یکی از عنایات بزرگ خداوند به ما ایرانی‌ها، هم‌جواری با امام رضا(علیه السلام) است. از این جهت ارتباط ما از کودکی با امام رضا(علیه السلام) گره خورده و ناخودآگاه دل همه به طرف شهر مشهد پر می‌زند. همیشه یکی از دغدغه‌های ما این است که هر بار به زیارت امام رضا(علیه السلام) می‌رویم معمولا در تشرف اول حال و هوای خوبی داریم، اما در ادامه این حال کم می شود؛ علت چیست؟
یکی از علل مهم، کم شدن اشتیاق ما به زیارت حضرت است. درست مانند کسانی که مدت طولانی است که در مشهد ساکن هستند.

برای حل این مشکل چه باید کرد؟
عده‌ای از خادمان و اردتمندان امام رضا(علیه‌السلام) خدمت آيت الله بهجت(رضوان‌الله‌علیه) رسیدند. ایشان در توصیه به آن‌ها فرمود: «زيارت شما قلبى باشد، در موقع ورود اذن دخول بخوانيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامى كه از حضرت رضا(عليه‌السّلام) اذن دخول می‌طلبيد و مى‌گوييد:«أَأَدْخُلُ يا حُجَّةَ اللّهِ: اى حجّت خدا، آيا وارد شوم؟[۱] به قلب‌تان مراجعه كنيد و ببينيد آيا تحوّلى در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است. اگر حال داشتيد به حرم وارد شويد، اگر هيچ تغييرى در دل شما به وجود نيامد و ديديد حال‌تان مساعد نيست، بهتر است به كار مستحبّى ديگرى بپردازيد. سه روز روزه بگيريد و غسل كنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد».[۲]
البته این سه روز روزه گرفتن مخصوص ساکنین شهر مقدس مشهد است و سائر زائرین می‌توانند به اعمال مستحبی دیگری روی بیاورند تا حال‌شان مساعد شود.

مطمئنا بعد از این‌که انسان کمی به حال و هوای خودش رسیدگی کند و تمام توجهش به اما رضا(علیه‌السلام) باشد زیارت بهتری خواهد داشت. اما سوال مهمی که در ذهن خیلی‌ها هست این است که از کجا بدانیم که آیا حضرت در طول زیارت یا بعد از آن، به ما عنایت دارد و حاجات ما برآورده می‌شود یا نه؟

یکی از شیعیان خدمت امام رضا(علیه‌السلام) رسید و از ایشان خواست که حضرت او را در هنگام دعا کردن فراموش نکنند.
امام رضا(علیه‌السلام) فرمود: «گمان مى‌كنى كه من فراموشت مى‏‌كنم؟».
آن شخص می‌گوید: اندكى در خودم انديشيدم و با خود گفتم: ایشان براى شيعيانش دعا مى‏‌كند و من نيز از شيعيان آن حضرت هستم. آن‏‌گاه گفتم: نه، فراموشم نمى‌كنید.
فرمود: «از كجا فهميدى»؟
گفتم: من از شيعيان شما هستم و شما برايشان دعا مى‌كنىد.
فرمود: «آيا متوجّه چيز ديگرى جز اين شدى؟».
گفتم: نه.
فرمود: «هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى، ببين من نزد تو چه جايگاهى دارم».[۳]

نکته مهم همین است ببینیم ما امام رضا(علیه السلام) را چه قدر بالا می‌دانیم؟ آیا آن قدر حضرت در دل‌مان مقام دارد که گفت حجابت را رعایت کن، به نامحرم نگاه نکن، حرام انجام نده، واجب را ترک نکن و ... ما رعایت کنیم؟ همان مقامی را که حضرت نزد ما دارد، ما به همان اندازه نزد او داریم.

البته اهل بیت(علیهم‌السلام) خاندان کرم‌اند و در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم: «عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم: احسان و نیکی، برنامه همیشگی شما (امامان) است و اخلاق شما، بزرگوارانه و کریمانه است».  و خیلی اوقات به شیعان عنایت ویژه دارند، با این‌که کارهای ما در حد و اندازه احسان ایشان نیست، اما خود امام رضا(علیه‌السلام) از ما شیعیان توجهی این‌گونه می‌خواهند.[۴]
----------------------------------------------------------
پی‌نوشت
[۱]. مفاتيح الجنان ، اذن دخول زيارت حرمهاى شريف
[۲]. برگی از دفتر آفتاب، بخش هشتم  http://elib.anhar.ir/pageview.asp?ID=6
[۳]. اصول کافی، ج۴، ص ۲۷۰.
[۴]. مفاتیح الجنان، زیارت جامعه، ص ۵۴۹. بحار الانوار، ج ۷۱، ص ۳۷۳.