۱۴۱۱(ه.ق) [سال ۱۳۶۹شمسی] در شهر قم دیده از جهان فرو بست و در کتابخانه‌ای که سال‌های سال برای برپا کردن آن تلاش نمود مدفون گردید.
حجة الاسلام اشتهاردی در مورد رؤیای مذکور آیه الله سید محمود مرعشی می‌نویسد: «با توجه به این‌که مرجع تقلیدی این رؤیا را از پدر مجتهدش نقل می‌کند و خواب دیدن امام معصوم(علیه‌السلام) دلیل بر صدق آن خواب است».[۱۰]

بنابراین: شهرت لقب «کریمه اهل بیت» برای حضرت فاطمه(علیهاالسلام) بعد از رؤیای صادقه‌ای است که مرحوم آیت‌الله سید محمود مرعشی نجفی آن را نقل کرده است.

_________________________
پی‌نوشت
[۱]. قمی، عباس، منتهی الامال، قم، انتشارات هجرت، چاپ پنجم، ۱۴۱۲ هـ، ج۲، ص ۴۳۰
[۲]. در کتاب «انوار المشعشعین» به غیر از دو لقب «معصومه» و «کریمه اهل بیت» ده لقب دیگر در زیارتنامه‌ای، برای حضرت معصومه(س) نقل شده است. مراجعه شود به کتاب: مهدی‌پور، علی‌اکبر، کریمه اهل بیت، قم، نشر حاذق، چاپ اول، ۱۳۷۴، به نقل از انوار المشعشعین، ج ۱، ص ۲۱۱.
[۳]. «مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زَارَنى». رياحين الشريع، ج ۵، ص ۳۵./ و ناسخ التواريخ، ج ٣، ص ٦٨، به نقل از كريمه اهل بيت، ص ٣٢
[۴]. محمدبیگی، الیاس، فروغی از کوثر، قم، انتشارات زائر، چاپ دوم، ۱۳۷۹، ص ۴۳.
[۵]. علی اکبر مهدی پور مولف کتاب «کریمه اهل بیت» می‌نویسد: «این تردید از [آیه الله] مرعشی نجفی است». کتاب کریمه اهل بیت، قم، نشر حاذق، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص ۴۳.
[۶]. همان، ص۴۵.
[۷]. محمدعلی شعاب، و حسن باقری، حرم فاطمیون، قم، نشر نذیر، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۴۰.
[۸]. حجه الاسلام محمد محمدی اشتهاردی، حضرت معصومه فاطمه دوم، قم، انتشارات علاقه، چاپ اول، ۱۳۷۵، ص۱۳۸.
[۹]. همان، ص۱۴۰.
[۱۰]. همان، ص۱۴۱.