«خطبه ی فدکیه» سند اثبات ولایت٬حقانیت امیرالمؤمنین علیه السلام٬ مظلومیت زهرا سلام الله علیها و از همه مهمتر مظلومیت پیامبر صلی الله علیه و آله و اسلام و مهجوریت قرآن و احکام آن « و قال الرسول یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا».

خطبه ی فدکیه بیش از آنکه خطبه ای سیاسی و اجتماعی باشد و جدال بر سر امارت و سیادت به حساب آید٬ فریادی است باقی مانده در تاریخ٬ فریادی در برابر تحریف قرآن و احکام الهی و مقابله ای است با طی مسیر خلاف اسلام و قوانین شریعت.

قانون ارث بردن ارحام از یک دیگر و حکم خلافت و جانشینی پیامبر صلی الله علیه و آله که حکمی است الهی٬ تحریف شدند و چه کسی شایسته تر از صدیقه ی طاهره سلام الله علیها برای جلوگیری از این انحراف و کج روی.

به همین دلیل است که علما اهمیت زیادی برای این خطبه و محتوای آن قائلند و دستور به حفظ آن داده اند و خود به شرح و توضیحش اقدام نمودند و زانوی شاگردی در برابر بانوی فصاحت و بلاغت به زمین ساییدند.

از جمله شروح بر این خطبه کتاب «روزهای فاطمه سلام الله علیها» نوشته ی «علی صفایی حائری» است که با بیانی ادبی ظرائف و لطائف این خطبه و مباحث تربیتی و اخلاقی و سیاسی اسلامی را به تصویر کشیدند و در برابر مخاطب قرار دادند.

نوسینده ابتدا به عنوان مقدمه و با بیانی زیبا افکار و دل مشغولی های ذهنی خود در «روز های فاطمه سلام الله علیها و شب های علی علیه السلام» را بر صفحه ی کاغذ می آورد و در آخر این مقدمه نسبتا طولانی -والبته مملو از نکات اخلاقی وتربیتی و اعتقادی ناب که فقط با ظرافت و ریز بینی به دست می آید و با دقت و تامل حاصل می شود- تنها راهی که در برابر خود و خواننده می بیند و می گذارد که از بی بهره بودن عمر خود و بی حاصلی سال های زندگانی جان سالم به در ببرد٬ آن است که بین «خود و ولی» حدی قائل نشود و حائلی قرار ندهد همچنان که فاطمه زهرا آن صدیقه ی کبری و مادر بزرگوارش خدیجه سلام الله علیهما چنین بودند.

پس از این مقدمه به شرح و ترجمه ی مختصری از خطبه ؛احتجاجات حضرت بتول سلام الله علیها٬ می پردازند و سند دفاع از ولی خدا را شرح می دهند.

و در آخر عبارتی از این کتاب را می نویسم که در مقدمه ی آن آمده است:

«انکسار و اخبات مرحله‌ى وصال و لقاء است. و همین است که گناه رنج‌آور، از خوبى غرور آفرین، بهتر است.

تو هنگامى که ذلت و شکست گناه را بر صورت کودک خودت مى‌بینى، دیگر بر او فریاد نمى‌کشى، گرچه چینى قیمتى را شکسته باشد؛ که از او دلجویى مى‌کنى و بر او مى‌بخشى؛ که امام سجاد (ع) در وداع ماه رمضان مى‌فرماید: «اللّهُمَّ اجُرْنا عَلى ما اصابَنا مِنَ التَّفْریطِ» . خداوندا! ما را بر آنچه کوتاهى کرده‌ایم، پاداش و اجر بده. پاداش بر تفریطها و کوتاهى‌ها، در همین فضاى انکسار و اخبات معنى مى‌دهد؛ چون تو سرزنش مى‌کنى تا متوجه شود و بیدار شود و باز گردد، پس آنجا که بیدار شده و خودش را محکوم کرده، دیگر حتى سرزنش و توبیخ، ضرورتى و شاید حکمتى نداشته باشد. و از حکیم کریم، و حلیم رحیم، دور است که این گونه شکسته را بکوبد و سوخته را بسوزاند. که عنایت او جابر شکسته‌هاست و او جبار است و جبران مى‌کند»